ნაკვალევი მეორე ნაწილი (14 თავი)

მეთოთხმეტე თავი - გამოდის მაინც მოახერხა შენი მოხიბლვა? - ტკივილით ვეკითხები სალომეს. ყურადღებით მაკვირდება და ეცინება. - ნაწილობრივ. გაიცნობ და მიხვდები რას ვგრძნობ მის მიმართ. მან ჩემში ისეთი თვისებები აღმოაჩინა, რომელთა არსებობაზეც მეც კი არ

ესმერალდა [..1..]

იმ ფილმის ყურებისთვის მოემზადა, რომელიც ათასჯერ მაინც ჰქონდა ნანახი, მაგრამ მაინც არ ბეზრდებოდა. მას მიუხედავად მისი ქუჩური ცხოვრებისა, უწიგნური, გაუნათლებელი და უგემოვნო ნამდვილად არ ეთქმოდა. ლომიას თაროები წიგნებით ჰქონდა სავსე, უყვარდა

მარიამ რაქვიაშვილი

შემოღამისფრდნენ შენი ცნებები გადასხვაფერდა სამყაროს ფარდა, შენი მიზნები და ოცნებები, თოვლსაც სიტყვებად შემოეძარცვა.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (13 თავი)

მეცამეტე თავი იმ ღამით თითქმის არც მძინებია. ვფიქრობდი, თუმცა ვერც ვერაფერი მოვიფიქრე. საბოლოოდ გადავწყვიტე დროს მივნდობოდი. - რაც მოსახდენია, მაინც მოხდება. წინასწარ დარდს აზრი არ აქვს. ბოლოს და ბოლოს იმ ვაჟბატონს მაინც ვნახავ. საინტერესოა რით

წითური გოგონას ახალი წლის საჩუქარი(სრულად)

-არ მოსულა ბესო?-ანერვიულებული დადიოდა ნათია. -მოვა შენი პრინცი. -ახალ წელთან ერთად მოვა..-ჩაილაპარაკა და მეგობრებს მიუსხდა. -გოზინაყი...მმმ..-ნინომ პირში ჩაიდო გოზინაყის ნაჭერი და მეგობრებს ცერა თითი უჩვენა.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (12 თავი)

მეთორთმეტე თავი ჩვენც იგივე სასტუმროში ვართ დაბინავებული, სადაც სალომე. წინასწარ ვტკბები მასთან შეხვედრის მოლოდინში. თუმცა გულის სიღრმეში მეშინია. როგორი რეაქცია ექნება ჩემს დანახვაზე? მოზარდი თინეიჯერი ბიჭივით ვღელავ და ვნერვიულობ. თუმცა გულს ის

სექსუალური მე (დასასრული)

მისი კისერი მხურვალეა და შეჩერება არ შემიძლია ან რატომ უნდა გავჩერდე...ძლიეად მკოცნის და ქურთუკის ქვეშ ხელებს მიცურებს,ვთბები და თან ნვიყინები..ეს შეგრძნება ბოლოლმდე მავსებს ადრენალინით და ენდოფირიც თავისით პოულობს გზას..ასეთი რამ ჯერ არ

ბედნიერება გაზიარებით (48)

_მუხტი გაზარდეთ, - დასჭექა თეთრხალათიანმა. ავალიანისთვის იმდენად მტკივნეული იყო ექიმის სიტყვები, თავშვი წაიშინა ხელები, თითქოს, ეს-ესაა ლურსმანი ჩააჭედეს და მის ბოლომდე ჩაყვანას ცდილობდა ჩაქუჩის სიძლიერე...

ყველასთვის ასე აჯობებს!

ახლა გადავხტები,ჩემს საყვარელ საღამურებს ჩავიცვამ და გადავხტები. ასე აჯობებს! ყველასთვის! ყველასთვის ასე აჯობებს! ფანჯარას "რკინები" ჰქონია. კოვზი ნაცარში მივარდება. ესე მორიგი ხელმოცარულობა. ისევ ამაოება!!!

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (11 თავი)

მე და დიმკა ვახოსთან შეხვედრით კმაყოფილნი წამოვედით. ემოციებით დატვირთული, ისეთი ხალისიანი ვიყავი, მინდოდა ხმამაღლა მეყვირა, ყველას გაეგო, რომ ბედნიერი ვიყავი. რა მიხაროდა? ზუსტად არ ვიცი. უბრალოდ შიგნიდან ვიყავი აღტკინებული.