ნათელი წერტილი (3 თავი)

არა, არ მიყვარდა. ალბათ, უცნაურია იცხოვრო მამაკაცთან ამდენი წელი და ბოლოს თქვა, რომ არ გიყვარდა. თხუთმეტი წლის ვიყავი, როცა გივიკომ მომიტაცა. იმ დღემდე არც კი ვიცნობდი, რამოდენიმეჯერ ქუჩაში მყავდა დანახული. წარმოდგენაც არ შემეძლო, თუ მოვწონდი,

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 2თავი

თვალი, რომ გავახილე და ჩემს ბინაში ვიყავი,კმაყოფილებისგან გავიზმორე,ახლა გამახსენდა რომ შიშველს მეძინა,არასდროს მიყვარდა პიჟამის ჩაცმა, დედა კი შიშვლად დაძინების უფლებას არ მაძლევდა,ახლა კი ჩემი ნებაა როგორ მეძინება.

მწერლის ღამეები(თავი9)დასასრული

-ყველაფერი კარგად იქნება..ესეც უნდა გადაიტანა.. -ვიცი..ვიცი,რომ გამოვედი ამ მდგომარეობიდან,მაგრამ ეს ტკივილი და მოანტრება ჩემში ისევ ცოცხლობს...მას რომ ვუყურებ სული მეხუთება და..უბრალოდ არ ვიცი რა ჰქვია ამ გრძნობას..გესმის? -წამიკითხე,თუ თან

შემოდგომის რომანტიკა

შემოდგომამ თავისით მაიღწია პიკს, ქარი ხეებს აცეკვებს,მეღიმება,ცრის. გარეთ ცივა და გულშიც ბადებს ყვავილებს, ყვავილები ამ ზამთრის ჩვენკენ მოიწევს შემოდგომა ბადებს რომანტიკას ლამაზს, მიღიმიან შორიდან და მიკრავენ თვალს.

შოკოლადისფერი მეორე ნაწილი თავი 1

-მაიძულებ,რომ სულ აქ მყავდე? -სად?-მოულოდნელად გამიშვა ხელი და მეც თავისუფლება,რომ ვიგრძენი სწრაფად დავცილდი,მაგრამ უპასუხო კითხვამ არ მომასვენა.-სად?-კართან ვიყავი,რომ მივუბრუნდი და ვკითხე.

ნათელი წერტილი (2 თავი)

რამდენიმე დღე შორიდან ვაკვირდებოდი ჩემს სტუმარს, როგორც მომსახურე პერსონალი მეუბნებოდა, მათ დიდად არ აწუხებდა, არც პრეტენზიები ქონდა. საკმაოდ გვიან გამოდიოდა ნომრიდან და მერეც დროს ძირითადად ბასეინთან ატარებდა.

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (4)

-ხო, მიდი დამარტყი, მცემე, დანა გამიყარე, მომკალი. მეც დავისვენებ ამ ცხოვრებისგან და თქვენც დაგასვენებთ. მიდი მა, შენც ხომ ეს გინდა, როგორც ზუკას იგდებდი წიხლებქვეშ, ახლა ჩემი ჯერია. მამამ ნინოსკენ გაიწია, ენას როგორ მიტრიალებო, როცა

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე

კარი რომ დავხურე და დედაჩემის ფეხის ხმაც შეწყდა კიბეებზე,მაშინვე ადგილს მოვწყდი და მისაღებში დივანზე გავიშხლართე,ესეც ასე!გამომივიდა,მარტო სახლში,საკუთარ სახლში...ახლა იწყება ჩემი თავგადასავლები,როგორც იქნა მარტო გადავედი საცხოვრებლად,ჩემი ოჯახისგან

მწერლის ღამეები(თავი8)

„ის არაა ის..მას გონება აღარ აქვს,ის უბრალოდ რობოტივით აზროვნებს,ყოველ წამს ერთსა და იმავე კითხვას სვამს,მას არაფერი ახსოვს და ავიწყდება ყველაფერი..მე ის დავკარგე..“-ემზადებოდა გამოსაწერად და ამას ფიქრობდა. -ხელი უნდა მოაწეროთ საბუთებს..-მოესმა

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე

კარი როგორც კი მივხურე და დედაჩემის ფეხის ხმაც მიწყდა კიბეებზე,ადგილს მოვწყდი,მისაღებში შევარდი და დივანზე გულაღმა გავიშხლართე,რა ბედნიერეება ღმერთო მარტო ვიცხოვრებ,დიახ!ამიერიდან მექნება ჩემი პირადი მიკრო სამყარო,როგორსაც შევქმნი მხოლოდ მე და