ბედნიერება გაზიარებით (34)

_მე მაქვს წინადადება. - თქვა თორნიკემ და გვანცას მიუახლოვდა. _აბა გისმენ, იღაღადე! - გაეცინა გვანცას და ერთი ნაბიჯით უკან დაიხა, რადგან მამაკაცს თვალები ემღვრეოდა უკვე. _ ჯერ ახლოს მოიწი, - შეცვლილი ხმით წარმოსთქვა ავალიანმა და შენგელიას ხელი

მწერლის ღამეები(თავი2)

-ანუ ბრუნდება მწერლის ნამდვილი ღამეები?-ფრუტუნით თქვა თათიამ და გოგონებ გადახედა. -ბრუნდება..-მირანდამ ტელეფონს დახედა და შეტყობინება თავიდან წაიკითხა,ისევ გაეღიმა და შემდეგ დაქალს შეხედა..

მწერლის ღამეები(თავი1)

ოცდახუთი წლის გოგოა და უკვე ასეთ აშვებულ ცხოვრებას ეწევა,მაგრამ განა თვითონ უნდა! იქნებეს უბრალოდ ალტერნატივაა და მეტი არაფერი.ექვსი თვის წინ მშობლები ავტოკატასტროფაში დაკარგა,არც და ჰყავს და არც ძმა,ნათესავებთანაც არ აქვს ახლო ურთიერთობა.

ბედნიერება გაზიარებით (33)

_რა არის ეს? სად არის ჩემი ტანსაცმელი? - იკივლა გვანცამ და საწოლზე წამოხტა, - რატო მაცვია შენი მაისური? - მერე საწოლიდან ჩამოხტა, საკუთარ თავს მოჰკრა კელეზე ჩამოკიდებულ გრძელ სარკეში თვალი და კივილს უმატა,

ნუთუ,კვლავ მარტო დაეხეტები?

ზიხარ გრძელ სკამზე,უყურებ ზეცას, შიშველ ცას ხედავ და კვლავ იღიმი. ვინ გახსენდება?ვინ გიყვარდება?- მითხარი მიდი,ბაგე გახსენი. ნუთუ,კვლავ მარტო დაეხეტები? კვლავ მაწანწალა,დაგარქვა ხალხმა?

ბედნიერება გაზიარებით (32)

ღამე თეთრად გაათია შენგელიას ასულმა.ნერვიულობამ მოსვენება დაუკარგა. როგორც კი ინათა, ძაღლს თოკი მოაბა კისერზე, თვითონ სპორტული ტანსაცმლით შეიმოსა და გარეთ გავიდა. ლიფტის მოსვლას დაელოდა,კიბეებზე ჩასვლა არ ისურვა. "ვაი თუ თორნიკე შემხვდეს"-ო,

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეოთხე“

-რა ბზიკმა უკბინა?-მომიბრუნდა დაჩი,როდესაც ანეტამ კარი გაიხურა-ჩემზეა ნაწყენი,რომ არ ვუთხარი ჩამოსვლის ამბავი? -არ ვიცი-მივუგე-არამგონია-გავუღიმე და გვერდით მივუჯექი

ბედნიერება გაზიარებით (31)

_"კაროჩე" რააა!- იყვირა კაცმა,- რა დავაშავე ასეთი, რაა! _თორნიკე, არაფერი მინდა, არაფერს ვგეგმავ სამომავლოდ, არაფერს ვამბობ, დამიბრუნდი გთხოვ, ძალიან მომენატრე.- ქერას ხმა აუთრთოლდა და სატირლად მოემზადა.

ჩემი გულის მეფე (13) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

-წაგიყვან, მოემზადე შენ-მითხრა და გარეთ გავიდა, ალბათ თავის ოთახისკენ წავიდა, ოთახიდან რამოდენიმე ხელი ტანსაცმელი გამოვიტანე და ზურგზაკში ჩავაწყვე, ნახევარ საათში უკვე თბილისის გზას ვადექით. სკამის საზურგე უკან გადავწიე და დასაძინებლად მოვეწყვე

ჩემი გულის მეფე (12)

-შენ ბიჭო შიგ ხოარაგაქ?-შემოვარდა ჭიშკარში ბექა. -ამაზე ცალკე ვისაუბრებთ-მკაცრად უთხრა გიორგიმ და უკანა ეზოში გადაინაცვლეს. ჰამაკში ვიწექი და გიორგის ბოლო სიტყვებზე ვფიქრობდი მხოლოდ "მიყვარხარ" ჩამესმოდა ექოდ ყურში და ტუჩის კუთხეში მეღიმებოდა