ნათელი ბნელში

ზოგისთვის რა არის რთული,ზოგს რა სტიკვა,ზოგს რა უჭირს...ეს ყველაფერი ინდივიდუალურია,მაგრამ დამეთანხმებით,რომ თითოეული ადამიანის ცხოვრებაში დგება ეგრეთწოდებული კრიზისური პერიოდი.

წუმპე

მშვიდობასა და მშვიდობას შორის ყოველთვის არის ომი იდეალურ სამყაროებს შორის კი მხოლოდ - სიბინძურე.

დააფასეთ მოხუცები

მახსოვს,ერთხელ,სახლში ვბრუნდებოდი.ნელი ნაბიჯით მივუყვებოდი გზას,რომელიც ავტობუსის გაჩერებისკენ მიდიოდა,რაც უფრო ვუახლოვდებოდი გადაფარებულ ადგილს,რომელიც ჩრდილს აკავებდა,უფრო ვუნელებდი ნაბიჯს და ვაკვირდებოდი დაბალ,წელში მოხრილ მოხუცს,რომელმაც ჩემი

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 7

-მოგენატრე?-გაოგნებულმა ვკითხე და თვალეგბაფართოებული წამოვხტი ფეხზე. -ჰო-თავი დამიქნია და თავი ბალიშზე კომფორტულად დადო -ვერხარ ხო?-გაღიზიანებულმა ვკითხე -მშობლები გაიგებენ-წარბი ამიწია და ეშმაკურად ჩაიცინა

ბავშვებსაც უყვარდებათ

-პირველი ვარ,ვისაც ამას უყვები?-თაფლისფერ თვალებში შევხედე და ვიგრძენი როგორ კანკალებდა. -კი,პირველი-გადამეხვია და უფრო ატირდა... -შენზე რომ დავწერო შეიძლება?

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 6

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო-ვნახოთ რამდენ ხანს არ გამცემ ხმას-ჯიბრიანად ჩაილალაპა და ლოგინზე დაეხეთქა. კვლავ არ გამიცია ხმა. კარის გაღება ვცადე თუმცა უშედეგოდ. გაბრაზებული მივტრიალდი რატისკენ რომელსაც თვალები დაეხუჭა. სწრაფად გავედი აივანზე და

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[დასასრული]

-ლუკა,ნათია წასულია-ვუთხარი მოსულს და ხელში ირაკლი შემრჩა. -ანი-ყვავილები გამოვართვი,მან კი ხელებში ისე მომიქცია,რომ მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა.ახლა მისი სუნთქვა მესმოდა,ახლოdან ვხედავდი მისი სახის გამომეტყველებას და არ მჭირდებოდა ამ ყველაფრის

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 5

3 სართულიანი სახლის წინ ვიდექი და ვუყურებდი როგორ გადმოჰქონდა პროდუქტები რატის მანქანიდან, მალევე გააღო სახლის კარი და ყველაფერი შიგნით შეიტანა. მეც უკან შევყევი და უხმოდ დავჯექი იქვე მდგარ დივანზე. სახლში ციოდა ამიტომ არც მიფიქრია ქურთუკის

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[14]

უბრალოდ არ მესმოდა,რა იყო ეს და საერთოდ თუ არსებობდა სიყვარული ან რა იყო ვნება...პასუხი თავადაც ვიცოდი გულის სიღრმეში,მაგრამ თავს ვისულელებდი და ვცდილობდი ნანიზე არ მეფიქრა,ნანისა და თენგოს საბედისწერო სიყვარულზე.არ ვციი,რამდენნაირად შეამკობდა ამ

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[13]

იმ საღამოსაც ამიტანა ირაკლიზე ფიქრებმა.თავს ვერ ვაკერებდი,რომ მას ქრისტინე უყვარდა.უბრალოდ ამის გააზრებაც კი საშინელ ტკივილს მაყენებდა,რაც არანაირად არ მაწყობდა,ამიტომ ისევ იმედიანად ვიღვიძებდი. არ მესმოდა,რა იყო ეს.მუცელში პეპლების ფრიალი თუ ლამაზი