ბედნიერება გაზიარებით (14 თავი ერთად)

_არ მეხერხება ლამაზი სიტყვების თქმა... არც ის მინდა ბანალური საუბარი გაგიმართო... უბრალოდ... უბრალოდ მივხვდი,რომ შენ ხარ ის ვინც მთელი ცხოვრება მჭირდება ჩემს გვერდით...

სიყვარული წარსულიდან[7]

-„ვინ არის დემეტრე ჩაჩუასგან ორსულად“-სანდრამ ჩაილუღლუღა და პლანშეტი გამოსტაცა.იცოდა,რომ თავს ვერ გავაკონტროლებდი და სცენებს გავმართვადი-გავიდეთ და შენთან წაგიკითხავ-ხელი მომკიდა და „ტაქსიში“ შემაგდო.

სიყვარული წარსულიდან[6]

-შენი მხოლოდ ერთი სურათი მქონდა.აი,ის,მაშინ რომ მოგეცი.სულ ვატარებდი ხოლმე,მაგრამ რატომ არ მესმოდა,არ ვიცოდი..-ხმა გაუწყდა და მერე ისევ გააგრძელა..

გაორმაგებული გულის ცემა (სრულად)

_საწოლს დაუბრუნდით! - პალატაში შემოვიდა.- პაციენტებს არ ვუთანხმებ როდის წავალ და როდის მოვალ. _არა, მე ეგ არ მითქვამს ბატონო გიორგი, უბრალოდ ვიცოდი რომ ხუთ საათზე ასრულებთ სამსახურს და.. - სათქმელი ვერ დავამთავრე,ისე შემომხედა უთქმელად მითხრა „ბევრს

სიყვარული წარსულიდან[5]

-რას გულისხმობ?-ბავშვური გულუბრყვილობით ვკითხე დაქალს და ფეხზე წამოვდექი. -ჩვენ ღამე ერთად გავატარეთ,ეს ჩემთვის პირველი იყო-ასლუკუნდა გოგონა და თმების წვალება დაიწყო..-მერე წავიდა..მიყენებდა,გესმის? ახლა წავიდა და აღარ ვაინტერესებ,არადა,სხვანაირი

ჩემი სვანი (სრულად)

"- შენ, იცი, დიდი ილია ჭავჭავაძე თავის თანამემაულეებს რას ურჩევდა ხოლმე?... - ... - ჰო რა თქმა უნდა არ იცი.. რას და "თუ საქართველო ცოტათი მაინც გიყვარს,სვანეთში აუცილებლად უნდა წახვიდეო"... - ...."

სიყვარული წარსულიდან[4]

-კარგი-გავუღიმე და კარებიკენ ავიღე გეზი. -ჩაჩუა,დემეტრე ჩაჩუა-მომესმა სასიამოვნო ბარიტონი და გამეღიმა. -კარგად,ბატონო დემეტრე-ირონიით გავხედე უკან მდგარ მამაკაცს და ნაბიჯს ავუჩქარე.

სიყვარული წარსულიდან[3]

უკან გავხტი და ნაცნობი სახის დანახვისას შევკრთი.ვუყურებდი,მაგრამ ვერ ვიხსენებდი ჩემს წინ ასვეტებული სილუეტის ვინაობას.მაღალი სხეული და ძლიერი აღნაგობა არ მოძრაობდა,მიყურებდა გამომცდელად და ხმასაც არ იღებდა. -ქართველი?-მხრები ავიჩეჩე.

გზა ხიდის მოაჯირამდე (სრულად)

ვინი ჩემთვის სიცოცხლის წყარო იყო დაბადებიდან. მხიარულად დავიწყეთ და მოაჯირამდე მიგვიყვანა გზამ. თუმცა,არ ვუჩივი ბედს. თუ სიკვდილს ბედნიერებამდე მივყავართ,დაე ცხოვრების გზამაც მიმიყვანოს ხიდის მოაჯირამდე. ვინი იყო ჩემთვის დასაბამი,ვინი იყო ჩემთვის

სიყვარული წარსულიდან[2]

-ქეთი,ხომ მალე ჩამოხვალ?-გიომ ბავშვური გულუბრყვილობით მკითხა და ჩვეულად მოსწია თავი ეკრანისკენ,თითქოს ასე მე მიახლოვდებოდეს. -კი,პატარა,მაგრამ ახლა უნდა გავთიშო.ხვალაც დაგირეკავ გპირდები-დავემშვიდობე და მანაც პატარა ხელები დამიქნია.როგორ მინდა ხოლმე