Blue Jeans (II ნაწილი)

და იმ წამს როდესაც ისინი ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ,ისე ჩანდა თითქოს სამყარო გაჩერდა.ჩხუბი შეწყდა.ყველა გაქრა.და დარჩნენ ისინი. ორნი.ცისფერჯინსიანი და ცისფერთმიანი.-აახვიეთ აქედან და ამ გოგოს გადაუხადეთ მადლობა. - დაისისინა გიგამ, კიდევ

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 9

დილით რომ გამეღვიძა თითქმის იგივე პოზაში ვიწექით, სწრაფად ავწიე თავი და მძინარ რატის დავხედე, ბოროტულად ჩავიცინე და სწრაფად ვკარი ფეხი, პირველ ცდაზე ვერაფერი ვქენი, თუმცა მეორეთ უკვე მთელი სხეულით მივაწექი, მალევე გაისმა ძირს დაცემის ხმა, შემდეგ

ვნებებზე მოთამაშე[10]

სიზმარშიც კი დათოს ხედავდა..თავი სამოთხეში ეგონა,გამოღვიძებაც არ უნდოდა,ეზარებოდა ამდგარიყო და დღე თავიდან დაეწყო..თითქოს წინა თარიღში ჩაკარგვაზე ოცნებობდა.. -გათენდა?-ოდნავ წამოწია და მარიტას შეხედა.

Blue Jeans (I ნაწილი)

-მე მგონი მიყვარხარ! - წამოიძახა აღფრთოვანებულმა ბიჭმა. გოგოს სახეზე ღიმილმა გაჰკრა, ვის გადავეყარეო და ჰკითხა:-მგონი? -არა, უკვე ზუსტად ვიცი, მართლა მიყვარხარ! - სიცილით თქვა ბიჭმა.-რატომ? -რა ვიცი, ლურჯი თმა გაქვს და. - გოგონას სახეზე ირონიულმა

ბედნიერება გაზიარებით (21)

მხიარულება გრძელდებოდა. უკვე ღამის თერთმეტი საათი იყო. ჭიშკარი მანქანის ფარებმა გაანათეს. ყველას მზერა იქითკენ იქნა მიმართული. შენგელია ფეხზე წამოდგა რეტდასხმული. მანქანა ავალიანის იყო.

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო{8}

გავიგე როგორ შემოვიდა ოთახში ვიღაც, შემდეგ კი საწოლზე დაჯდა -ბუუ-შეკივლა ლიკამ და სიცილი დაიწყო. შეშინებული შევხტი და იმედები გამიცრუვდა რატის მაგივვრად ლიკა რომ შემრჩა ხელში. -რაგინდა შენ აქ?-მისკენ გადავბრუნდი და აწყლიანებული თვალები მივანათე,

ვნებებზე მოთამაშე[9]

-ნიაკო..-გოგონას უფრო მიუახლოვდა და ბაგეები ტუჩებზე ნაზად შეახო...-ეს ყველაზე რეალური კოცნაა,ჩემთვის ყველაზე რეალური და ნამდვილი...-უკან დაიწია და გოგონას ნატიფ თითებს ნენ;-ნელა ხელი გაუშვა...მანქანა დაქოქა და ჰორიზონტს გაჰყვა,შეუერთდა ჰორიზონტს და

ვნებებზე მოთამაშე[8]

-ერთმა რამემ,ერთადერთმა რამემ..-ხმა გაუმძფრდა დათოს... -და რა აირს ეს ერთდერთი რამე? პირობას ვეღარ ასრულებ?-თვალი ჩაუკრა ნიაკომ. -და ეს ერთადერთი რამე გულია...-მის ხმაში ისეთი ემოცია იყო ჩაქსოვილი,რომ გოგონამ ძლივს ამოისუნთქა.

ბედნიერება გაზიარებით (20)

თორნიკე ავალიანი, ათი დღის წინ ავღანეთში წავიდა... _უკვე წავიდა? _კი წავიდა. რამოდენიმე თვე მოუწევს იქ ყოფნა. - გვანცა ცდილობდა, ხმაზე არაფერი დასტყობოდა. რადგან შინაგან კანკალებდა უკვე.

ვნებებზე მოთამაშე[7]

-ნიაკოსთან მარტოს დამტოვებ?-სთხოვა მარიტას.ნიაკოს ხმა არ ამოუღია,მაგრამ დაქალს ისეთი მზერით შეხედა,რომ ყველაფერი ჩანდა. -კარგი,მაგრამ მხოლოდ ათი წუთით-ორივეს შეხედა და შემდეგ თავის ოთახში გავიდა.