აზარია

მეტეხის ხიდზე იჯდა. გაცრეცილი შავი ჯინსი,ნაცრისფერი მაისური და ამავე ფერის კედები ეცვა.ხელები მუხლებზე ჩამოეკიდა და თვალდახუჭული მძიმედ სუნთქავდა..

ვტყუივარ შენთან ( თავი 9 დასასრული)

რასოდეს მიყვარდა გაზაფხული, მიუხედავად იმისა რომ ყოველთვის ახალი წლის დასაწყისად მიიჩნევდა დედაჩემი, მარტს ახალი იმედები მოჰქონდა მასთან. მე კიდევ მძულდა, იქნებ იმიტომ რომ ახალი ცხოვრების დაწყების მუდამ მეშინოდა, საოცარი შიში მდევდა თან,

ვტყუივარ შენთან (თავი 8)

აივანზე იჯდა დემნა, მოზრდილი ფინჯანი ხელებს შორის ჰქონდა მოქცეული და სიცივისაგან გაყინულ ხეებს გაყურებდა. მალე თებერვალი დადგებოდა ნაძვის ხის კენწეროები და თამამად გადაშლილი ტოტები თოვლის დათმობას არ აპირებდა. ჯერ კიდევ საშინლად ციოდა. გაყინულ

ვტყუივარ შენთან ( თავი 7)

სიყვარულს გაუმარჯოს თუნდაც ისეთ არარსებულს ახლა შენ რომ დახატე - ნიშნისმოგებით უთხრა დემნამ და მისკენ დატრიალდა.. თქვენ ქალები მუდმივად ლაპარაკობთ იმის შესახებ , რომ მზად ხართ გვქონდეთ იდეალური ურთიერთობა და დაუვიწყარი სიყვარულის განცდა.

კომუნისტი (თავი 6)

მიუხედავად სიბნელისა მძღოლი მოხერხებულად მართავდა ავტომობილს, სწრაფად და უხმაუროდ ფარავდა მანძილს. მართალია ვერ ვხედავდი სად მივდოდით, მაგრამ მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივხვდი, რომ უღელტეხილზე გადავდიოდით, სიმაღლის სწრაფი ცვლისგან ყურები დამიგუბდა.

ვტყუვარ შენთან (თავი 7)

ჩურჩულით მითხრა და ყელთან ხარბად დამაფრქვია ვნებით გაჟღენთილი სუნთქვა.. პატარა ბავშვივით ამიყვანა ხელში და მაგიდაზე ნელა შემომსვა. ნელი მოძრაობით გამიხსნა აქამდე გულითადად გადაკვანძილი ხალათის ქამარი და ათრთოლებული თითები დამისვა შიშველ მკერდზე.

ვტყუივარ შენთან ( თავი 6)

„დრო არ შველის ტკივილს ,უფრო მეტიც ვერაფერს ვერ აკლებს მას“ - ერთხელ რომელიღაც სცენარის დაწერისას ხმამაღლა წარმოთქვა ის სიტყვები რისი ძალაც ყველაზე კარგად თავად იცოდა და მერე გიჟივით გაეცინა. გაეცინა იმიტომ რომ მისი მიტოვებიდან უკვე ხუთი

ვტყუივარ შენთან ( თავი 5)

დედიკო გთხოვ, უთხარი სიმართლე რა- კულისებისკენ დატრიალდა ევა და შეშინებულმა დავიწიე უკან სიბნელისაკენ. - მარტო შენ დაგიჯერებს, გთხოვ, დედიკო თუ გიყვარვარ უთხარი რაა - ისტერიულად მიყვიროდა ევა და ეს ჩემი სისუსტის მწვერვალი იყო. ჩემი შვილი ასეთი

ვტყუივარ შენთან (თავი 4)

არ გაბედო !- თორემ არ ვიცი რას გიზავ!-საკუთარ თავზე გაღიზიანებულმა ვუყვირე ევას და დერეფანში გაქცეულს უკან დავედევნე. - ევა გთხოვ, ასე არ გააკეთო . სცენაზე გამავალ კულისთან ორივე შევჩერდით .ორიოდე ნაბიჯის დაშორებით იდგა ჩემგან და სცენაზე მდგარ

კომუნისტი (მეხუთე თავი)

მანჩო თბილისის ახალ უბანში, საბურთალოზე ცხოვრობდა. ბახტრიონზე, როგორც მან უწოდა ამ დასახლებას. ერთმანეთის გვერდი-გვერდ ჩამწკრივებული კერძო სახლები იწონებდნენ თავს. როგორც თავად მითხრა, მასთან ერთად ცხოვრობდნენ მშობლები, მამა - ნუგზარ მწითური,