ჩარლი

მეზობლად ერთი უცნაური ტიპი ცხოვრობს. სახელი არ ვიცი ოღონდ. მაგარი ხულიგანი ძაღლი ჰყავს. გემანული ავჩარკაა, ცოტა ნერვოზიანი, ჩარლი ჰქვია. გამვლელი თუ შენიშნა, თავის სამფლობელოსთან ახლოს, ეგრევე ნერვიულდება. ჩვენს ენაზე ყეფას იწყებს - საკუთარზე

შენი სახელით!!! /5-10 თავი/

- ეს ნახე! - დაბნეულმა მობილური გამომართვა და შუბლშეკრული დააცქერდა შეტყობინებას. - ეს ვისი ნომერია? - შემომხედა ფერდაკარგულმა. - წარმოდგენა არ მაქვს და ალბათ ვერც გავიგებთ, ერთჯერადად იქნებოდა გამოყენებული - დაჩი ისევ შეტყობინებას დააცქერდა.

///ბილი...///

ამბობენ წყვილში ერთი აუცილებლად იტანჯება, მეორე კი, მოწყენილობისგან კვდებაო. ეგ მეორე მე ვარ, კლაიდი. ოცდაათ წელს გადაცილებული, ცოლით, ორი შვილით და კარგი სამსახურით. ყველაფერი მაქვს, რაც მინდა და თითქმის არაფერი

შენი სახელით!!! /1-4 თავი/

- როგორც ყოველთვის, მის გვერდით მუდამ ეს პატარა ქალბატონია. - ჩაიცინა სონგულიამ და აციმციმებული თვალები მომაპყრო. - დეტექტივო, იქნებ ყველაფერი გართულების გარეშე მოგვეგვარებინა? - წამოიწყო დირექტორმა - მაინც პირველი შემთხვევაა, დარწმუნებული ვარ ამას

პაზლების ქურდი XII /აჩრდილზე მონადირე/ დასასრული

ზურაბი ჩაფიქრებული სახით მისჯდომოდა მაგიდას და ორთქლავარდნილ ყავის ჭიქას გულგრილად შესცქეროდა. სანდრო ისევ თავის ლეპტოპში ჩამძვრალიყო და ინტერნეტში გაუცნობიერებლად დაბორიალობდა იმის იმედით, რომ იქ იპოვიდა იმ კითხვებზე პასუხებს,

პაზლების ქურდი XI /აჩრდილებზე მონადირე/

- რამდენი ხანია რაც მითვალთვალებ? - ხმა ჩამიწყდა. - არ გითვალთვალებ. ვცდილობ დუდაევისგან საფრთხე აგარიდო, როცა მასთან გავასწორებ ანგარიშს, შემდეგ წავალ. - სად წახვალ? - სიტყვები ღამის სუსხში გამეფანტა, მგონი შიგნეულობაც.

გაუჩინარებული (სრულად)

- გეგი, ჩემი გვარი დაგავიწყდა? - ჯაფარიძე, თუ სწორად მახსოვს. - ჯაფარიძე უნდა გააცნო ოჯახს? - ოჯახსაც გავაცნობ და მთელ სამყაროს. ხო უნდა იცოდნენ, რომ თორნიკეს შვილი დავკერე და ყველაზე მაგარი ვარ ჯიშში.

ცხოვრება პროცესია

არ უნდა ველოდოთ ქუჩაში მილიონის პოვნას, არც თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცს, როგორც ამას ბავშვობაში ზღაპრები გვასწავლიდნენ ; ლოდინს მოძრაობა უნდა ვარჩიოთ და უსიამოვნო ვითარებაშიც კი ჩვენთვის დადებითი აღმოვაჩინოთ...

პაზლების ქურდი X /აჩრდილზე მონადირე/

- არ მინდა შენი მოსმენა, - მოსხიპა ცივად - უკვე ძალიან გვიანია! გაეთრიე აქედან და ძალიან ეცადე, რომ გზაზე აღარასდროს გადამეყარო, თორემ... ყველაფერი სხვაგვარად დასრულდება. - მომკლავ... - ეს არ იყო კითხვა, დუჩემ თავი მიაბრუნა და თვალი გაუსწორა.

"აღდგომა საიქიოში"(სრულად)

-ალალე?!-ხის კარზე ფრთხილად მომიკაკუნა ზაქრო ძიამ. -ჰოუ,-გავაგონე და გადაბრუნება ვცადე, გამიჭირდა.ვიწროდ ვწევარ.დაენანათ განიერი საწოლი?გავბრაზდი ჩემებზე და რის ვაი-ვაგლახით ვიცვალე გვერდი.