ჯადოსნობა შობის ღამეს (სრულად)

ფილტვებში ხარბად გადაუშვა მიტოვებული ქალაქის ჰაერი. ვერ იშორებდა წყეული ყვავილების სურნელს ცხვირის ნესტოებთან რომ ეთამაშებოდნენ ეშმაკურად. არადა ყვავილი არსად ჩანდა, მათი სეზონი კარგა ხანია გაფრენილიყო. ან როგორ შეიძლებოდა? მიდთაუნის მიწას ფერადი

ჯანდაბა თქვენს თავს! (სრულად)

მე ვგრძნობდი, ვიღაცა სხვა მიყვარდა. განა ერთი? ორი, სამი ან თუნდაც ოთხი. სული კი მქონდა ცარიელი, მაგრამ გულში ყველა ადგილი შევსებულიყო. საღამოობით, ფანჯრიდან მზის ჩასვლას გავყურებდი. თოვლი დამდნარიყო და მისი ნათება ზოგჯერ ცეცხლისფრად ელავდა. მემგონი

წითელი ხოჭო(სრულად)

წითელი ხოჭო,რომ გაჩნდა ჩემ ცხოვრებაში,მაშინ აღვიქვი ქალაქი სხვა ფერებში. ანიუტა ბევრს დამცინოდა „ჟეშტზე“ შეყვარებული გოგო გახდიო. ვფიცავ ყველა სულეირს,რომ ჩემი ხოჭო მართლა საოცრად მიყვარდა.

ღამის 3 საათია

-ზოგჯერ რაღაც პირველად ხდება - ეშმაკურად ვუყურებ და გონებაში კადრებს ვახვევინებ - ისე შენს ექს ცოლთან გეშინოდა ? -გეყოფა -თავს მკერდზე მადებინებს.

ფიფქები (სრულად)

-ლაო, ელელე, გესინია და ალავინ მოგტაცოს?-ენა მოუჩლიფა ანდრომ ელენეს, რასაც მისი გაღიზიანება მოყვა და სწრაფი ნაბიჯებით დაიძრებოდა ანდროსკენ, რომ არა მის წელზე მოხვეული ზუკას ხელი -გეყოთ, მე დავიღალე რა თქვენ მაგივრად, სადაც გინდათ იქ წადით-ნერვები

ადამიანი - ცხოველი

მერე სხვაში გაგცვალე, უფრო სწორედ ერთმანეთს ვუბიძგეთ სიშორისაკენ.... გული დამწყდა, არასწორი შეფასებებით დამიწყე დევნა, გაუჩერებელი დევნა და მოუსვენარი ღიმილი... არა, არ გესმოდა, ვერც გაიგებდი...

განქორწინებულის დღიური (დასასრული)

არაფერია იმაზე დიდებული, უყურებდე სხვის ღიმილს და მასში საკუთარს ხედავდე, ამჩნევდე სხვის ბედნიერებას და მასშიც საკუთარს პოულობდე.

დილის ფიქრები

ნეტავ, შემეძლოს საკუთარი ცხოვრება გადავახარისხო, ადამიანები სხვადასხვა თაროებზე განვათავსო, მაგრამ როგორ გამომივა, როცა საკუთარი ტანსაცმლისთვისაც ვერ მიმიჩენია თავისი ადგილი.

ბროლის თითები (სრულად)

-არასდროს გაგიშვებ.. სულ ფრთის ქვეშ მეყოლები და ორპირ ქარს მოგარიდებ, ოღონდ მყავდე, ოღონდ გინდოდე.. ოღონდ გიყვარდე..

განქორწინებულის დღიური (თავი 8)

-Fuck me anyway you want. ტელეფონს ვთიშავ. როგორც ჩანს, დანიელსაც არ სცალია. ასეე ხდება ხოლმე. სრულიად მარტო ვართ, როცა ერთმანეთი გვჭირდება. ადამიანზე ეგოისტი რამ ალბათ ჯერ არ დაბადებულა.