ძლიერ სიხარულს ძლიერი მწუხარებაც მოსდევს

ასე ხდება ხოლმე... ძლიერ სიხარულს ძლიერი მწუხარებაც მოსდევს.. შემდეგ კი ძლიერ მწუხარებას ძლიერი სიხარულიც... -მესმის ! მესმის ! მაგრამ სადამდე ! -გული კიდეებს ასკდება. -არ ვიცი ! -გონება ეჭვობს..

აბლაბუდა (მეთერთმეტე თავი)

საუბარი თიკოს მესიჯმა შეგვაწყვეტინა. მუდამ გაპრანჭულს, რატომღაც სწორედ ახლა დავიწყნოდა მაკიაჟის გაკეთება. ქერა თმა უდიერად დაეხვია კისერთან კოსოდ, მაგრამ აშკარად არ ადარდებდა. ჯინსებსა და კედებში სპორტულად გამოწყობილი თითებს იმტვრევდა, დაბნეული

აბლაბუდა (7-10 თავი)

მეშვიდე თავი - არ მითხრათ, რომ ამით დასრულდა თქვენი შეხვედრა. - რატომღაც სულ სხვანაირად წარმომედგინა მათი გაცნობა, ვაღიარებ ნაწილობრივ უკმარისობის შეგრძნებაც კი დამიტოვა და ცნობისმოყვარე თვალებით მივაჩერდი. - ხომ გეუბნებოდი, არც კი ცდილობდა ჩემ

სიკვდილის წყარო

უფსკრულის კიდეს ასვეტებულს გრძნობა-დამექცა ხრიოკ კლდეებში ჩავიმარხე ცა- ჩამომექცა!...

აბლაბუდა (მეექვსე თავი)

მე და ელენეს საუბარი მობილურზე შემოსულმა ზარმა შეგვაწყვეტინა. - სად ხარ გოგო, ამდენ ხანს? - აშკარად მოთმინების ფიალა ავსებული ლამის გაჰკიოდა თიკო. - საავადმყოფოში, ხომ გითხარი დილას. - დედაშენი ვნახე, ჯერ კიდევ არ მოსულაო რომ მითხრა, ვინერვიულე.

მეტრო - ლეგენდა (თავი 13)

დონი ერთ ადგილს ვერ პოულობდა, რასტი კი შედარებით მყუდროდ მოკალათებულიყო ძველ დახვეწილ ტახტზე საზურგით და პატარა შუშის მაგიდაზე დაყრილ გაზეთებს მისჩერებოდა. ისინი მართლაც თარიღდებოდნენ წინა საუკუნის დროით, რაც მოწმობდა იმას, რომ ასაკოვანი მამაკაცი,

გოზინაყი(სრულად)

გამარჯობა ჩემო მკითხველო! როგორი მადისაღმძვრელი სურნელი მოდის შენგან, ნუთუ თან გოზინაყს ჭამ და თან მკითხულობ?!

მეტრო (თავი 12)

უფსკრულის კედლები ჯერ მიწის პირობაზე საგრძნობლად გაწითლდა და მისგან სიმხურვალის წვეთები გადმოდინდებოდა, შემდეგ გადამდნარ ლავად ქცეულა და ბოლოს მყარ მასად, რომელიც ლითონის მადანზე უფრო მუქი შეფერილობის და მკვეთრი, მძაფრი სურნელის მქონედ იქცა. თვალები

აბლაბუდა (მეხუთე თავი)

არაფრისმთქმელი გვერდი ჰქონდა, იმის დადგენაც კი გაგიჭირდებოდათ გვერდის მფლობელი ქალი იყო თუ მამაკაცი. აშკარად ახალი დარეგისტრირებული. სულ ორიოდე კომენტარი და ისიც ჩემ რომანზე. მიქებდა წერის სტილს, გადმოცემის მანერას, იწონებდა სიუჟეტს და აღნიშნავდა,

მეტრო (თავი 11)

დონის ოთახიდან გამოსულებმა ელიოსს დასამშვიდებლად წამალი დაალევინეს. დონი სამზარეულოში გავიდა, ვერასდროს იტანდა მამაკაცის ქვითინს, ყოველთვის მიაჩნდა ძლიერ მამაკაცს ტირილი არ შეშვენისო და მის სახეზე ცრემლი მშობელ დედასაც კი არ უნახავს. მარაზმი იყო და