ღამეული სტუმრები (სრულად)

შემაღლებულ ადგილას მდგარ შენობას ავხედე -“ლევან სამხარაულის ექსპერტიზის ეროვნული ბიურო”. როდესაც პატარა ბეკეკასავით აკუნტრუშებული აბიტურიენტი ვიყავი,ჩემი მომავალი დაახლოებით ასე წარმომედგინა-თეთრ ხალათში გამოწყობილი,ახალგაზრდა,წარმატებული

ტკივილის თანაზიარი

ჰარმონიაში ვეძებდი სიტკბოს და, აი, ვნახე, მაგრამ დავნებდი, ცალმხრივი გრძნობის უარმყოფელი, მე შევიქმენი დღეს სხვისი ღმერთი... დანაშაულად მექცნენ გრძნობები, არსაით ისმის იმედის ხმები...

ორი გზა და ერთი კარი

ოზონი - მომწამლავი, თუ ბედნიერების მომტანი ? - გიჩნდება კითხვა, მაგრამ უაზრო; შენთვის ხომ ბედნიერების მხოლოდ ერთი კარიღა დარჩენილა ღია - კარი დასასრულისა, იმ დასასრულისა, რომელიც საბოლოო ბედნიერებას მოგიტანს, ბედნიერებას, რომელიც ცხოვრებამ არ

გოგონა ვარდისფერი პუანტებით (სრულად)

დროებით გაწყვეტილი დედა-შვილობა და ურთიერთობაში გაჩენილი ოთხწლიანი ბზარი. შეძლებენ თუ არა წლების შემდეგ შეხვედრილი ნათია და ლიზა ერთმანეთის დაბრუნებას ან ხელმეორედ პოვნას?

"ჭორბიურო"(სრულად)

თორდიას მიერ ქალაქის ტელეფონის დადგმამ დიდი მითქმა-მოთქმა გამოიწვია.ორსართულიან სადარბაზოს მაცხოვრებლები ჯერ შეფარული შურით და ერთმანეთთან ჭორაობით იფარგლებოდნენ,შემდეგ ღიადაც არ ერიდებოდნენ პალიკოს კბენას.

მე

ზოგჯერ უბრალოდ ზიხარ და ფიქრობ, ფიქრობ საკუთარ ცხოვრებაზე, გავლილ გზაზე, იმაზე რა შეიძლებოდა ყოფილიყო და რა მოხდა. საკუთარ ოცნებებზე და რეალობაში დაკარგულ პატარა გოგოზე რომელიც წლების წინ ასეთი უდარდელი გეჩვენებოდა.

გოგონა ნიღბით [ დასასრული ]

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი, მერე გავიზარდე, მარტო, ჩემთვის, დამოუკიდებლად ვცხოვრობდი, ამან გმაოიწვია ჩემი უამრავი შეცდომა ცხოვრებაში, შეცდომაზე შეცდომას ვამატებდი. შემდეგ ის საშინელი დრო როცა მე სხეულით ვვაჭორბდი ლაშასთან, მერე ნიკა, ბოლოს

ფოლადის ფრთები

"მე ეს სამყარო გაჩენიდან უმად გავსინჯე, მშურს იმედების როცა უნდათ მაშინ კვდებიან, ჩემი ცხოვრება როგორც გინდა ისე გასინჯე... ასეც და ისეც - ფიქრები და ოცნებებია."

ელინი (სრულად)

სტიგ ლარსონის „გოგონა დრაკონის ტატუთი“ ბოლო ფურცელიც წაიკითხა, წიგნი დახურა, თვალები დახუჭა და ცოტა ხნით გონებაში ისევ წიგნში მომხდარ სიუჟეტებს, გამოძიების დეტალებს და მთავარ ფრაზებს აანალიზებდა.

"გასამდა"(სრულად)

იისფერი სუსტი სინათლე ოდნავ ანათებდა დარბაზს.მრგვალ მაგიდებთან მსხდომნი აჩრდილებივით ირეკლებოდნენ კედლებზე.წყნარი მუსიკა თავბრუს ახვევდა დარბაზში მყოფ სასმლით გაბრუებულ ადამიანებს.სიგარეტის კვამლს გასასვლელი ვერ ეპოვნა და ჭერზე გაწოლილიყო ნისლივით.