' გრავიტაცია ' (3)

-კარგი,გაიჭიმე,გაიჭიმე,მეტი რა შეგიძლია,ცარიელი სიტყვები. -ნენე,კბილები რისთვის გაქ,დააჭირე ენას და გაჩუმდი,შენ მაინც ნუ მიშლი ნერვებს. -წადი, 603-ე აუდიტორიაში ატარებს ლექციას,დაუკაკუნებლად არ შევარდე,საქმეს უარესად ნუ გაართულებ.

ლურჯი ნისლი (სრულად)

ლურჯი ნისლით იყო ამოვსებული იმ ღამით თბილისი... ლაპმპიონებსაც დაეწყოთ უკვე ჩაქრობა. კაცი-შვილი არ დადიოდა ქუჩებში. თითქოს, დილისა და სიახლის შიშით შეყუჟულიყო შინ ყველა. რამდენიმე ღამენათევი, თვალებჩაშუპებული, კულულების ნელი რხევით მოდიოდა

ჯოჯოხეთი (სრულად)

-ნიკა ხომ არ გინახავთ?- დილაადრიან გამოსულ მეზობელს გადაეღობა თმაგაწეწილი,უძინარი თვალებით. -ნიკა?-ხმა ჩაუწყა.-არა,არ მინახავს..-ისევ მოატყუა,უკვე მერამდენედ.. -სად წავიდა ასე ადრიანად..იქნებ მიმატოვა?-სახეაშლილი ჩააფრინდა მკლავებში ასაკოვან ქალს..

' გრავიტაცია ' (2)

-დაასრულეთ ეშმაკის მოციქულო ლექცია? - თამამად ჰკითხა თებემ -ეშმაკი ლექციიდან გამექცა და მე მოციქული მის გარეშე ლექციას როგორ ჩავატარებდი,-არ დააკლო ალექსანდრემ.

' გრავიტაცია '

-თებე,-იდაყვი მიარტყა გვერდით მჯდომმა გოგონას,-გამოფხიზლდი,ლექტორი შენ გიყურებს,-თებე ტელეფონს მაგიდაზე დებს,თითებს ერთმანეთში ხლართავს და ლექტორს მზერას უსწორებს.ალექსანდრე სტუდენტს უღიმის და საუბარს განაგრძობს. -რუსული მეზიზღება,-ჩურჩულით ეუბნება

მარიონეტი (ოცდამეოთხე თავი)

ისევ წარსულს უკირკიტებდა ნინო, უცნაურია, თითქოს ახლაღა გაიაზრა, რომ ცხოვრების ნახევარზე მეტი მონატრებაში გაატარა. მუდამ ელოდა, მუდამ ენატრებოდა. არადა, ადრე ისევ გიგა ეუბნებოდა: - საკუთარ თავს რასაც ჩასძახებ, შემდეგ ის გიხდებაო. იქნებ ასეც იყო?

მარიონეტი (ოცდამესამე თავი)

მირბოდნენ ორნი, ერთმანეთის მხარდამხარ და ერთმანეთის იმედად დარჩენილნი, ცხოვრება მორიგ გამოცდას უწყობდათ, მორიგ პაექრობას ბედისწერასთან. მირბოდნენ და არსებობდა მხოლოდ გაქცევის მიზეზი, მხოლოდ მიზანი. არ ფიქრობდნენ, არ ეშინოდათ. თვითგადარჩენის

ოლეანდრა (9)

შუაღამე იყო, როცა თავადის სახლი შემზარავმა კივილმა მოიცვა. მსახურებს ვერ გაებედათ თავადთან ასვლა, თუმცა შეშინებულები და დაბნეულები შიშისაგან ერთიანად კანკალებდნენ. ქალი სასოწარკვეთით, ტკივილიანად კიოდა. თითქოს დარდსა და ფიქრს ამოაყოლებდა და

მარიონეტი (ოცდამეორე თავი)

ცხინვალში დაბრუნებამდე კიდევ ერთხელ სცადა მთავარსარდლობასთან გასაუბრება ზურამ. თუმცა უფროსების უმრავლესობამ შეხვედრაზე უარი უთხრა. - ასეთი ჯიუტი რატომ ხარ? გავიგეთ, ზურა, გავიგეთ. ვიცით, იარაღი და საკვები გჭირდებათ, მაგრამ შენც ხედავ, საკმაოდ

მარიონეტი (ოცდამეერთე თავი)

სულ ორად ორი სიტყვა: - ნატო მოკლეს! სულ ერთი საღამო და ძირფესვიანად შეცვლილი ცხოვრება. მიმღებში დასვენებული ცხედარი და ნინას გულისწამღები კივილი. ყურებზე ხელაფარებული ნინო. ერთბაშად ჩაშავებული, გაუცხოებული სამყარო. თავის ქიცინით მოსიარულე