მარიონეტი (ოცდამეხუთე თავი)
31 დეკემბერის ღამე დასასრულს უახლოვდებოდა. ღამის თორმეტ საათს სულ რამდენიმე წუთი აკლდა ცა ულამაზესი სალუტებით განათდა. მორიგი ახალი წელი მთელი მისი დიდებულებით მობრძანდა თბილისში. მობილური ტელეფონები წარა-მარა წკაპუნობდა მორიგი ელექტრონული გზავნილის' გრავიტაცია ' (4)
- არ მაინტერესებს,თუ გინდა დასჯად ჩათვალე,ჩემთან ერთად მოდიხარ. - შენს გვერდით სიარული სასჯელია,აბა რა არის,-მიუგო თებემ და ცრემლები მოიწმინდა. - მე ჩემით ვისჯი თავს,შენ კი იძულებით ,-თვალი ჩაუკრა ალექსანდრემ -ვინ გაძალებს მერე,შენ საქმეს მიხედე.' გრავიტაცია ' (3)
-კარგი,გაიჭიმე,გაიჭიმე,მეტი რა შეგიძლია,ცარიელი სიტყვები. -ნენე,კბილები რისთვის გაქ,დააჭირე ენას და გაჩუმდი,შენ მაინც ნუ მიშლი ნერვებს. -წადი, 603-ე აუდიტორიაში ატარებს ლექციას,დაუკაკუნებლად არ შევარდე,საქმეს უარესად ნუ გაართულებ.ლურჯი ნისლი (სრულად)
ლურჯი ნისლით იყო ამოვსებული იმ ღამით თბილისი... ლაპმპიონებსაც დაეწყოთ უკვე ჩაქრობა. კაცი-შვილი არ დადიოდა ქუჩებში. თითქოს, დილისა და სიახლის შიშით შეყუჟულიყო შინ ყველა. რამდენიმე ღამენათევი, თვალებჩაშუპებული, კულულების ნელი რხევით მოდიოდაჯოჯოხეთი (სრულად)
-ნიკა ხომ არ გინახავთ?- დილაადრიან გამოსულ მეზობელს გადაეღობა თმაგაწეწილი,უძინარი თვალებით. -ნიკა?-ხმა ჩაუწყა.-არა,არ მინახავს..-ისევ მოატყუა,უკვე მერამდენედ.. -სად წავიდა ასე ადრიანად..იქნებ მიმატოვა?-სახეაშლილი ჩააფრინდა მკლავებში ასაკოვან ქალს..' გრავიტაცია ' (2)
-დაასრულეთ ეშმაკის მოციქულო ლექცია? - თამამად ჰკითხა თებემ -ეშმაკი ლექციიდან გამექცა და მე მოციქული მის გარეშე ლექციას როგორ ჩავატარებდი,-არ დააკლო ალექსანდრემ.' გრავიტაცია '
-თებე,-იდაყვი მიარტყა გვერდით მჯდომმა გოგონას,-გამოფხიზლდი,ლექტორი შენ გიყურებს,-თებე ტელეფონს მაგიდაზე დებს,თითებს ერთმანეთში ხლართავს და ლექტორს მზერას უსწორებს.ალექსანდრე სტუდენტს უღიმის და საუბარს განაგრძობს. -რუსული მეზიზღება,-ჩურჩულით ეუბნებამარიონეტი (ოცდამეოთხე თავი)
ისევ წარსულს უკირკიტებდა ნინო, უცნაურია, თითქოს ახლაღა გაიაზრა, რომ ცხოვრების ნახევარზე მეტი მონატრებაში გაატარა. მუდამ ელოდა, მუდამ ენატრებოდა. არადა, ადრე ისევ გიგა ეუბნებოდა: - საკუთარ თავს რასაც ჩასძახებ, შემდეგ ის გიხდებაო. იქნებ ასეც იყო?მარიონეტი (ოცდამესამე თავი)
მირბოდნენ ორნი, ერთმანეთის მხარდამხარ და ერთმანეთის იმედად დარჩენილნი, ცხოვრება მორიგ გამოცდას უწყობდათ, მორიგ პაექრობას ბედისწერასთან. მირბოდნენ და არსებობდა მხოლოდ გაქცევის მიზეზი, მხოლოდ მიზანი. არ ფიქრობდნენ, არ ეშინოდათ. თვითგადარჩენისოლეანდრა (9)
შუაღამე იყო, როცა თავადის სახლი შემზარავმა კივილმა მოიცვა. მსახურებს ვერ გაებედათ თავადთან ასვლა, თუმცა შეშინებულები და დაბნეულები შიშისაგან ერთიანად კანკალებდნენ. ქალი სასოწარკვეთით, ტკივილიანად კიოდა. თითქოს დარდსა და ფიქრს ამოაყოლებდა დატესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.