მარიონეტი (მეექვსე თავი)

შემდეგ? თითქოს უნდა გახარებოდათ, იმ ავბედით ღამეს ცოცხლად გადარჩენა. თითქოს უნდა გახარებოდათ, იმ გარდაცვლილ 21 ადამიანს შორის მათი და მათი ახლობლების სახელებსა და გვარებს რომ ვერ ხედავდნენ, მაგრამ სამწუხაროდ ვერც სიხარულს გრძნობდნენ და ვერც

მარიონეტი (მეხუთე თავი)

ალბათ, უცნაურია წლებთან ერთად როგორ შეიცვალა ხალხის აზროვნება, დღევანდელი გადასახედიდან ეს ყველაფერი ისე შორეულად და უცხოდ ეჩვენებოდათ. თითქოს, არც ის მომიტინგეები ყოფილან მათი თანამედროვეები და არც ის ავბედითი ღამე ყოფილა საქართველოს ისტორიაში.

ოლეანდრა (1)

დეკემბერი მიწურულიყო. ღელავდა ზღვა, ეხეთქებოდა სველ, გაშავებულ კლდეს. ბობოქრობდნენ ტალღები, გამწარებულებსა და გაშმაგებულებს ქაფი ადგებოდათ, იღვრებოდნენ, თუმცა ნაპირი არსად ჩანდა. ზღვიდან სიცივე მოდიოდა.

მარიონეტი (მეოთხე თავი)

თავისუფალ საქართველოს გაუმარჯოს! - მიკროფონში გაჰყვიროდა ლიდერი. - თავისუფალ საქართველოს გა-უ-მარ-ჯოს! - სკანდირებდა ბრბო. - გა-უ-მარ-ჯოს! - ტალღისებურად გადაეცემოდა ხმა. - ძირს რუსეთის ბინძური იმპერია! - ძირს!!! - ისევ ჰყვებოდა ბრბო.

ეშმაკი ქალია (სრულად)

- შენ რაა, მართლა მოგყევარ ცოლად? - ჰკითხა ლილიანმა სერიოზულად. - რა ვიცი... გამომყვები? - დაიბნა დათა. - რომ გამოგყოლოდი, მომიყვანდი? - გაოგნდა ლილიანი. - ალბათ კიი. - ხუმრობ ხო?

მარიონეტი (მესამე თავი)

ვიდრე 8 აპრილს მიტინგზე წასულ ბავშვებს მივუბრუნდები, ალბათ, უმჯობესი იქნება ორიოდე სიტყვით მოგიყვეთ მეოცე საუკუნის, თხმოციან წლებში განვითარებული პოლიტიკურ მოვლენების შესახებ და ამ მოვლენებში საქართველოს როლზე. მიუხედავად უჩვეულო ცვლილებებისა,

მარიონეტი (მეორე თავი)

თავი მეორე ორივე საბურთალოზე, ვეძისში ცხოვრობდნენ, ის და დათუნა ქათამაძე. თავიდან მხოლოდ კარის მეზობლები, შემდეგ საერთო ბაღი, დათუნასთან გაზიარებული მაგიდა ოთახის კუთხეში და გვერდით მჯდომი ტყუპი ძმა, ლაშა და ტატო. თუმცა ძმებს შორის ნამდვილად

მარიონეტი (პირველი თავი)

დეკემბრის შუა რიცხვები იდგა თბილისში, როცა მძიმე სამუშაო დღის შემდეგ, დაღლილი, ასე ოცდაათ წლამდე ქალი ოფისში დაბრუნდა. მართალია მუშაობა ეზარებოდა, მაგრამ როგორც მდივანმა შეატყობინა, სამუშაო მაგიდაზე მორიგი, ახალი საქმე ელოდა. ავტომობილი

შემთხვევითი მამა (სრულად)

იქაც ანალოგიური, ყველას გაოცებული სახეები გარდა ერთისა. აი ის გოგო მიღიმოდა ჩემს გვერდით რომ ზის და პირველ მოსვლაზეც წინ გადმომიხტა, მოიცა რა ქვია? ხო თეკლე... - არ არსებობსსს, ეხლა არ მითხრა რო ესაა შენი შვილიიი, ვაიმე რა ლამაზიიაააა - ხო ტეკლე,

მირა - "ნამუსის განწმენდა" (სრულად)

შუაღამე იყო, საათი 2ს უჩვენებდა, ვეღარ მოითმინა და სახლიდან გამოვიდა. ქუჩაზე გავიდა და ტაქსი გააჩერა. მისამართი უარნახა და დაელოდა, სანამ დანიშნულების ადგილას არ მივიდა. ბნელოდა, ჩვეულად ციოდა, ზამთარი არ იყო, არც შემოდგომა, უბრალოდ იმ ადგილას