მარიონეტი (ოცდამეშვიდე თავი)

- კარგად იცი, რომ დედისერთასა და უმამოდ გაზრდილს თავისუფლად შემეძლო თავი ოჯახის ერთად ერთ მარჩენლად გამომეცხადებინა, საკუთარი უპირატესობა გამომეყენებინა და აფხაზეთში წასვლა ამერიდებინა. თუმცა, ძალიან მინდოდა სამშობლოს მეც გამოვდგომოდი.

თეთრი საყელო (სრულად)

-თეთრი შური ადამიანის ის " აგრეგატული" მდგომარეობაა,როცა შენი დაქალი ძაან ბომბაა და შენ გშურს,ოღონდ იმ შურით,თან რო ამაყობ-სიტყვით გამოდის ჩემი თათული და თვალს მიკრავს,თან სასწაულ მანევრს აკეთებს და ორ მანქანას შორის მილიმეტრებით ვძვრებით.ესეც

მარიონეტი (ოცდამეექვსე თავი)

შემფასებლურად უმზერდა ნინო მეუღლესთან ყოველგვარი ფამილარობის გარეშე მოსაუბრე მანდილოსანს. ქალს გამხდარ სახეს ქერა თმა უფარავდა, ასაკით აშკარად ბევრად დიდი იყო გვერდით მდგომ ვაჟთან შედარებით. მიუხედავად კარგად მოვლილი სახისა ღიმილის დროს თვალებისა

' გრავიტაცია ' (7)

-აქ რა უნდა? -გაკვირვებით ჰკითხა ნენემ ,- შენი მისამართი იცის? -როგორც ჩანს,კი,ან გამოგვყვა,-ბრაზმორეულმა თქვა და კარს მოსცილდა,-არ გავუღებ,-თქვა და ნენეს ზურგი აქცია ,-არ გაბედო,იცოდე,-მიუგო და მისაღებში შევიდა. -გაუღე,იქნებ რა საქმე აქვს?-მიჰყვა

საგიჟეთი

ცხოვრება არის საგიჟეთი თავად, არა? ყველა ისე იქცევა, როგორც სურს და არც კი ფიქრობს, ამით რა შედეგს მოიტანს სხვისთვის. ეს არის სამყარო, სადაც შეიძლება ერთი, ოდნავ განსხვავებულად მოაზროვნე ადამიანის ყოველმხრივ სცადონ დაჩრდილვა, დამცირება და მათზე

სიმარტოვე (სრულად)

გული საშინლად მიცემს და,თავის ხელში აყვანას ვცდილობ. გონებაში ვიქექები და,ხელმოსაჭირდს ვეძებ,რომ გაურკვევლოობიდან გამოვიდე,მაგრამ, უფრო ვეფლობი მორევში. კადრებად მიტივტივდება ფრაგმენტები,მაგრამ,სრული სურათის აღდგენას ვერ ვახერხებ. ცუდად ვხვდები.

' გრავიტაცია ' (6)

- დღეს რა უცნაურად გამოიყურება? - გადაუჩურჩულა თებემ ნენეს და ალექსანდრეს კარგად დააკვირდა.მამაკაცს თმა გულმოდგინედ ჰქონდა გადავარცხნილი,შავი კოსტუმი და ნაცრისფერი პერანგი ჰარმონიულად ერწყმოდა ერთმანეთს,თუმცა ჰალსტუხი ზედმეტად მოეჭირა და გეგონებოდათ

სენსაცია

არ ვიცი რომელი პორტალი აცხადებს ამას, უეცრად წავაწყდი ინფორმაციას გადმოვაკოპირე და თქვენთვის მინდოდა გამეცნო, რადგან ეს მნიშვნელოვანია! ჩვენთვის და ჩვენი სიცოცხლისთვისაა მნიშვნელოვანი. იხილეთ...

' გრავიტაცია ' (5)

-უთხრა და ჩქარი ნაბიჯებით წავიდა. ალექსანდრე ერთხანს იდგა და უყურებდა მიმავალ თებეს . . . „იმედი მაქვს,შენნაირი უხეში სტუდენტი აღარ მეყოლება,თებე.“ ჩაილაპარაკა მან.

მარიონეტი (ოცდამეხუთე თავი)

31 დეკემბერის ღამე დასასრულს უახლოვდებოდა. ღამის თორმეტ საათს სულ რამდენიმე წუთი აკლდა ცა ულამაზესი სალუტებით განათდა. მორიგი ახალი წელი მთელი მისი დიდებულებით მობრძანდა თბილისში. მობილური ტელეფონები წარა-მარა წკაპუნობდა მორიგი ელექტრონული გზავნილის