ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 1)

სიტყვები ქარში წამიერად იფანტება და ზურგს უკან მონასროლი ტყვიასავით ქრება. მას შემდეგ რაც სულში ჩააფურთხეს და გოლიათის ცხოვრება ფსკერზე ეშვება თავს ვერაფრით უმხელს სიმართლეს.

მზე მინდა

ქარი ფლეთს აფრებად გაფენილ ოცნებებს. გაფრენილ წამებსაც სცოდნიათ წუხილი.

სამკაულები (სრულად)

ქორწილი გადაიდო. აცრემლებული თვალებით იჯდა თამთა თავის საწოლზე და ცივი მზერით დაჰყურებდა ძველებურ ზარდახშაში თავმოყრილ სამკაულებს. გადადებული ქორწილი არ ასევდიანებდა, პირიქით, უხაროდა კიდეც გაწელილი განაჩენი, ახალდაბადებულს რომ გამოუტანეს, ჯერ

ო, როგორ მძულხარ!

სასაცილო იყო ნოეს დიდ სპორტულებში ჩაცმული, თმა ცხენისკუდად შეეკრა, მოდიოდა ფეხშველა და შარვლის ბოლო ფეხქვეშ ეტანებოდა. ახლა აღარ ჰგავდა სექსუალურ ქალს, უფრო დაკარგულ გოგონას აგონებდა ნოეს, რომელსაც მისი მზრუნველობა სჭირდებოდა.

ფასი პირადში

გაუბედავად ვხსნი კარს და სურნელს მივყვები. საოცარი სუნია ვანილის, კარამელის, კრემის. მარწყვის და ბანანის.მაშინვე ვმშვიდდები.ის ეგრეთწოდებული მეტორტე სამზარეულოში დგას. ჩემზე ლამის ჩემივე სიმაღლით მაღალი. ხელში ხელის სათქვეფით და კრემით სავსე ჯამით.

მთის შამანი II (სრულად)

ლაშას მანქანა რომ მათი სახლის ჭიშკარს მიადგა, რთული მისახვედრი არ იყო - ყველამ ყველაფერი ძალიან კარგად იცოდა და სუნთქვაშეკრულები ელოდნენ მგზავრებს.

უცნაური მე და რამდენიმე არისტოფანე ( სრულიად)

გარეთ კი თოვდა. ალბათ სადღაც შეყვარებულები სეირნობდნენ და ლამაზ მოგონებებს აგროვებდნენ. მე კი იმაზე ვფიქრობდი, რომ ადამიანის ტვინი ამოუხსნელი ფენომენია და რატომღაც კარგი მომენტების ნაცვლად ცუდებს უფრო იმახსოვრებს. თუ ამ თეორიას დავუჯერებდით,

იალქნიანი ნავები (სრულად)

ქალაქი ღამის ნისლში ცურავდა მიტოვებული ქარავანივით. სიბნელის ტალღები ერთმანეთს ეხეთქებოდნენ ბოროტება წვიმის წვეთებივით აგიჟებდა ზღვას.
 და იქ სადღაც ქუჩის კუთხეში უცნობთა ხმები ერთმანეთში ვერ ბჭობდნენ ვის ეკუთვნოდა „მკვლელის ღირსება“.
 იქ სადღაც

მთის შამანი I (სრულად)

მოძველებული, პატარა ავტობუსი უკანასკნელი იმედივით გამოკიდებოდა ციცაბო კლდეებს. ფანჯრიდან გადახედვას და ბუნებით ტკბობას ვერავინ შეძლებდა, თავზეხელაღებულ თქეშს მძღოლისთვისაც კი გაეძნელებინა ხედვა და საათ–ნახევრის გზა აგერ უკვე ორი საათია ვერ დაფარეს.

შეუძლებელი არაფერია(სრულად)

გონზე ვერ მოვდიდოდი, როგორ შეეძლო კაცს ასეთი უხეში ყოფილიყო. კაცს რომელსაც სულ რაღაც რამოდენიმე საათია ვიცნობდი , საოცრება მითხრა და გაღიმებული გატრიალდა... ეს პირველი შემთხვევა იყო როცა მამაკაცი ასე მომექცა… ცრემიანი თვალები მოვიწმინდე და ჩემი