ბედნიერების რეცეპტი (მეცხრამეტე თავი)

ნათება შეპარვოდა თბილისს, ეკლესიაში ზარები რეკდა და ახალი დღის დადგომას გვამცნობდა. ვიღაცისთვის ერთი ჩვეულებრივი დღე იწყებოდა. აი, თორნიკე ქართველიშვილისთვის კი.... სულ ერთი ღამე აღმოჩნდა საკმარისი, ერთმა საბედისწერო, ავბედითმა ღამემ წალეკა და

როცა მარტოობა გიზიდავს

ხშირად თავადაც ვერ ვუგებ საკუთარ თავს.. მეკითხებიან რაღაცას, მე კი არ მესმის, სად დაფრინავო, უკვირთ, რაზეც პასუხი არ მაქვს... ფიქრი ზედმეტად გიყვარსო, მეუბნებიან, არც მე ვეწინააღმდეგები... მე ხომ ფიქრზე შეყვარებული გოგონა ვარ...

როიალები (7)

ნიკოლამ ვისკის ჭიქა ხმამაღლა დაახეთქა მაგიდაზე. თითები თმაში შეიცურა და ძლიერად მოქაჩა. არეული მზერით მიაშტერდა მის წინ მჯდომ ყბებშეკრულ მათეს, რომელსაც ძლიერად ჩაებღუჯა წერილი და მეორე ხელით მუშტი შეეკრა, მაგიდაზე ედო და ალბათ, ნებისმიერ წამს

მეორედ არ იბადებიან (თავი 4)

-სიგიჟემდე მიყვარხარ.. -მაგ სიტყვების ფასი გესმოდეს, მაინც...-ირონიით ჩაილაპარაკა გოგონამ. -რომ არ მესმოდეს ზედმეტი წონის დაკლებას და ფორმაში ჩადგომის გამო ასე არ დავიტანჯებოდა-შენ არც კი შემოგიხედავს, არა ? სამაგიეროდ მიხდი ? -რა სამაგიეროს

ბედნიერების რეცეპტი (მეთვრამეტე თავი)

-თორნიკე ხომ არ დაგინახავთ?! - ეზოში მეგობრებთან ერთად მყოფი შვილობილი რომ ვერ შენიშნა ხმაში შეშფოთება შეეტყო თეკლეს. - ჩვენ შენთან გვეგონა... - ყოყმანით უპასუხა გიორგიმ. - ჩემთან?! ჩემთან არ შემოსულა, თორნიკე, თორნიკე!.. - რამდენიმეჯერ ხმამაღლა

მკვდარი ვარ

როცა ფარ-ხმალი ხელში მიჭირავს ჩემი ქვეყნისთვის მხოლოდ ფარი ვარ თუკი შევცოდე, გადავაჭარბე სახელმწიფოსთვის უკვე მკვდარი ვარ. სისხლის ვიბრძოლე ბოლო წვეთამდე მოხდა სულის და ხორცის გამიჯვნა

შემიცანით!

ერკე მიდასს ყველაფერი აქვს უკვე რაც სჭირდება, ნიჭი სიყვარულის და მადლობის გამოხატვისა ამბობს რაც ითქვა, გულში ის შანსიც დიდად მცირდება, შენს სამყაროში ისევ შენივე თავი რომ შეგყავს.

როიალები (6)

იმ საღამოს ნიკოლა ბარში იჯდა, ვისკის სვამდა და წინ გადაშლილ ფურცლებზე ახალ მუსიკას წერდა. ხელები საფეთქლებზე ჩამოისვა, თვალები ეწვოდა, დაღლილი და დატანჯული იყო, მაგრამ გაჩერება არ შეეძლო.

ბედნიერების რეცეპტი (მეჩვიდმეტე თავი)

ქალაქის პროკურორს გვერდით ეჯდა ყოფილი ეჭვმიტანილი. ავტომობილს თავად ფარნავაზი მართავდა. ისევ ვერ ბედავდა თორნიკე ზედმეტი კითხვების დასმას. არც პროკურორი იწუხებდა თავს ახსნა - განმარტებით. ალბათ, გულის სირღმეში მაინც სჯეროდა ქართველიშვილს, რომ მისი

როიალები (5)

მესამე კვირა მიწურულიყო, რაც ბელა უგონოდ, უსიცოცხლოდ იწვა რეანიმაციის განყოფილებაში და აპარატზე მიერთებული უიმედოდ სუნთქავდა. მუდამ მოვლილი, ნაზი კანი გათეთრებოდა, თითქოს მეტად დამჭკნარიყო ვარდებივით, რომლებსაც აღმერთებდა. წითელი ტუჩსაცხი ძველებურად