ბედნიერების რეცეპტი მეხუთე თავი

ალბათ, საინტერესოა რა ხდებოდა ამ დროს არაბულებთან? იმ ღამით გვიან მისულ მინდიას, თავი თორნიკეს ხუჭუჭა თმებში ჩაერგო და შვილის არომატით გაჟღენთილს ტკბილად ეძინა. რატომღაც ვერ მოისვენა სალომემ, მთელი ღამე წრიალებდა, საბოლოოდ ადგომა გადაწყვიტა. -

ერკე მიდასი - ბოდიალი

კვნესის როიალი სადღაც გარიჟრაჟზე ზღვაზე ბოდიალით ფიქრია მჭირვალე, ყოველდღე იგივე სიმსივნედ გედება

დაუჯერებელი 'თავი1'

ვიქტორია ან უბრალოდ ვიკა ლამაზი ჟღალთმიანი გოგონაა, რომელსაც უამრავი თავყვანისმცემელი ჰყავს, ასევე ჰყავს ოჯახი, და ძმა და ასევე მეგობარი ელენე, რომელიც გადაწყვეტს დაქალს გაურიგოს მამის ნათლული ლაზარე, რომელიც ძალიან სიმპატიური და გავლენიანი

მკვლელი (თავი7)

დილაადრიან სირბილით ჩავიარე კიბეები, ჯინსის ჟაკეტი მოვიცვი და ხელჩანთა ზურგზე მოვიგდე, სამზარეულოში შესულმა ლანგრიდან მწვანე ვაშლი ავიღე, გემრიელად ჩავკბიჩე და კარის სახელურს დავეჯაჯგურე -სადმე მიდიხარ ? მისაღებიდან ზეინის ხმა მომესმა, წამით

ჰილეგი (დასასრული)

„ალბათ ყველაფერი ხდება. საერთოდ ყველაფერს ვგულისხმობ. ერთ დღეს თვალს გაახელ და რაც წინა ღამით წარმოუდგენელი გეგონა, ცხვირწინ გიჩნდება. ისე მძაფრად ეხები, ისე გრძნობ, თითქოს სულ შენთან იყო, შენი სულით საზრდოობდა და გაშმაგებული, ხორცს გილპობდა.

სულ სხვა ფინალს სთხოვენ

მოდი ამ ლექსით მწერლების სადღეგრძელო შევსვათ... ხოდა მკითხველებს კი მოგმართოთ, ნუ მოსთხოვთ იმის შეცვლას, რაც ჩაფიქრებული აქვთ და ნუ გადაახვევინებთ. უბრალოდ დატკბით, როგორც ჩაიფიქრა და როგორც წერს მწერალი. გინდ აქ. გინდ ეს უკვე ცნობილი მწერალი იყოს,

ბედნიერების რეცეპტი (მეოთხე თავი)

დაღვრემილი სახით გაჰყურებდა ხეობაში დაკლაკნილ გზაზე მიმავალ ავტომობილს ნიკოლოზი, დედის კალთაში მჯდომ პატარა თორნიკეს თავი გამოეყო ფანჯრიდან, გაკრეჭილი, ბედნიერი სახით უქნევდა ხელს და ნახვამდისო, ხმამაღლა ეძახდა მამაოს. ბავშვის წკრიალა ხალისიანი

ჰილეგი (15)

საკეტის გადატრიალების ხმამ ქეთი გამოაფხიზლა, სახელური გამოძრავდა, კარი გაიღო და ზღურბლს იქით, მაქსიმე გამოჩნდა. ცივი, დალაგებული მზერით. წარბებს შორის გაჩენილი ნაოჭით, დაჭიმული ნაკვთებით. ქეთიმ ხელები ჩამოყარა, თავი გვერდზე გადასწია და ამოისუნთქა.

ერკე მიდასი - დავიცალე....

დავიცალე, დამეცალა რითმები და ყველა გრძნობა ამიტომაც ურითმოა ყველა ჩემი, ლექსთა წყობა, ფრინველთ მისცეს ფრთები, რატომ? რა მიზეზებით ჩვენ არა ნუთუ უნდა ვზიდოთ დაცემულის პატივი ჩვენ? კმარა!

ჰილეგი (14)

მანქანა სწრაფად მიდიოდა გზაზე. წამის მეასედებში სცდებოდა ხეებსა და გადაფენილ, გადაკეცილ გზებს. ქეთი თვალს არ აშორებდა ხედს. თან ეცნობოდა და თან, ეუცხოებოდა იქაურობა. ყოველ წამს იმაზე ფიქრობდა, რისი ნიშანი იყო ვიოლები და ლეგენდის ამბავი?! ნებისმიერი