მესამე ნაპირი (სრულად)

თოფურიების სახლის ჭიშკარი უცნაურმა ხმამ შეარყია. სოფელში დაძრული ჭორების მიზეზი კარგა ხანია აღარ ყოფილან მათ მეზობლად მცხოვრები ბენდელიანები, თუმცა ახლა რაღაც ნამდვილად შეცვლილიყო. მთელს ქვეყანას გაუგია, როგორ გაუთავისუფლებიათ ბენდელიანი უტა ათ

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 16) დასასრული

და როდესაც თითქმის დევების ხელა გამხდარიყო მამა-შვილის დასაცავად მათ წინ გაიჭრა და ერთ ნახტომში მუშტის ძლიერი მოქნევით ქვის კაცუნას მის ფონზე სახის უმეტესი ნაწილი მოუნგრია. უზარმაზარმა არსებამ ყმაზე მოისვა ხელი, გაოგნებით გადმოხედა გოლიათს და ცალ

ცივი თვალები (მეცხრე თავი)

ერთმანეთის სხეულის ყოველი უჯრედი გვიყვარდა. ჩემში მყოფს ვაღმერთებდი. ალბათ სიცოცხლის განმავლობაში, პირველად, ფეხებზე მეკიდა ყველა მეზობელი, გამვლელი, გამგონი. სიგიჟემდე ვკიოდი. ყველა გრძნობას ვათავისუფლებდი. საკუთარ თავს უფლებას ვაძლევდი, ჩემივე

ერკე მიდასი - ქრისტე აღსდგა!

ქრისტე აღსდგა ბობოქარი წვიმა ტუჩებს ილოკავს ჭეშმარიტად! არ ვდრკებით და გულით ყველას გილოცავთ.

ცრურწმენა (სულ)

ამბავი მათთვის, ვისაც უყვარს რეალობისგან ჯადოსნურ სამყაროში გაქცევა. ამბავი სიყვარულზე, მეგობრობაზე და ჯადოქრობაზე, რომელსაც დღეს ცრურწმენას ვეძახით )))))) p.S ჩამქვრალმა გელასნაირმა კუდიანებმა არ წაიკითხოთ P))))))) პუფ!

განთიადები (სრულად)

ბნელდებოდა. მარჯნისფერი რიდით შემოსილიყვნენ ჭაღარა მყინვარები და გარემოსაც სილურჯე ქურდივით ეპარებოდა, ხის კორომებში ღრმად ჩასახლებულ სოფლის გზაზე ფარებანთებული შავი მანქანა რომ შემოხრიგინდა. ერთადერთი მგზავრი პირველივე მოსახლის ჭიშკართან ჩამოსვა

ცივი თვალები (მერვე თავი)

- ორი წამით გავედი ლიდია და ცოცხალ-მკვდარი დამხვდი. - ვიღაც გოგოსთან გახვედი! - მაინც წამომცდა. არადა, ადამიანში, ყველაზე მეტად უსაფუძვლო ეჭვიანობა მეჯავრებოდა. იმ გოგოს მხრიდან კი მქონდა ეჭვის საფუძველი, თუმცა ეგ მხოლოდ იმიტომ ვიცოდი, რომ სხვათა

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 15)

გონებაში ჩურჩულის მაგვარი ხმა შემოესმა იკას, ცოტა შეშინდა და აქეთ-იქით დაიწყო ყურება აქაოდა ვინ მესაუბრებაო, თუმცა ვერავინ დაინახა. ამან გონება დააკარგვინა და ძმის დარტყმა ვერ მოიგერია დროულად. შემდეგ დარტყმას კი კაცურად გაუძლო და პირდაპირ სახე

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 14)

შვილო, აქ შენს დასახმარებლად მოვედით. ზიანის მოყენებას არ ვაპირებ. - დაიწყო თეოფილემ თუმცა გუგამ იქვე მდგარი ტუმბო ხელის შეუხებლად ესროლა მამას და თავში მოარტყა. გონება დაკარგა და ის და მისი ძმა კვლავ პირისპირ დარჩნენ.

ცივი თვალები (მეშვიდე თავი)

- შენ ვერ მეტყვი, რა გამოდის და რა არა - სახე ახლოს მივუტანე და ყურთან ვაკოცე - მე ნიკო ვარ და როცა არჩევანის წინაშე ვდგები, ყველაფერს ერთად ვირჩევ. თუ აქამდე, არასდროს არავის გამოსვლია ყველაფერი ერთად, პირველი ვიქნები - უკანალზე ვუჩქმიტე. ჩემს