თამაში მუსიკის წესებით (მეორე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით მეორე თავი მოუხედავად ტატოს პროტესტისა, მარიამმა იმდენი მოახერხა, რომ ბიჭები თავისუფლების მოედნამდე ფეხით სეირნობაზე დაითანხმა, თუმცა ცოდვა გამხელილი სჯობს, საბას დიდი ხვეწნა არც სჭირდებოდა. გოგონაზე ნაკლებად არც ის იყო

თამაში მუსიკის წესებით (თავი პირველი)

თამაში მუსიკის წესებით (თავი პირველი) დეკემბრის სუსხიანი საღამო იდგა თბილისში. ვერ გაიგებდი როგორი ამინდი იყო, თან წვიმდა, თან თოვდა, ყველა სიკეთესთან ერთად ქარიც ქროდა. სახლიდან გამოსულ, 16-17 წლის, ბეჭებზე გიტარა მოკიდებულ ვაჟს უსიამოვნოდ

სანდრო (სრულად)

-შენ კი არა, მე გადაგეყარე ლილი. - ოდნავ გაეცინა სანდროს, ხელები ქურთუკში ჩაიწყო და ღიმილით გახედა გოგონას თმაგაშლილ, თხელ ფიგურას. -მაინც არ მესმის ესე კარგად ჩემს სახელს როგორ ამბობ. -ერთხელ აუცილებლად მოგიყვები! -ერთხელ? - თვალები მოჭუტა გოგონამ.

ველური ორქიდეა (12 თავი)

_გიორგი? - გაკვირვებით იკითხა აკომ. ის კი მიხვდა ვინც იყო გიორგი, მაგრამ აი, გიგი კიი.. _ჰო, გიო. - ვუპასუხე ჩემს მამიდაშვილს განაზებული ხმით. აბაშიძის ფერი მომეწონა ნამეტანი, სახელი გიორგის ხსენებაზე. გუნებაში კი ბოროტული სიცილით ვქირქილებდი.

ველური ორქიდეა (11 თავი)

_არც ნიკოს შარშანდელი დაბადების დღიდან არ გახსოვარ? - მკითხა აბაშიძემ. ამის მოსმენისას, აი რასაც ჰქვია, ყბა ჩამომივარდა. მეთქი რაა? - თუმცა რას გემახსოვრები, მე რომ სუფრას შემოვუერთდი შენ ისეთი მთვრალი იყავი ლამის მცემე საპირფარეშოსთან. წაბანცალდი

ველური ორქიდეა (10 თავი)

_ რამდენს მალაპარაკებთ აქ თქვენ, მე! - წამოიყვირა უცებ უფროსმა არაბულმა მოთმინება გამოლეულმა, ხელი მომიქნია, გვერდზე გამწია, კიარა გამაგდო. აკოს მივეხაჯე. მერე ლიზის ხელი დაავლო და ძალით სცადა კარისკენ წაყვანა. ძმებმა ალყა შემოარტყეს მამას და დას.

რატომ არსებობენ ქალები

რატომ არსებობენ ქალები? ეს კითხვა სხვაგვარადაც შეიძლება დაისვას, თუმცა პასუხი ერთია: რომ არ არსებობდნენ ქალები მთელი სამყარო დაკარგავს შარმს, სული სუფთა, დახუჭე თვალები ნურაფერს ნუღარ გაატან ქარს.

შემოდგომასავით გოგოების საკითხავი

მე ხანდახან ოცნებებით ვიქცევ თავს... ვოცნებობ ხოლმე ერთ დღესაც მოვიდეს ვინმე, ვისაც მოუნდება შემიბეროს სული, ჩამომფერთხოს დარდი და სევდა და ჩემი ყოველი ამოსუნთქვა, ჩასუნთქვა და თვალის დახამხამება წაიკითხოს.

ველური ორქიდეა (9 თავი)

_ახლავე აქაურობას მოშორდი! სწრაფად! არ დაგინახოს ჩემმა თვალებმა! - ფაქტიურად მიყვიროდა. გიჟივით მივარდა ფარდებს მაშინვე ჩამოაფარა და ისევ დაბნელდა ოთახი. უხმოდ გავეცალე იქაურობას. რატომ ჰქონდა ამ ქალს ასეთი რეაქცია ვერ ვხვდებოდი.

თბილისი-სტამბული (სრულად)

ვიდექი ნაწვიმარ ქუჩაში, შუა სტამბოლში და თავზე ხელებშემოწყობილი გავყურებდი ქუჩას. ბოსფორიდან ცივი ნიავი ჰქროდა, ირგვლივ ზღვის სურნელი ტრიალებდა და ერთ წამს თავი ბათუმში წარმოვიდგინე. გზამკვლევზე ჩაწერილი მისამართისკენ გავემართე, ვიმედოვნებდი, რომ