შემოდგომასავით ქალიაო, ამბობენ ჩემზე...

გავხედავ ხოლმე იმ სარკმლიდან, ქუჩაში მოსიარულე ქალებს, გაზაფხულებსა და ზაფხულებს, ხანდახან ზამთარიც ჩამოივლის, დინჯი, ამაყი ნაბიჯებით, მაგრამ შემოდგომას არასდროს ჩამოუვლია. ვიცი, ვიცნობდი.

კალმით ხელში (სრულად)

„პაპაჩემი ვაი-ფაის გათიშვის გამო მოკვდა ვენახში გულის შეტევით, უფეისბუქობას ვერ გაუძლო“-მეხუმრება მამაჩემი მე, რომელსაც რამდენიმე დღე ვერ მიცხოვრია ჩემი რომანის ახალი თავის ინტერნეტში გამოქვეყნების გარეშე და ერთი სული მაქვს, როდის დავუბრუნდები

სიბრმავის ფერები (სრულად)

"სიბრმავის ფერები" არის თეთრი სიკვდილი, რომელსაც ერთხელ მაინც ყველა გამოცდის. თქვენ გინახავთ ადამიანები შორიდან? ჩაფიქრებულები, ქაოსში გახვეულები. ისინი ცხოვრობენ ბანალურად, თითქმის ერთი და იგივე უაზრო არსებობით. ადამიანებმა იმდენს მიაღწიეს, ახლა

იქნებ დროა, სიყვარული ისწავლო ?

„ქსეროკოპიოს“ მანქანასთან ბიჭი რომ იყო, გახსოვს ? მაღალი, კუნთებზე გამოყვანილი პერანგითა და ლურჯ შარვალში ყანჩასავით ატოტებული ფეხებით, თმები უკანასკნელ მოდაზე რომ დაეყენებინა ? აღიარე, რომ გინდოდა მას შემოეხედა შენთვის და გული დაგწყდა, რომ არც კი

მათხოვარი (24 თავი) დასასრული

ოცდამეოთხე თავი სანდროს ბინაში პოლთან ერთად ვზივარ და ვცდილობ აზრებს თავი მოვუყარო, ცრემლები უკვე აღარ მდის, რაღაცნაირად გაქვავებული ვარ, უემოციო, თითქოს გახევებულიც. - შეუძლებელია, ეს ჩემს თავს ხდებოდეს, შეუძლებელია, ასე ერთი ხელის მოსმით

მათხოვარი (23 თავი)

ოცდამესამე თავი ბიჭები გვიან ღამით იშლებიან, როგორც ყოველთვის „ჩასახლებით“ მოსული ტყუპები და მათი შემხედვარე უცხოელი სტუმარიც ჩვენთან დარჩნენ. სუფრას სახელდახელოდ ვაახლებთ, პოლი იმაზე თბილი ადამიანია, ვიდრე ველოდი. ირაკლიმ მისი დამტვრეული

მათხოვარი (22 თავი)

ოცდამეორე თავი სანდროს დანაბარებს ვასრულებ, ადმინისტრაციას იმ დღესვე ვაფრთხილებ, წინააღმდეგნი ნამდვილად არ არიან, უპრობლემოდ მანთავისუფლებენ. არა და, ცოდვა გამხელილი სჯობს, მიუხედავად გაფრთხილებისა, ცნობისმოყვარეობით ვკვდები, რატომ ამიკრძალა სანდრომ

მათხოვარი (21 თავი)

ოცდამეერთე თავი მეგობრებთან ერთად ვიდექით სანაპიროზე, ხმას ვერ იღებდნენ, ჩუმად გვიმზერდნენ, ორივეს, იქნებ გვამტყუნებდნენ? იქნებ მხდალსაც მიწოდებდნენ, მაგრამ ხმამაღლა არც ერთი ამბობდა. - რას ფიქრობთ? როგორ მოვიქცეთ? - როგორც იქნა დუმილი დაარღვია

მათხოვარი (20 თავი)

მეოცე თავი სადღაც გულის სიღრმეში მეშინოდა იმ მომავლის სანდრო რომ მთავაზობდა, მეშინოდა არა იმიტომ, რომ დარწმუნებული არ ვიყავი მის გრძნობებში, ან საკუთარ სიყვარულში მეპარებოდა ეჭვი. უბრალოდ ზედმეტი ბედნიერების აღქმა მიჭირდა. ამდენ სიხარულს მიუჩვეველს,

ვნება (მეათე ნაწილი)

-ძნელია სიცილი შეიკავო,როცა შენს წინ, დიდი ზომის სვიტერში წიწილასავით ჩამალული ქალი დგას,ამით მისი სხეულის ვერცერთ მიმზიდველ ნაწილს ვერ ხედავ და მეტი მონდომეთ ცდილობ მის შეცნობას.რა იმალება შენში,ეკატერინე?