ვნება (მეცხრე ნაწილი)

სასტუმროს ნომერში ფანჯარასთან ვზივარ და ცხელ ჩაის ვსვამ,გარეთ საშინელი ამინდია,წვიმს,მართალია მიყვარს წვიმა,მაგრამ ძალიან ცივა და ოთახშიც კი მცივა.დედასაც ღვიძავს ალბათ,უკვე რვა საათია,ნეტავ ჩემი ტელეფონი სადაა? გუშინ ისეთი გათიშული ვიყავი,სად დავდე

ვნება (მერვე ნაწილი)

"მეგობრის ყოლა ნამდვილად გვიხსნის კატასტროფისგან" დაგვიანებით მომივიდა პასუხი,თუმცა ვერ დავკმაყოფილდი. "შენმა მეგობარმა საიდან მოიძია?" ყველაზე უინტერესო,ყველაზე ინტერესიანად მაქცია,ასე არავის ქმედებებს არ დავკვირვებივარ,რატომღაც არ მინდა რამე

მათხოვარი (19 თავი)

მეცხრამეტე თავი მიუხედავად ჩემი წინააღმდეგობისა, სანდრო რამოდენიმე დღეში გავიდა სამსახურში, ან სასტუმროში ჯდომას რა აზრი ჰქონდა, თუ მისი განყოფილება, სრული შემადგენლობით იქ იჯდებოდა?! თავიდან მეგონა, რომ ჩემთან დარჩენა ჭრილობის გამო მოინდომა.

ვნება (მეშვიდე ნაწილი)

-ავადმყოფი ცოლის როლში ყოფნა არ მოგბეზრდა? -რას ამბობ,ყველაფერი ახლა დაიწყო,-თქვა და წაბორძიკდა -შენ რა მთვრალი ხარ?-ახლაღა დავაკვირდი ღვინისგან გაჟღენთილ სხეულს და გული ნერვიულად შემიტოკდა

თქვენთვის წერილია, სტივენ კინგ! (კონკურს გარეშე)

რა თქმა უნდა ხალხო, ეს კონკურს გარეშე სიახლეა. მართალია, კონკურსის კატეგორიაში, მაგრამ მე ვიცი რომ აქ მონაწილეობის უფლება არ მაქვს. არ მინდა ამის შეხსენება. და ამიტომაც, სპეციალურად დაველოდე პირველი ტურის დასრულებას და ახლა ვდებ მხოლოდ. ეს წერილი

მათხოვარი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი - იქნებ ლუკას არ მოუკლავს? - რატომღაც არ მინდოდა იმის დაჯერება, რომ ბავშვობის მეგობარი ასე გაიმეტებდა, თითქოს ხავსს ვეკიდებოდი მე. - მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი თვალით ვნახე, როგორ იჯდა ავტომობილის საჭესთან, მისი დადანაშაულება აზრად

მათხოვარი (17 თავი)

სადღაც, ბინძურ ოთახში ვდგავარ, რომელსაც ერთი ცალი, ნახევრად მბჟუტავი ნათურა ძლივს ანათებს, ნათურასთან რკინის მაგიდა დგას, აქეთ - იქით ორი სკამი, ესა და ეს. ნესტისა და გაურკვეველი ნივთიერების მწარე სუნი ცხვირს მწვავს. - ნეტა სად ვარ?! - საკუთარ

მათხოვარი (16 თავი)

მეთექვსმეტე თავი კარებში გვერდზე ვიწევი და ბიჭებს შემოსვლის საშუალებას ვაძლევ. ხმას არც ერთი არ იღებს, უსიტყვოდ მომყვებიან საძინებელში. სანდროს ასეთ მდგომარეობაში ნახვას აშკარად არ ელოდნენ: - რა გჭირს, შე ჩემა?! - ირაკლი შეშფოთებული დაჰყურებს

ღამე ორი ცის ქვეშ (სრულად)

მახსენდება ის დღე, როცა ბაღში ბიჭმა, რომელსაც ვუყვარდი, სკამი გამომიწია და პირდაპირ ძირს დამანარცხა და როცა მასწავლებელმა უსაყვედურა, თავი გაიმართლა, ასე მინდოდა, სიყვარული ამეხსნაო.

მათხოვარი (15 თავი)

მეთხუთმეტე თავი იმ ღამით, სანდროსგან განსხვავებით, თვალი არ მომიხუჭავს, ვიწექი და მივჩერებოდი ოთახის კუთხეში არსებულ აბლაბუდას, ჩემი აზრებიც ასე ახლართულიყო, ვერც თავს ვუგებდი და ვერც ბოლოს: - როგორ მოვიქცე? სადამდე მიმიყვანს ეს ყველაფერი? იქნებ