მხოლოდ ეს მინდა..

ვდგები და უაზროდ ვაშტერებ თვალებს,უაზროდ,რადგან არაფრის დანახვა არ შემიძლია...დიდი ხნის წინ დავკარგე მხედველობა და მას მერე ვარ ასეთი უბედური..არა,უბედური არა,ეს უფრო მეტია..ეს უარესი რამაა...ეს შეგრძნება არის ყველაფერი შემზარავი,რაც კი ამ სამყაროში

sms 15 თავი (დასასრული)

სახლთან მისვლამდე ორივეს საკმაოდ გვისველდება ფეხები, მას შარვლის ტოტები მუხლამდე დასველებია, მე კი შიშველ წვივებზე მიბრწყინავს წყლის ვერცხლისფერი ბურთები. ნამისა და ბალახის უხეში ღეროებისგან კანი მეწვის და საშინლად მეფხანება. ვიხრები და ვცდილობ

ძალიან მალე...

ერთხელ ზურგი მაქციეს და ამის მერე იმედი დავკარგე..ხალისი ჩავიკალი,არც არავისკენ მიმიწევს გული..ვგრძნობ,რომ ამ სამყაროსთვის არ ვარ შექმნილი და ეს ადგილი,რომელსაც დედამიწა ჰქვია,ჩემი დროებითი ნავსაყუდელია,საიდანაც მალე უნდა წავიდე,ძალიან მალე...

მათხოვარი (2 თავი)

მეორე თავი დაღლილი, დაქანცული, თითქმის ფორთხვით მივდივარ მეტროსადგურ „მარჯანიშვილის მოედნამდე“, როგორც იქნა დღევანდელი დღეც დასრულდა, თვალებით დაცვის თანამშრომელს ვეძებ, იმედი მაქვს, ჩვეულებისამებრ ღამის გასათევს შემომთავაზებს. - რამდენი იშოვე დღეს,

TEEN GAME ანუ ორნი სიბნელეში

მობილური კვლავ გამოვრთე და ფიქრი გავაგრძელე, რომელიც არასდროს ყოფილა ჩემთვის ასეთი სასიამოვნო და ამავდროულად დამრთგუნველი... -თინეიჯთამაში... და მაინც, რა საოცარი, ტკბილი სურნელი ჰქონდა, რაღაც ბავშვური...

ბედის ბორბალი (თავი 5)

ძალიან ლამაზი საღამოა,საინტერესო და სასიამოვნო საუბარები....დაჩი ძალიან შეცვლილია,რაც ძალიან მიკვირს,მართლაც,რომ ძალიან... -გახსოვს ის დღე,პირველად რომ შეგხვდი?-მეკითხება და თვალები უციმციმებს. -ჰო..შენ?-ვეკითხები ჩვეულად.

ბედის ბორბალი (თავი 4)

-მოგეწონა,არა?-იცინის. -ჰო,მომეწონა-თავს ვუქნებ და გვერდზე ვიხედები. -მოდი,დაგეხმარები. -არაა მძიმე-ვაპროტესტებ,თუმცა მაინც ვაძლევ ზურგჩანთას და უკან მივყვები. -მოგეწონა აშშ-ში? ისე მეგონა,დარჩებოდი.

ბედის ბორბალი (თავი 3)

-თავისუფალი უნივერსიტეტის აზიისა და აფრიკის უნივერსიტეტის სტუდენტი ხართ ჰო? -დიახ,ელენე ვარ. -შესანიშნავია.თქვენ ხვალ მიფრინავთ აშშ-ში.დაიმსახურეთ,ვინაიდან საუკეთესო სტუდენტი ბრძანდებით.

მზე ანათებს, გულში ისე ცხელა - 31 ივლისი

მზე ანათებს გულში ისე ცხელა კოცნები კი დამაცხუნებს ყელამდე გუგუნს იწყებს ფაიტონი მწველად მახსოვს ნაცნობ ქუჩას, გული მე დავდე. შეჩვეული ამ ბნელ ქუჩას, მახსოვს ჩაივლი სადაც ყოველთვის დარბოდი ნაღველს ვტევ შავ ყუთში, თავიც მართობს სიხარული მოდის

ვნება

მიიწევენ სიხარულით ფერიების შტო მაღლა, ჩემი გოგოც აღარ ტირის, შინ შემოსულს მომახტა ვერაფერმა გამინელა სიყვარული მის მიმართ ყველგან მიმყავს და წავიყვან, სად ვაპირებ, მივდივარ. სურვილებს გადავაბიჯე, მოვქრივარ ფისუნია ამ ოთახში შენი სუნთქვის და