დაბრუნებული თილისმა (პირველი თავი, მეორე ნაწილი)

ჩაფიქრდასავით და წამიერი დუმილის შემდეგ მხიარულად წამოროშა - ალპებში გინდა? ვერ მივხვდი ნაროტიკულ საშუალებას მთავაზობდა, სექსს თუ უცნაური იუმორი ჰქონდა.

მე - არარაობა (სრულად)

-პასუხისმგებლობის გეშინია?-მკითხა და თვალებში ისე ჩამხედა, მეგონა ჩემს სულს გამადიდებელი შუშით აკვირდებოდა. -არა... ოდნავადაც არა.... -აბა, ოჯახი არ გინდა? -ვერ გამიგებ, გეგა.....

ბამბის ნაყინი! 10

-გამიშვი,-სიბრაზისგან ერთიანად გაწითლდა ნენე,-რა საზიზღრები ხართ,არ მეგონა ალკოჰოლი ასე თუ მომადუნებდა -ცოტა ვიმაიმუნეთ,-სახეზე ნაზად ჩამოუსვა ხელი -ნუ მეხები,-კანკალით სთხოვა ქალმა

^შენ ზღვას ჰგავხარ^

წყლის ზედაპირი შენს გაცრეცილ სხეულს სილურჯით ავსებს. ტალღები ვიღაცის მკლავებს ანაზდად გავლებს,თითქოს ნელ-ნელა შენი სხეული წყლისგან იცლება.

დაბრუნებული თილისმა (პირველი თავი)

-დიდი იმედი მაქვს ვინმე სასმელზე დაგვპატიჟებს. აღარც მახსოვს ბოლოს ვინ დამალევინა. - ამოიოხრა ეკამ და ,,კეპკა“ გაისწორა. - ჩოლკები ნორმალურად მაქვს? - მკითხა, მაგრამ სანამ პასუხს გავცემდი მეორე ეკა აჰყვა საუბარში. -ძალიან ,,გაჟმოტებულია“ ხალხი.

45°C

ისევ ეს ღამე,ოფლში ვიწურები,ყველაფერი არარეალურია,მაგრამ ყოველი გაღვიძებისას ჩემი სხეული ისევ გრძნობს მის შეხებას,კანის თითოეული უჯრედი მეწვის რომ მახსენდება.ვცახცახებ.მინდა ვიკივლო,მაგრამ ყელი იმდენად გამშრალი მაქ სიცხისგან ერთ ასოსაც კი ვერ

ბამბის ნაყინი! 9

დილით როდესაც გაიღვიძა,თითქმის დავიწყებული ჰქონდა წინა ღამე.მშვიდად წამოდგა საწოლიდან და გაემზადა.ტასოს გემრიელად ეძინა,ამიტომ გადაწყვიტა აღარ გაეღვიძებინა და სახლში დაეტოვა,თუმცა თვითონ მაინც ადგა დილადრიან და სახლის საქმეებს მიჰყო ხელი.

გზა სადღაც გაქრა! 8 (დასასრული)

ეს არ ყოფილა უბრალო ტკივილი,იყო რაღაც საშინელება,მისმა ყოველმა განცდამ შეამოაღწია,დამადუმა და ხელმეორედ განმაცდევინა,მნიშვნელოვანი ადამიანის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი.ცხადად ვგრძნობდი რომ უკვე ჩემი იყო,ჩემთვის გაჩნდა და მე უნდა მეზრუნა

ბამბის ნაყინი! 8

გიგა ძია კიდე მოვა?-ჰკითხა საწოლში შემძვრალმა ტასომ ნენეს და ხელები საბნის ზემოდან დააწყო. -არ ვიცი,ტასო,დაიძინე!-მკაცრი ხმით მიუგო ნენემ და საბანი შეუსწორა -გაებუტე?-მოუსვენრად ცქმუტავდა გოგონა

sms 12 თავი

- არაფერი მესმის, მაგრამ ვგრძნობ. შემეხე, გთხოვ. - სივრცეს უყვირის. ირაკლის ხელი დადუნას თმისკენ მიიწევს, ყურზე ჩამოვარდნილ კულულს ეხება და ყურს უკან უწევს. დადუნა ფითრდება, ორივე ხელს პირზე იფარებს და უხმოდ ტირის. - მიყვარხარ... მიყვარხარ... -