^შენ ზღვას ჰგავხარ^

წყლის ზედაპირი შენს გაცრეცილ სხეულს სილურჯით ავსებს. ტალღები ვიღაცის მკლავებს ანაზდად გავლებს,თითქოს ნელ-ნელა შენი სხეული წყლისგან იცლება.

დაბრუნებული თილისმა (პირველი თავი)

-დიდი იმედი მაქვს ვინმე სასმელზე დაგვპატიჟებს. აღარც მახსოვს ბოლოს ვინ დამალევინა. - ამოიოხრა ეკამ და ,,კეპკა“ გაისწორა. - ჩოლკები ნორმალურად მაქვს? - მკითხა, მაგრამ სანამ პასუხს გავცემდი მეორე ეკა აჰყვა საუბარში. -ძალიან ,,გაჟმოტებულია“ ხალხი.

45°C

ისევ ეს ღამე,ოფლში ვიწურები,ყველაფერი არარეალურია,მაგრამ ყოველი გაღვიძებისას ჩემი სხეული ისევ გრძნობს მის შეხებას,კანის თითოეული უჯრედი მეწვის რომ მახსენდება.ვცახცახებ.მინდა ვიკივლო,მაგრამ ყელი იმდენად გამშრალი მაქ სიცხისგან ერთ ასოსაც კი ვერ

ბამბის ნაყინი! 9

დილით როდესაც გაიღვიძა,თითქმის დავიწყებული ჰქონდა წინა ღამე.მშვიდად წამოდგა საწოლიდან და გაემზადა.ტასოს გემრიელად ეძინა,ამიტომ გადაწყვიტა აღარ გაეღვიძებინა და სახლში დაეტოვა,თუმცა თვითონ მაინც ადგა დილადრიან და სახლის საქმეებს მიჰყო ხელი.

გზა სადღაც გაქრა! 8 (დასასრული)

ეს არ ყოფილა უბრალო ტკივილი,იყო რაღაც საშინელება,მისმა ყოველმა განცდამ შეამოაღწია,დამადუმა და ხელმეორედ განმაცდევინა,მნიშვნელოვანი ადამიანის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი.ცხადად ვგრძნობდი რომ უკვე ჩემი იყო,ჩემთვის გაჩნდა და მე უნდა მეზრუნა

ბამბის ნაყინი! 8

გიგა ძია კიდე მოვა?-ჰკითხა საწოლში შემძვრალმა ტასომ ნენეს და ხელები საბნის ზემოდან დააწყო. -არ ვიცი,ტასო,დაიძინე!-მკაცრი ხმით მიუგო ნენემ და საბანი შეუსწორა -გაებუტე?-მოუსვენრად ცქმუტავდა გოგონა

sms 12 თავი

- არაფერი მესმის, მაგრამ ვგრძნობ. შემეხე, გთხოვ. - სივრცეს უყვირის. ირაკლის ხელი დადუნას თმისკენ მიიწევს, ყურზე ჩამოვარდნილ კულულს ეხება და ყურს უკან უწევს. დადუნა ფითრდება, ორივე ხელს პირზე იფარებს და უხმოდ ტირის. - მიყვარხარ... მიყვარხარ... -

ჭირვეული სტუმარი და მისი რეალური ისტორია

ჭირვეული სტუმარი და მისი რეალური ისტორია ვაღიარებ ამხელა გამოხმაურებას ამ ისტორიაზე ნამდვილად არ ველოდი. რაც ძალიან მიხარია და მსიამოვნებს. შემახსენეს საკუთარი დანაპირები, რეალური ვერსია მომეთხრო და პირობას ვასრულებ. უბრალოდ იმხელა კომენტარი

ჭირვეული სტუმარი (28 თავი) დასასრული

უცნაური ალიაქოთი იდგა აფციაურებთან, ამდენი ემოციისგან მოხუცს წნევამ აუწია, თამარი და ნინა წნევის აპარატითა და წამლებით დარბოდნენ და უფროს გოგოჭურს თავს დასტრიალებდნენ. ლევანი ისევ ეზოში დადიოდა და ნერვიულად სრესდა სიგარეტის ღერს, მე?! აღარ ვიცოდი რა

Chocolate სრულად

"23 ივნისი სარა , სარა, სარა! რად მომენატრა, ხმამაღლა მეთქვა შენი სახელი, როგორც იმ ღამით" ყველა წარწერას ხელისკანკალით ვეხები და ვგრძნობ,როგორ მაწვება ემოცია,როგორ მიხუთავს სულს და მაიძულებს ავტირდე. "13 ოქტომბერი სარა რაღაც მემართება,აუტანელი