შენზე

ეგოისტი ვარ, მაგრამ არც ისეთი, შემეძლოს ვინმეს წავართვა მეგობრები, მხოლოდ იმიტომ, რომ მათ, ანუ ყველას ადგილას მე დავრჩე. სამყარო, სადაც მხოლოდ მე ვარ ან მე და შენ, ისეთივე გულისამრევია, როგორიც ახლა. ანუ, წარმოდგენაც არ ღირს. ამაზე შეგიძლია არ

ცხოვრება

რა არის ცხოვრება? ალბათ გადარჩენისთვის ბრძოლა რატომ ხდება ისე რომ ყოველთვის იმ ადამიანებს ვკარგავთ ვინც ძალიან გვიყვარს რატომ გვტკენენ ჩვენთვის საყვარელი ადამიანები გულს რატომ ? კითხვა რომლის

გრეგორ პეტროვას

-ბოთლში შენახულმა წერილმა ზღვაში 57 წელი გაატარა. ექსპედიციის დროს მე და ჩემმა მეუღლემ ჯეისონმა,ვიპოვნეთ ის სრულიად შემთხვევით. იგი ზღვას ამდენი ხნის შემდეგ გამოერიყა კლდოვან ნაპირას,

ჩემეული!

ცუდი ამინდი არ არსებობს.მთავარია შენ როგორ მიიღებ მას იმ წუთას ან როგორ აღიქვამ მათში არსებულ უცნაოურობასა თუ მრავალფეროვნებას.ისიც მნიშვნელოვანია განსაკუთრებით რომელი სეზონი გხიბლავს,რადგან იმ სეზონზე ყველაფერი გახარებს,თითქოს არ აძლევ ქაოსს

და დიახ, ასეც ხდება,ზუსტად აი ასე.

არვიცი როგორ გამოვხატო გრძნობები რომლებიც ჩემს გულში ტრიალებს მაგიჟებს , შეიძლება სულაც არ გამომდიის კარგად წერა მაგრამ უბრალოდ მინდა ვწწერო, თქვენ იკითხეთ , მერე ან შემაქებთ ან გამაკრიტკებთ

მეგობრობა

მეგობრობა? ამთემასთან დაკავშირებით კველას თავისი აზრი გააჩნია, ზოგისთვის მეგობრობა მისი საყვარელი ტკბილეუილის სხვისთვის გაკოფაა, ზოგისთვის მეორე ადამიანისთვის ემოციების გაზიარება და ა.შ. არმჯერა იმადამიანების როდესაც ამბობენ რომ ისინი ისეთი ძლიერები

ანნიე

მოდი მიფათურე ხელები სულში,ერთხელ უკვე ხომ ამირიე,ხომ გააღვიძე მიძინებული,არა მკვდარი კომიდან ხომ გამომათრიე-ისევე როგორც მე! მოდი ჩამეხუტე!შენ ხომ ჩემგან მხოლოდ ჩახუტებას ითხოვდი სხვას არაფერს...ვაიმე ეხლა გამახსენდა,ეხლა მივხვდი შენგან

“ქალქვა”

სტუდენტობის წლები რომ ერთ-ერთი უბედნერესი ხანაა ადამიანის ცხოვრებაში, ალბათ ყველა დამეთანხმება. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი სტუდენტობა იმ ავადსახსენებელ 90-იან წლებს დაემთხვა, მაინც ბევრი სასიამოვნო მოგონება დამიტოვა...

თბილი წერტილი

...და წამიერად ტრიალდება სამყარო და მე ვხდები ერთდროულად მზრუნველი, მცველი, თბილი, მოსიყვარულე... მეცვლება აზროვნება, მეცვლება სამყაროს ცენტრი, მეცვლება ღმერთი... შენ უკვე ჩემში ხარ. სულ პატარა და წარმოუდგენელი ძალის პატრონი, სრულიად მიპყრობ,

ჩემი რეალობა

წვიმს.... ნელა აუჩქარებლივ წვიმს . ქუჩის კუთხეში ერთადერთი ლამპიონი ბჟუნტავს. წვეთებს ვგრძნობ ყველგან, კანზე თმაზე გულზე, აალებულ სულზე, წვეთავს და ორთქლდება. თავში კი ერთი კითხვა