გათენდა

გათენდა, თუმცა მზეს არ უხარებია ახალი დღის დადგომა. დიახ, მაბედნიერებს მისი ყოველი სხივი, სილამაზე, სინათლე, სითბო და თუნდაც მისი აუტანელი სიცხე. ის ხომ სიცოცხლეა, სამყაროს გული. მაგრამ სამაგიეროდ

ოცნებები ხდება

ისევ დამესიზმრა.. არა, ახლა იცინოდა, მისი თვალებიც იცინოდნენ. ისე მიხაროდა რომ სული სიხარულით მევსებოდა! როგორ მინდოდა შევხებოდი, სულ ცოტახნით მაინც. თმაზე, მის ოქროსფერ თმაზე... მე ვიდექი ჩუმად და მის გაბრწყინებულ თვალებს შევცქეროდი.. ხომ

სტუმრად სამოთხეში

მანქანით მოგზაურობა ყოველთვის მხიბლავდა თუმცა ორი წესი მქონდა მათგანი პირველი და აუცილებელი მუსიკები იყო რომელიც მაღალ ხმაზზე უნდა ყოფილიყო ჩართული და მეორე ასევე აუცილბელი ფანჯარა უნდა ყოფილიყო ჩამოწეული ეს ბედნიერს მხიდადა მაგრამ არა ახლა...

ჩემეული...

რამოდენიმე დღეც და ზამთარი კარს გაიხურავს.მართალია ჯერ კიდევ ზამთრის თვეა,მაგრამ გაზაფხულის სიახლოვე იგრძნობა.მის გასაოცარ სურნელს ვგრძნობ... მზემ გამოანათა.გაათბო არე-მარე,გაათბო ადამიანები და მათი შინაგანი სიცივისგან გაყინული

ნიღბიანი ბრბო

საზოგადოება სავსეა "მსახიობებით" ისინი დგამენ სპექტაკლებს,რომლის რეჟისორებიც თავად არიან და ვერ იაზრებენ,რომ ადრე თუ გვიან ვინმე ადგება და შუა სპექტაკლის დროს დარბაზიდან გავა.

ჩუმად მითხარი

როგორც ციდან ჩამოვარდნილ წვიმის წვეთს ისხლეტს მიწა და მის ნაწილებს აქა-იქ ისვრის, ისე ისხლეტს ჩემი გული საიდანღაც ჩამოცვენილ გრძნობებს. ნაწილებად შლის და სხეულში მიფანტავს. მერე დავეძებ თითოეულ მათგანს და ვცდილობ ერთი მთლიანი შევკრა.

გაიღვიძეთ!ეს გიშველით

თვალები გეწვის, გიცრემლიანდება, მაგრამ უძლებ,არ გინდა,რომ შენც დაიძინო.გინდა იყვირო, იღრიალო ისე,რომ ბგერის ტალღა ყველას გადაწვდეს და ყველა გააღვიძოს,მაგრამ შენ იცი,რომ თუ ყველა გაიღვიძებს შენ მაინც მარტო იქნები.

სიყვარული

საიდან დავიწყო სიყვარულზე საუბარი?- ყველაზე განსაკუთრებული გრძნობაა, რომელიც გვაბედნიერებს. მაგრამ, ხანდახან სიყვარული ქრება და რჩება მოგონებები მეორე ნახევრის დაკარგვა ძალიან ძნელია.სიტყვებს ვერ

გათქმული საიდუმლო შენზე

ის პატარა ხიდი მახსოვს ჩვენს ადგილამდე რომ მოვყავდი.სახლიდან გამოსული ხუთ წუთში მოვადგებოდი ხოლმე იმ ღელეზე გარდამავალ პატარა ხიდს.სწორედ მაშინ ვგრძნობდი,რომ უნდა მენახე და გული ბედნიერებისგან გასკდომამდე მევსებოდა.

ცურვა დინების საწინააღმდეგოდ

ვიჯექი და ვუყურებდი ხეები და სახლები უკან როგორ გარბოდნენ. თავი ფანჯარას მივადე, წინ მოხუცი კაცი იჯდა, ჩახუთულობამ შეაწუხა ალბათ და თავისი ფანჯარა გამოაღო, უეცრად მომავალი ნიავი სასიამოვნოდ შემეხო სახეზე და თვალები დამახუჭინა და უეცრად მივხვდი,რომ