* * *

მახსოვს როგორ იჯდა მეოცნებე ბავშვი თავის მინდორზე და თავისივე მზეს გასცქეროდა... და თავიც დედის კალთაში ედო... საკუთარი დედის... მე ხომ მესაკუთრე ბავშვი ვიყავი... პატარა მესაკუთრე ბავშვი...-დე ცისარტყელა როგორია?

.....

კვდები..და ხვდები არაფერი გრჩება მის გარდა..მისი ხელები აღარ ათბობენ შენს თითებს..კვდები..არცერთი გადარჩენა.. ამოსუნთქვა არ არსებობს ცარიელ სამყაროში..აღარც წვიმს..თვალებს ხუჭავ..აგონიას უძღვნი თავს..შენ არსებობა

for valentine's day

როგორც ცოფიანი ძაღლის, ისე რომ გვეშინია 14 თებერვლის :) არადა წეღან, მაღალ მაღალი აწოწილი ბიჭი ბავშვური სახით და ბოხი ხმით ,მაჯის საათს არჩევდა გაღიმებული . გვერდით მყოფმა მეგობარმა დაუწუნა არჩევანი.

მას ისევ ტკიოდა

მას ისევ ტკიოდა, ცრემლები ტკიოდა თვალებიდან გადმომდინარე, როგორც მდინარე ერთვის ზღვას ისე ერთვოდა ტკივილს ცრემლები. იძირებოდა მწუხარებაში, კვდება შიგნიდან გულის სიღრმიდან. ვერ ცნობს თავის თავს, ეძებს დანაკარგს, ხედავს დასაკარგს. ძალა არ დარჩა, უკვე

დაგვიანება..

ავდექი და წასვლა დაგასწარი.. დაგიტოვე ასიათასი კითხვა და უჩემობა.. თაროზე დამტვერილი ჩემი წიგნებით.. და შენ ვერ მიხვდი რატომ მომწონდა შენი ხასიათი.. ვერასდროს იგრძნობდი წვიმის სუნს.. ვერც ფიფქებს..

შუაღამეს შემოწერილი

არანაირი არაფერი... არაფერი არანაირი... ცინიზმი, უვარგისობა, რა ნაგავსაყრელია ღმერთო. ნაგავ'საყრელი, ადამიანი, ხომ ნაგავია? უნდა თუ არა ეს? არ მეთანხმებით? ათასნაირად ვიღებებით, იმის გამო, რომ დავფაროთ, ჩვენი ყველაფერი...

ცალმხრივი სიყვარული...

ხშირად,როცა ცუდ ხასიათზე ხარ და ვინმე გკითხავს მოწყენის მიზეზს,ჩვენ უამინდობას ვაბრალით ამას,არადა გულის სიღრმეში ვიცით ვიცით,რომ ეს ასე არაა და დარდს და სევდას თავისი მიზეზი აქვს.ამას უფრო კარგად ვხვდებით,როცა გარეთ მზეა,ან თბილა,მაგრამ ჩვენ ისევ

მოდილიანი

მოდილიანი გარდაიცვალა თოვდა.. ეხსნებოდა თეთრი ზეწარი მის ბოლო ნახატს.. აპლოდისმენტები ირეოდა ოთახში.. პიკასომ პირველმა დაუკრა ტაში.. ეხუტებოდა ამადეო დათოვლილ ქვაფენილს.. თვალებს ხუჭავდა.. ეთიშებოდა ქაოსურ სამყაროს..

გადამიყვარდი

ამ წერილს შენ გწერ სანდრო.. ალბათ ფურცლის ბოლოს ჩემ სახელს რომ დაინახავ გაგიკვირდება, შეგეშნდება,ყელში ბურთი გაგეჩხირება, ეს ის გოგოა გული რომ მოვუკალი, რომ მოვატყუე, იმედები რომ გავუცრუეო იფიქრებ. მიზეზი?

უმისამართო წერილი

არ ვიცი საიდან დავიწყო.... საუბარი ძალიან მიჭირს და რატომღაც გადავწყვიტე ჩემი გულისტკივილი ფურცელზე გადამეტანა. ფურცელი ყველაზე კარგი საშუალებაა გრძნობების გადმოსაცემად. ის არაფერს გეკითხება,