შუაღამეს შემოწერილი

არანაირი არაფერი... არაფერი არანაირი... ცინიზმი, უვარგისობა, რა ნაგავსაყრელია ღმერთო. ნაგავ'საყრელი, ადამიანი, ხომ ნაგავია? უნდა თუ არა ეს? არ მეთანხმებით? ათასნაირად ვიღებებით, იმის გამო, რომ დავფაროთ, ჩვენი ყველაფერი...

ცალმხრივი სიყვარული...

ხშირად,როცა ცუდ ხასიათზე ხარ და ვინმე გკითხავს მოწყენის მიზეზს,ჩვენ უამინდობას ვაბრალით ამას,არადა გულის სიღრმეში ვიცით ვიცით,რომ ეს ასე არაა და დარდს და სევდას თავისი მიზეზი აქვს.ამას უფრო კარგად ვხვდებით,როცა გარეთ მზეა,ან თბილა,მაგრამ ჩვენ ისევ

მოდილიანი

მოდილიანი გარდაიცვალა თოვდა.. ეხსნებოდა თეთრი ზეწარი მის ბოლო ნახატს.. აპლოდისმენტები ირეოდა ოთახში.. პიკასომ პირველმა დაუკრა ტაში.. ეხუტებოდა ამადეო დათოვლილ ქვაფენილს.. თვალებს ხუჭავდა.. ეთიშებოდა ქაოსურ სამყაროს..

გადამიყვარდი

ამ წერილს შენ გწერ სანდრო.. ალბათ ფურცლის ბოლოს ჩემ სახელს რომ დაინახავ გაგიკვირდება, შეგეშნდება,ყელში ბურთი გაგეჩხირება, ეს ის გოგოა გული რომ მოვუკალი, რომ მოვატყუე, იმედები რომ გავუცრუეო იფიქრებ. მიზეზი?

უმისამართო წერილი

არ ვიცი საიდან დავიწყო.... საუბარი ძალიან მიჭირს და რატომღაც გადავწყვიტე ჩემი გულისტკივილი ფურცელზე გადამეტანა. ფურცელი ყველაზე კარგი საშუალებაა გრძნობების გადმოსაცემად. ის არაფერს გეკითხება,

მონატრება..

რა არის მონატრება? არვიცი, მაგრამ ვიცი ის, რომ იგი სულში სწვდება გრძნობებს, ცდილობს ყველაფერი აურიოს, ჩვენ ვალაგებთ, ის ურევს, და ასე მუდმივად.. ალბათ ყველას აქვს მონატრების განმარტების თავისი ვერსია, მე ვერ ვიტყვი რომ მეც მაქვს ჩემი,

ტ(კივილი)

და რა არის ტკივილი?! კანი რომ გტკივა , სულს რომ გრძნობ . თვითოეულ კაპილარს ვენას და სისხლის წვეთებს რომ გრძნობ სად ჩაიარეს სად დატოვეს კვალი და სად შეწყვიტეს არსებობა... ადრეუფრო ხშირად ვწერდი... ყოველ დღე ვწერდი, ხან თავი მტკიოდა და ხან გული,

გაგახსენდება!

გაგახსენდება როგორ გეყრდნობოდნენ ოდესღაც,კედლად გაქციეს,დაგანგრიეს...აღარ აგაწყვეს... როგორ მჭირდება ამ სხეულში სულის მოძებნა... თუმცა რა სული,სხეულიც კი ვეღარ ვიპოვე...

მოგონებები

ტკბილი მოგონებები, რომელიც არასოდეს კვდება! დროს ძალუძს გაახმოს ადამიანის სხეული... დროს ძალუძს მოკლას გრძნობები.. დროს ძალუძს სიცოცხლე წაართვას ადამიანს, მაგრამ დრო ვერასდროს შეცვლის მოგონებებს,არსებობს ბევრ კითხვაზე პასუხი, არსებობენ ანგელოზები,

INFINITUM

სევდიანად ავხედე საფლავის ქვაზე გამოსახული ქალის სურათს და თვალებიდან წამოსული ცრემლები,ხელის გულებით შევიმშრალე.მერამდენედ,მივეცი თავს პირობა,რომ აქ მოსული აღარ ვიტირებდი, ღმერთმა უწყის, მაგრამ ყოველ ჯერზე პირობას ვტეხავ, აი ასეთი,უპირობა გოგო