წერილები დედას, ანუ ქარს გატანებული სიტყვები

ღამის სამი საათი იყო, როცა დედაჩემმა მითხრა,რომ წასვლის დრო იყო.მივდიოდი შორს. შორს დედაჩემისგან.ეს წერილი მისთვის არის.ადამიანისთვის,რომლისთვისაც არასდროს მითქვამს,რომ მიყვარს.ალბათ იმიტომ, რომ დედაჩემი ცივი ქალი იყო,დედამისივით.

,,ერთგული” და ორი გული

წლებმა ქარიშხალი წარმოშვა, ქარიშხალმა – შტორმი, შტორმმა- ნგრევა, ნგრევამ კი – მსხვერპლი. და მსხვერპლთა რაოდენობა მხოლოდ ერთს შეადგენდა, მხოლოდ ერთს, მაგრამ ამ ერთში ერთიანდებოდა ნიკაც და ელენაც, მათი სიყვარული და გაგებაც. თანაცხოვრების პერიოდს

ამონარიდები ნაწარმოებიდან "სიყვარული ნათელ ფერებში"

ხშირად მიფიქრია თუ რა არის ჩემი არსებობის რეალური არსი ამ ქვეყნად?! მიმაჩნია, რომ ყოველ ჩვენგანს რაღაც მისია აქვს და მას თავად უნდა მიაგნოს. ალბათ ასე მხოლოდ მე არ ვფიქრობ, ხოლო რაც შემეხება მე... მე ადამიანების გაბედნიერება მაბედნიერებს. მიხარია თუ

შობის ზღაპარი

ქრისტე-შობა არა მარტო ჩვენი, ქართველების, დღესასწაულია ის მსოფლიო დღესასწაულია. საუკუნეებია, რაც შობა-ქრისტეს დაბადებაზე აღსანიშნავ ქრისტიანულ დღესასწაულად იქცა. შობის დღესასწაულის მოსვლასთან ერთად,ძველი ტკივილები

''დეპრესიამ საბოლოოდ შემჭამა''

‘’შინაგანად განადგურებული ვარ. დეპრესიამ, რომელიც ნელა მჭამდა, საბოლოოდ გადამყლაპა. და მე მისი დამარცხება ვერ შევძელი. მე საკუთარი თავი შევიძულე. ყველა უბედური მოგონება შევკრიბე და დავუყვირე , რომ მომშორებოდნენ. მაგრამ უპასუხოდ დავრჩი. თუ

სად?

ზურგი ვაქციე ცხოვრებას კვლავ ნიღბები ავიფარე სახეზე მას შემდეგ,რაც ჩემი ნამდვილი ,,მე" გამოვაჩინე, რომელსაც ხელი კრეს ,ვერ დააფასეს. ვერ მიიღეს მისი წრფელი გრძნობებით, ვერ გაუგეს და ფეხქვეშ გათელეს.არ ვიცი რატომ მოვინდომე საკუთრი თავის წარმოჩენა

სიყვარულის თეორია

ყველაზე კარგი მაინც იმის გაცნობიერებაა, რომ გვერდით გყავს ადამიანი, ვისთან ერთადაც ტირილის არ გრცხვენია, საერთოდ არ ფიქრობ იმაზე, რამდენად ცუდი შესახედაობა გაქვს ამ დროს, რადგან იცი, რომ შენი დანახვისას მხოლოდ ცრემლეზე ფიქრობს.უთი წლისა უფლებას

გაელვება

ჩემი თვალები მას დაგეშილი ძაღლებივით ეძებენ და ერთი სული აქვთ დაინახონ და დატკბნენ მისით, დატკბნენ მისი გამოხედვით რომელიც სისხლს მიდუღებს და ამავდროულად ადგილზე მაშეშებს რადგან მავიწყებს თუ სად მივდიოდი ან რას ვაკეთებდი საერთოდ.როცა თვალებში

21:12

დღეს ავტობუსში ბიჭი ვნახე. მზეს გავდა. ანგელოზს, ქრისტეს. იყო მასში რაღაც საოცრად წმინდა, საოცრად მძიმე, საოცარად ძნელი. ტკივილი? ბევრი.. ძალიან ბევრი. თვალები ცისფრად უელავდა, დაღლილი, ბრძენი, ნაწყენი.. თვალები, რომლებიც ბევრჯერ ტირიან.. ალბათ

შენამდე. სიკვდილი.

ეს არის სიზმარი, რეალური სიზმარი რეალური ოცნება.ჰო, ეს ის თვალებია რომელშიც ერთ დღეს ჩავიხედე და მის მორევში დღემდე ვიხრჩობი. მინდა გამოვცურო და ამოვისუნთქო, მინდა აქ იყო და შენს საყვარელ ადამიანებს ცხოვრება ისევ გაულამაზო და გაუხალისო. მინდა, რომ