ჩვენი აუხდენელი ოცნებები (2)

მოთხრობის წერა დავიწყე ოცნებით. ოცნებით რომელიც სიყვარულმა გამოიწვიე. ჩემი მისდამი სიყვარულის ბრალია ის რომ ამ წინადადებებმა აი ეს შექმნეს. ალბათ გქონიათ შეგრძნება იმასა რომ არ გაკმაყოფილებთ რეალობა, ამ რეალობის სიუჟეტი და მოქმედებათა განვითარება,

ეტლი!

ამ ფაქტის შემდეგ მთელი სამი თვე ვიყავი უგონოდ. ერთხელაც კი ხეიბარმა გავიღვიძე. საუბედუროდ სიარულის უნართან ერთად ბავშვობის მეგობარიც დამეკარგა. იღბლიანი ხარო დაცინვასავით ჩამესმოდა ყურში.-იღბლიანი მე კი არა თომა აღმოჩნდა

სიამაყე

ჩემს მეზობლად ერთი გოგო ზაფხულობით სტუმრად ჩამოდიოდა, მას მეტისმეტად ლამაზი თვალები ჰქონდა იმისთვის, რომ დაგევიწყებინა მასთან თუნდაც, ერთი შეხვედრა ისე, გამოანათებდა ხოლმე იმ ცბიერ თვალებს, რომ მათთან შეფეთება სიკვდილის ტოლფასი იყო. ცისფერი თვალები

წერილი მომავლიდან ...

ეს იმდენად დიდი ხნის უკან და იმდენად უმნიშვნელო საუბარი იყო, რომ მეც მიკვირს როგორ დაამახსოვრდა,თუმცაიცოდი რომ დედასთვის თქვენი საუბარი უმნიშვნელო არასოდეს რომ არ ყოფილა მამი? …როგორ მახსოვს საოცრად ცივი ღამე იყო… საშინლად ციოდა (შენი არ ვიცი მაგრამ

დრო

მომავალი არაა საშიში, ის მთლიანად ჩვენზეა დამოკიდებული, მხოლოდ წარსულის უნდა გვეშინოდეს რადგან მასთან უძლურნი ვართ. გაივლის წუთი და ის უკვე წარსულის საკუთრებაა... წარსული რომ არ იყოს არ იქნებოდა სინანული და არც მონატრება. მაშინ სამყარო სულაც არ

სიბნელე

-სიბნელეში ყველაზე მეტად რა გიზიდავთ? -ფიქრი -ფიქრი რაზე? -რამდენჯერ შეიძლება გავათავო მე ტანტრას დროს.

ველური, შავტუხა ქალი

დიდ, ფრიალა კაბებს რომ ჩაიცვამდა, რომლებიც მე თუ მკითხავთ, საერთოდ არ უხდებოდა მის გამხდარ, გველივით მოქნილ სხეულს და ბევრს დარბოდა მინდორში. ხელს კაბის კალთას მოკიდებდა, ცალ ხელს გაშლიდა ხოლმე და უშნო კაბებით და გაშლილი თმებით ნამდვილად ჰგავდა

მორიგი წერილი დამიანეს

სიცხემ ისევ ამიწია, დამიანე. რა სამწუხაროა რომ ახლოს არ ხარ და ვეღარ მიზომავ ტუჩების შუბლზე დადებით სიცხეს. ლიმნიან ჩაის ვსვამ, ამბობენ კარგიაო, მაგრამ მე ხომ ვიცი რომ ეს სიცხე გაციების კი არა ტკივილებისგანაა გამოწვეული. ძვლებში მამტვრევს, 38ს

დაობლებული სული ანუ სიცარიელე

ადამიანი იმდენად ეგოისტია ,რომ სურს მიიღოს მარადიულობა მაგრამ ამ მარადიულობაში დროებითს ვერ აფასებს და კარგავს იმას რასაც მისი გაბედნიერება შეეძლო.როდესაც ვიღაცის ღიმილიანი სახე შენი ბედნიერების დასაწყისი ხდება ,აქ მასთან განშრება დიდი ტკივილია.და

კიდევ გავფრინდეთ ერთად

შენ არ ვიცი როგორ ხარ, მე არც ისე კარგად. ყოველ ღამე, როცა ვწვები, არ მასვენებს დანაშაულის გრძნობა. მგონია გაგიშვი და ისე ვერ დაგაფასე, როგორც იმსახურებდი. ყოველდღე ვზივარ ფანჯარასთან სიჩუმეში და შენს მოსვლას ველი. მიუხედავად იმისა, ვიცი აღარ