გოგონა ფრთებით

იქ იდგა როგორც ყოველთვის ბეჭებში ოდნავ მოხრილი, შუა და საჩვენებელ თითებს შორის გარჭობილი სიგარეტით ჯიხურზე გაკრულ „მოწევა აკრძალულია“ აბრასთან.

დიდი ტკივილი და ნამდვილი სიყვარული

დღე, რომელიც არ დამავიწყდება! ბავშვები ეზოში ვთამაშობდით, როდესაც გვანცა, ლია დეიდამ სახლში აიყვანა. შემდეგ მარიც წაიყვანეს და მეც მათ კვალს გამაყოლეს. ჩემი ველოსიპედი ეზოშია... ჩემი ბურთი, გვანცას სათამაშო... ,,დე რა ხდება?" ,, დე გვანცასთან

ხელი არ გამიშვა

ადამიანისთვის ალბათ ყველაზე საშინელი გრძნობა უმოქმედობაა,როცა ცხოვრება თავზე გენგრევა და ვერაფერს შველი, ყვირილი გინდა და ხმა არ გაქვს,სიცოცხლე გინდა და გკლავენ ისე რომ არჩევნის უფლებასაც არ გიტოვებენ,ძალა გეცლება და საბოლოოდ ნებდები,ფარ-ხმალს ყრი

იისფერი ნათება

ჩემს წარმოსახვაში დაცემულს არ დასცინიან. ამ ისტორიას მხოლოდ ერთი პერსონაჟი ჰყავს, ისიც გამუქებული, ნაცრად ქცეული, ვერ უძლებს იისფერი ნათების სიწმინდეს. მხოლოდ მე, ჩემს თავთან მარტო დარჩენილმა, ვიცი როგორ დავმძიმდი. ვისვრი ქვებს ზღვაში, რომ

ქაღალდის ნავი

დიდიხანია ზღვაში ნავს ვუშვებ! ნავს, რომელსაც შენი სახელი აწერია, იმ იმედით, რომ ვეღარ გაგიხსენებ... აღარ მომინდება შენი ჩახუტება და აღარ ვუყურებ ღიმილის დროს როგორ გეჩხვლიტება ლოყები. ვეღარ დავინახავ შენს კრიალა თვალებს, ნაპერწკლებს, რომ ისვრიან

You, my Soulmate

ხანდახან, როცა მარტო ვარ და მცივა, შენს შეხებას წარმოვიდგენ ხოლმე. წარმოვიდგენ, როგორ ნაზად, ჰარმონიულად მახებ თითებს, მაყოლებ ლავიწზე, მიჰყვები ყელს, მკერდის ხაზს, ან პირიქით, სახეზე მწვდები და თითის ბალიშებით ყველა იმ წერტილს მიწვავ, რომელზეც

ზღვისფერი სევდა!

2ოქტომბერია, კაკო ძველებურად ფრთხილი ნაბიჯებით მიუყვება სანაპიროს. ცალი ხელით ყავარჯენს ეყრდნობა, მეორეთი ყვავილების თაიგული მიაქვს. შემოდგომის გრილი ქარი კი ნაბიჯების აჩქარებას აიძულებს.

დაბადება

დაბადებასაც ტკივილი ახლავ თან, ანუ ადამიანი ტკივილის გარეშე წარმოუდგენელია როცა ყველაფერი გტკივა, როცა ყველა ძვალს თითქოს მუხლზე იმტვრევს ვიღაც, როცა ყველა უჯრედში ნემსებს გარჭობენ, როცა დიაფრაგმას მთელი ძალით ეგაჩება

ვის კითხე?!

ხელს ჭიდებ.. თითქოს ბოლოს უკანასკნელს. გემსგავსება... ემსგავსები. შენია და მერე როგორ?! სამუდამოდ?! თვალები წითელი მისი თმის ფერივით. იცი. იცის რომ დროა, დაბრუნების დაძინების...

პირველი სიყვარული – "ის"

ეს ამბავი არც თუ ისე დიდი ხნის წინ, ერთ ჩვეულებრივ ზაფხულს დაიწყო. ამ ამბავმა ეს ერთი ჩვეულებრივი ზაფხული არაჩვეულებრივ მოგონებად აქცია. ალბათ მთელი ზაფხული ისევე უფერული იქნებოდა როგორც სხვა დანარჩენი რომ არა ის.