ერთმანეთის გარეშე.

ბოლოს ისეთი აუტანელი გახდა ერთმანეთის გარეშე ყოფნა,რომ ასეთი რამ მოვიფიქრეთ.ძილისწინ ყოველთვის ვწერდით ჩახუტებაზე და კოცნაზე,ისე როგორც ამას რეალურად ვიზამდით.მერე რა რომ სხვადასხვა სახლებში,სხვადასხვა ოთახში და საწოლზე გვეძინა და მერე რა რომ

***

დღეს პირველად შემხვდა 1 წლის შემდეგ. მივესალმე და მთელი ძალდატანებით ვეცადე გამეღიმა. გადაკოცნა ვერ გავბედე. თვითონ უხასიათოდ იყო, ღრმა ნაფაზებს არტყამდა, უცხოპლანეტელივით მაკვირდებოდა. დავიბენი. არ ვიცოდი რა მეთქვა, ან რა მქონდა სათქმელი?

ბედნიერება მე შენში ვიგრძენი.

გრძნობა? - ერთი დანახვაა...ერთი ამოსუნთქვაა...ერთი გაღიმებაა... ოდესმე გყვარებიათ ადამიანი გულის ტკივილამდე? მე მიყვარს...აქამდე არ განმიცდია მსგავსი რამ, მყვარებია ერთადერთხელ, მაგრამ ასეთი სიძლიერით პირველი სიყვარულიც კი არ მიყვარდა. ყოველთვის

მარიამი, ანგელოზი იყო...

ქალის კივილის ხმა ისმის, ხმაში საოცარი ტკივილი და ბედნიერება გამოკრთის. ქალი მშობიარობს... დაიბადა... გოგოა... დაიბადა ულამაზესი ბავშვი, პატარა გოგონა, მარიამი. დედას გულზე დააწვინეს, ეს ორი არსება ერთმანეთს უკვე იცნობდნენ, 9თვის ნაცნობები იყვნენ.

მან არ იცის თავისი ფასი

როდესაც ღმერთი ქმნიდა ქალს,გვიანობამდე მუშაობდა.შევიდა ანგელოზი მასთან და ჰკითხა:"რატომ ხარჯავ ასე ბევრ დროს ამაზე?" ღმერთმა უპასუხა:"შეხედე ყველა იმის სპეციფიკას,რაც უნდა დავიცვა: უნდა ჰქონდეს 200-ზე მეტი მამაოძრავებელ ნაწილი და ამავდროულად

ჩემი სულის ტკივილი ხარ!

ჩემო სულის ტკივილო, ჩემო განუკურნებელო იარავ! რატომ გამიმეტე ასე? რატომ მიმატოვე? ჩვენს ოცნებებს რატომ უღალატე? რად გახდი ჩემი ტანჯვის მიზეზი? გამაგებინე რით დავიმსახურე? განა საკმარისად არ მიყვარდი?

მასში 2 გული ცემს

ყველაზე ლამაზი იყო, როცა პირველად აემღვრა ხასიათი... სულ ეძინება და ჭირვეულობს. სახე ცოტა შეუშუპდა და თვალები ხშირად აქვს ამოღამებული. ეზარება გაპრანჭვა და აღარც მის საყვარელ თვალის ჩრდილს

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა...

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა... და როცა ვიღაც მეკითხება რატომ ვიღიმი... უცნაურია მაგრამ ვამბობ "ისე უბრალოდ"... თითქოს არც არაფერიო(ისევ ვიღიმი) ეს ღიმილი შრამია ჩემი, ყელში მობჯენილ მძიმე ბურთსაც აკავებს დიდხანს... სანამ არ იგრძნობს

„ერთი შეხედვით ადამიანობა“

უბრალოდ ვუყურებდი, ვუყურებდი რადგან მისმა ქმედებებმა, ჩემი დაინტერესება სულ მარტივად შეძლო - მის თვალებში საოცარი ადამიანობა ჩანდა, ის ადამიანობა, რომელიც ახლა იშვიათობაა, მაგრამ იყო სევდაც - ვერ მივხვდი რა შეიძლებოდა

რეალობა

კარგი რა, ნუ მოიწყინე, გინდა რაღაც გაჩვენო? მოდი, ფრთხილად, გაიხედე, ფერმკრთალ დისკოს ხედავ? არა, ეს ჩემი არაა, ჩემი ჯერ ასე არ კაშკაშებს, იქეთ, უფრო უკან, დაინახე? იცი ეს რა არის? – ჩემი მიზანია. ჯერ სულ ახლახანს გამოჩნდა და ამიტომაა ასეთი