დრო

მათ სურთ გაექცნენ ყოველივე ამას, გაექცნენ უკან მოუხედვად. საით? სულერთია საით! ოღონდ მოსწყდნენ, მოსცილდნენ მტანჯველ მონოტონურ ცხოვრებას, მდგომარეობას, რომელშიც იმყოფებიან, იმ ადგილს, სადაც ამჟამად არიან, მაგრამ „საკუთარ თავს ვერსად გაექცევი,

მილიონი კითხვის ნიშანი

საშინელებაა უყურებდე ადამიანის ტკივილს, თუნდაც სულ უცხო იყოს შენთვის, განსაკუთრებით მძიმეა უყურებდე, როგორ ტკივა შენთვის ახლობელ ადამიანს, არა თავი, არა მუცელი, არა რომიმე სხვა ორგანო, არამედ სული... სხეულის ყველა უჯრედში

მე და შენ.

ერთი წელია გიცნობ და მგონი ამ ერთი წლის მანძილზე პირველად დამესიზმრე. პირველად, გესმის? ისიც კი მახსოვს, სიზმარში რა გეცვა..

სიცარიელე სულში

აღმოჩნდა , რომ ყველაფერი რისიც გვწამს ადრე თუ გვიან სრულდება . ყოველივე ეს იწვევს უდიდეს ტკივილს . სინამდვილეში ჩვენ უნდა ვიყოთ ბედნიერნი , რადგან ეს ყველაფერი იყო , ეს ყველაფერი განვიცადეთ. ჩვენ ვიცით , რომ ადრე თუ გვიან ყველაფერი სრულდება , თუმცა

თუ ჩემგან წასვლა გინდა

სიყვარული ოხერია მაგრამ მის გარეშე ჩვენც უძლურნი ვართ ისე მოდის ვერ ვხვდებით მაგრამ რო წასვლას დააპირებს ვკვდები ვიწვით და ვერ ვაკავებთ მას ვერ ვაჩერებთ ყოველთვის ეს მხოლოდ ერთეულებს შეუძლიად ნახოდ და გულში ჩაიკრან მათი სიცოცხლის აზრიჩემი სიყვარული,

only 5 days...

და ახლა როცა მე ყველა გვერდით მყავს, შეიძლება ითქვას რომ კიდევ გავგიჟდი. წინ მხოლოდ ალკოჰოლი მიდგას ან სულაც სიგარეტი რომელიც ისევ ნაკლად მიმაჩნია. არ მინდა მქონდეს დამოკიდებულება რაიმეს მიმართ ცხოვრებაში, მაგრამ ალბათ, ისევ ისეთი იდიოტი ვარ და ჩემი

ვარდისფერი სათვალე

ვიბადებით და პირველივე წამს როგორც კი ახალ სამყაროს შევეგებებით ვარდისფერ სათვალეებს გვარგებენ,რომ მანამ მაინც დავინახოთ ცხოვრება ლამაზ ფერებში, სანამ ვისწავლით სათვალეების მოხსნას...

ჯონათან...

ჯონათანი...სადღაც ამოვიკითხე ეს სახელი...ძალიან მომეწონა და მომინდა შენ ფსევდო სახელად მექცია... აწიი შენზე ბევრს დავწერ ჯონათან და საერთოდ არ მომიწევს სახელის დამალვა. ჯონათან...ჯონათან ყველაფრის დაწერა მინდა..

ემოციები მახრჩობს...

მე წავედი... დიდი ხანია უკვე რაც მივატოვე საკუთარი სხეული... უბრალოდ ზოგჯერ დროგამოშვებით მოვდივარ და დავყურებ გახრწნილ სხეულს... ვუყურებ და მეცინება... მე ადამიანი ვიყავი... ადამიანი რომელიც სიყვარულმა გატეხა... დღეს კი გიჟი ვარ... შეშლილი...

* * *

სიხარულის ცეცხლი ადნობს ყინულს ჩემს შიგნით და ღვარად მდის ცრემლი, ბედნირებისგან. ალბათ ამას ვერასდროს გადავეჩვევი. ვიზრდები, მაგრამ ცხოვრების ბოლომდე ბავშვი დავრჩები. გული მწყდება ეს ღამე რომ ძველის დასასრულია. მიხარია, რომ ხვალ ახალი დღე გათენდება.