არასოდეს გამიშვა
‘Never let me go" არასოდეს... არასოდეს არ მითხოვია, რომ მეგრძნო... პირიქით, გრძნობებს თავს ვარიდებდი, მძულდა ისინი მანამდე და მძულს ახლა! მე ვაფრთხილებდი ჩემს თავს, მე აღვმართე დიდი, უხილავი ბარიერი ჩემსა და სამყაროს შორის. მე არ ვგრძნობდი. მეThis love is tainted
წარმოდგენაც კი არ გაქვს სულ უბრალო,შენთვის უმნიშვნელო რამით როგორ შეგიძლია გამაბედნიერო,ან პირიქით, სიკვდილი მანატრებინო. ვერ ვსუნთქავ გესმის? უკვე აუტანელია ყოველი წამი როცა მე შენს გამო ნაწილებად ვიშლები და ვიცი შენ ამ დროს შეიძლება სხვაზეხილ-ბოსტნის მაღაზია
ზის და ოდნავ შემოსული სიო ჩალისფერი თმის ბოლოებს რიტმულად უწეწავს,კანი ეხორკლება და კოჭებთან ჩავარდნილ პლედს ფეხებზე იფარებს.ზის და წყალს ყლუპავს,რომელიც წასვლამდე მივუტანე.დავიწყებული
-სახელი? ჩემი სახელი?... თითქოს ამწუთას მახსოვდა... 2 წუთი, 2წუთიც დამაცადეთ და ახლავე გავიხსენებ... არა, საერთოდ სახელის დავიწყება სად გაგონილა?! ალბათ უბრალოდ თავიდან ამომივარდა... არა, ნუ მიყურებთ ასეთი გაკვირვებული, ახლავე გავიხსენებ, კი, კი,ჩრდილი.....
მოდი, მოდი და ვილაპარაკოთ, თუმცა მეშინია კიდეც შენთან საუბრის, მაგრამ მაინც გავბედავ და გეტყვი, რომ ყველაზე უარგისი ადამიანი ხარ მთელს ცხოვრებაში, მთელს დედამიწაზე, შეგიძლია ადამიანებს ტკივილი მიაყენო, დამყვები აქ შავად, ჩემს ზურგს უკან იმალები დაემოცია, რომელიც ფეთქავს!
ხანდახან დგება მომენტი, როდესაც უბრალოდ გინდა ოთახის კარი ხმაურიანად გაოიჯახუნო და უკან აღარ მიიხედო. ტირილი გინდა... გინდა გასკდე და ცრემლების მოზღვავებას საშველი არ მისცე. სახე სათუთად გისველდება, შენ კი არ გაინტერესებს, თუ რას იფიქრებს სხვაგავუღიმე მოგონებებს!
ხომ არის წუთები როდესაც ყველა ტკბილ-მწარე მოგონება ერთად გაწვება და იტირო თუ იცინო ვერ ხვდები? ამ დროს თუ მარტო არ ხარ და თავშეკავებაც შენი სტიქია არ არის მაშინ "გიჟის იარლიყი" გარანტირებული გაქვს. სწორედ ასეთი წუთი დამიდგა ახლა და არ ვიცი ეს ემოციაცხოვრების ბორუსში
- ბენზეში ბავშვი გაიტანეს იგი მხოლოდ ცხრა წლის იყო- აცხადებენ ტელევიზორში და გული მიწუხს იქნებ ის ჩვენი არსენიკოა? ის ხომ ბენზეში ცხოვრობს და თანაც... თანაც ცხრისაა... კაკუნის ხმა მესმის, კარი გავაღე და შეძრწუნებული დავრჩი, კაცი არაამქვეყნიური სახითფრენა
გესმის რას ვამბობ?!გრძნობები,ულევი განცდები და ემოციები,რომელიც სულის სიღრმეშია განთავსებული.როდესაც ამ კიბეებზე ჩავდივარ,მივიწევ დაბლა და ბოლოს ავმაღლდები ეს ჩემთვის ფრენაა.ფრენა არის თავისუფლება.თავისუფლება კი არჩევნის სწორი გაკეთება.მე ესმოხუცის თვალების სითბო
შემომხედა იმ სითბოთი და სიკეთით რომლითაც მხოლოდ მოხუცებს შეუძლიათ ყურება. ისინი გასცემენ სთბოს, რომლის გაცემას სხვას არავის შეუძლია და ამის ფასი სამყაროში არაფერი არ არის. მე იმ მომენტში ვიგრძენი ნაცნობი, მაგრამ უკვე მივიწყებული ბედნიერება.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.



ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.