მე ჩუმად...

მე ვწერ წერილს, რომელსაც შენ არ გაკითხებ...ვაკითხებ ყველას შენს გარდა... წელს არეული ზაფხულია...ხან უაზროდ წვიმს, ხანაც უაზროდ სიცხეა...თითქოს ამინდი ვერ გაერკვა რა ხდება? რომელ დროშია? რა უნდა? დღესაც არ იყო დროის შესაფერისი ამინდი...ზაფხულს, რომ

რაც უფრო ახლოს ხარ...

რაც უფრო ახლოს ხარ, მეჩვენები შორს.. სათქმელი აღარაფერი დამრჩენია, მგონი, არც შენ, ნაძალადევი ღიმილიც აღარ შეგვიძლია, მაშინვე გვეყინება სახეზე.. რამდენი რამის თქმა მინდოდა, ალბათ შენც გინდოდა, მაგრამ რა მოხდა ?

არსებობა

ხანდახან ეჭვი მეპარება ჩემს არსებობაში. თავს ვაჯერებ, რომ ხანგრძლივი სიზმრის მონაწილე ვარ, დაუსრულებლად დავბორიალებ ვიღაცის წარმოსახვაში. უკვე აღარ ვიცი რა არის რეალური. თუ ეს ყველაფერი სიზმარია, მინდა მალევე გამომაფხიზლონ. დაე ყველაფერს აეხადოს

წამის წინ

უაზროდ თქმული კარგად ვარ, ყალბი ღიმილი.ფიქრი სუიციდისკენ გამირბის, თავიდან ვერ ვიშორებ მასზე ფიქრს. ალბათ იმიტომ რომ სულ მსგავსი რაღაცეები მესმის.ისევ ვფიქრობ ჩემს სიკვდილზე. ჩუმად რომ მოვა, ჩუმად გამიყვანს სახლიდან. მოვა ჩემს სულს მარადისობაში

უთქმელი სიტყვები

როგორ მინდა გითხრა, რომ ახლა უნდა იპოვო ძალა შენს თავში და სვლა გააგრძელო. ვიცი, არაა ადვილი. მაგრამ ისიც ვიცი, რომ სხვა გზაც არ არის. ცხოვრება გამეტებით იქნევს მუშტებს. რას ვიზამთ, ასეა ყველაფერი მოწყობილი. მარწუხივით მიჭერს ყელში უსამართლობა,

გარიყული

დედამიწაისევ ჩვეულებრივად ტრილებს,სამყარო ისევ ისეთია,ცემი მეზობლები ისევ კამათობენ,გოგონები ისევ იღებენ სელფებს და ამით ამაყობენ,ისევ წვიმს და მზეც ისევ გამოდის.ყველაფერი ხომ ისევ ჩვეულბრივადაა ზოგი ბედნიერია ზოგი არა.ზოგი უსაზღვროდ კარგადაა ზოგი

სულში მონატრებამ დაისადგურა!

უბრალოდ არ შემეძლო ესეთ საღამოს შენზე არ მეფიქრა და ეს ემოცია რაღაცით არ ჩამეცხრო...ჩემი პატარა ჩანახატი <3 ისევ და ისევ ემოციების ზღვაში ვცურავ მაგრამ არც თუ ისე შორს გავდივარ :) დაფიქსირეთ საკუთარი აზრი გთხოვთ <3 მადლობა წინასწარ <3

გუშინდელზე მეტად ხვალინდელზე ნაკლებად

მეგობრობა,და-ძმობა და შემდეგ უკვე მეორენახევრობა...ხო მე ის ვიპოვე, ან მან მიპოვა მე, მისი დაკარგული ნეკნი )) ჩემი სტატუსი " შემიყვარე, თუ გაბედავ " , მალევე განახლებული მისი სტატუსი " გავბედავ"

არჩეული სიცოცხლე

არ ვიცი როგორ იწყება მსგავსი ტექსტის (ჩანახატის) წერა, თუმცა მე ბანალურად დავიწყებ. ერთ დღეს გაიღვიძებ და აღმოაჩენ როგორ დაინგრა შენს თვალწინ ყველაფერი... ერთ დღეს გავიგე როგორ დამოტოვეს და.. და... მე ვიდექი სახით სარკისკენ და ვიღაც ყველა კითხვაზე

ბუნებაც კი არ არის იდეალური და შენ როგორ ხარ ?

რუსებს გამოთქმა აქვთ ერთი ასეთი “По одежке встречают, по уму провожают“. ქართულად ასე გადმოითარგმნება - ტანსაცმლით ხვდებიან, გონებით კი აცილებენო. რა თქმა უნდა, თუ ადამიანის გარეგნობით არ მოვიხიბლეთ, არც მისი სულიერი ბუნების გაცნობა მოგვინდება.