ჩემი ყველაზე ტკბილი

ოდესმე რაღაც უკიდეგანო, საოცრად დიდი სიყვარულით გაბერილხარ? სიხარულით, რომელიც გეგონათ დაგკარგავდა, გიტირია? მოფერებიხარ ფიქრებს, რომელსაც დასასრული არ წერებია? განგიცდია რაღაც ისეთი, რასაც შეეძლო დაეკარგე და აღარასდროს დაებრუნებინე რეალობაში?

შეცვლა!

- ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე რთული შენ ხარ , თუმცა ყველაზე მნიშვნელოვანიც და ვღელავ , ვღელავ , რომ ერთხელაც არ ადგე და არ დამტოვო .. - და, რომ დაგტოვო რა მოხდება? - მე შევიცვლები.. არ დავიწყებ თინეიჯერი გოგონასავით საუბარს და არ გეტყვი მოვკვდები, აღარ

სიყალბე

იხსენებდა ზაფხულის ერთ ჩვეულებრივ დღეს. მაშინ ჯერ კიდევ არ გადასვლოდა მინდორს სიმწვანე. აღმართზე ნელა მიდიოდნენ, მიაბიჯებდნენ ყვავილებს შორის. მინდორზე ტყუილი იყო მიმოფანტული ყაყაჩოებად. უყურებდა გვერდით მდგომს, მასში იყო წითელისა და შავის

უშენოდ ჩემო!

დაღამდა!შენი თვალებივით ბნელი ღამეა.არც მთვარე ჩანს, არც ვარსკვლავები. მცივა!ფრთხილად ეპარება თოში ხელებს იმ ხელებს ასე ძალიან რომ გიყვარდა ვტირი!უშენობით ვტირი ცხელი ცრემლები მისველებენ ღაწვებს ნაზად ჩამოედინებიან ყელთან შემდეგ ცივ მიწას ეცემიან

ბედავ და ამბობ "მარტო ვარო"?!

ბედავ და ამბობ "მარტო ვარო"?!.... თვალებს ხუჭავ და სიბნელეში ამბობ ხომ?!... საერთოდ იცი სიმარტოვე რას ნიშნავს?!... რა გრძნობაა?!.. როგორი ტკივილია?!... არ იცი!... არ იცი და ფანტაზიას შეეშვი.... მარტო არ ხარ!... უბრალოდ ის არ გაქცევს ყურადღებას და

მეშინიაა

ტირილი გინდა ცრემლები გჭირდება გინდაა გადმოაფრქვიო შენი სამყარო ცრემლების სახით ... ცრემლებიც კი აგარ რჩება ამისთვის გინდა რაგაც გააკეთო ... რააგააც ისეთი რაც დაგეხმარებაა განთავისუფლებაში..არცერთი ადამიანი არცერთი ადამიანი არ არსებობის ამისთვის..

"ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი ხარ"

დღეს მე ცხოვრების ყველაზე ბედნიერ ეტაპზე ვარ... პ.ს მე ვარ ანკა 23-წლის, მოკლედ ავღწერ ჩემს ცხოვრებას, 12-წელი ვცეკვავდი, სკოლაშიც საკმაოდ კარგად ვსწავლოდი, თუმცა დედას მაინც ხშირად უხდებოდა დირექტორის კართად დგომა, არა სწავლის გამო, არამედ

ხმამაღალია ზოგჯერ სიჩუმე...

გარს შემოეხვია ნისლი. ვერაფერს ხედავდა, მხოლოდ შორეული ხმები აღწევდნენ მის ყურამდე. უცნობები განუწყვეტლივ ჩურჩულებდნენ, საუბრობდნენ, ყვიროდნენ... იყო დრო, როდესაც მის ბაგეებსაც წყდებოდა უამრავი ფრაზა- სულიდან წამოსული, მაგრამ ფასს კარავდა საერთო

ძნელია

ძნელია როცა არავინ ხარ და არაფერი ხარ... არსებობ და არაფრისთვის... როდესაც ძილისწინ ნატრობ რომ უბრალოდ აღარ გათენდეს .. ყველაფერს განიცდი და თან ვერაფერს გრძნობ ვერც ცხოვრების ჭრილობებს სულში.. როდესაც ერთი დიდი სიცარიელე ხარ და მეტი არაფერი.. განა

და მარტის მოსვლას დაველოდე...

ადრე გაზაფხულს დაიწყო ჩვენი ისტორია მზიან და თბილ მარტს და გვიან შემოდგომას დაესვა წერტილი. ნოემბრის სუსხიც მოესწრო ამ სითბოს, დეკემბერმაც განიცადა ჩემი ტკივილი. იანვარი და თებერვალიც კი გადავიტანე უშენოდ და მარტის მოსვლას დაველოდე კვლავ. გრძნობა