იმედგაცრუება-შავი ლაქა

იმედგაცრუება შავ ზოლად გასდევს ჩვენს ცხოვრებას. დრო გადის, გამუდმებით ცვლიან ერთმანეთს წამები, წუთები, საათები... გამუდმებით ცვლიან ერთმანეთს ადამიანები, ჩვენ წინ რომ ტკეპნიან მიწას. წრეზე მოძრაობენ, მიდიან, მოდინ... თავბრუდახვეული, უკვე ვერც ამჩნევ

მეორედ არ იბადებიან (თავი 2)

-რამე ისეთი მინდა, სექსუალურიც რომ იყოს და იდუმალებით მოცულიც .. -რთული რამ გდომებიათ.. -რთული რომაა მაგიტომ მიყვარს..-ლინამ გადაიხარხარა. -დამეხმარებით ?-დაღლილი სახით შეხედა ქალს და შემდეგ ლინას, რომელიც კომფორტულად მოთავსებულიყო და იღიმოდა.

ცხოვრება უფრო გიყვარს თუ ცხოვრების იდეა ?

-ოცნება როგორ დათმე ღვინის გამო ? -სულაც არა ! ოცნების დათმობამ მორიგი სიამოვნებისკენ გამიხსნა გზა. -ეგ როგორ ? „ყველაფერი შესაძლებელია“ სად წავიდა ? -ბავშვობაში დარჩა.

ადამიანი რომ არა...

ადამიანი,რომ არა ალბათ სიმღერა ვიქნებოდი.სიმღერა,რომელსაც ადამიანების გაგიჟება,სულში შეღწევა და საკუთარ “მე”-ში რევოლუციის მოხდენა შეეძლებოდა… წვიმაში,ფანჯარასთან,ჩაით ხელში მჯდარს...

სიკვდილის ჩანახატი

თქვენ არ იცით სიყვარული,სიხარული,ბედნიერება,ნდობა. ამბობთ,რომ გიყვართ თუმცა ამ დიად გრძნობას ერთი ღამის ნეტარებაში ცვლით. ამბობთ,რომ გიხარიათ,ბედნიერი ხართ და შემდეგ ისეთ შეცდომას უშვებთ,რომ თავს სამუდამოდ იუბედურებთ.

ასეთი პესიმისტი რატომ ხარ ?

*** -რომ ყვარებოდი, რას იგრძნობდი ? -სიყვარული გამინახევრდებოდა და ბოლოს გაქრებოდა. -ასეთი პესიმისტი რატომ ხარ ? -რეალისტი .. *** -ყველაზე მეტად რა გიყვარს ?

ვწევარ და ვფიქრობ

ვწევარ და ვფიქრობ, იქნებ ზედმეტად მხატვრულად ვუყურებ სამყაროს და სინამდვილეში ყველაფერი ძალიან უხეში და მარტივია-მეთქი. იქნებ ადამიანები შემთხვევით ხვდებიან ერთმანეთს, იმიტომ გიმეგობრდებიან, რომ უკეთესი ვარიანტი არ აქვთ. ფოთლები ხმება და იმიტომ

იყო და არა იყო რა...

იყო და არა იყო რა... იყო გოგონა, რომელსაც არ სჭირდებოდა ფრთები. მჭიდროდ ჩაეჭიდა თლილი თითები მსხვილი თოკებისთვის. ერთი, ორი, სამი... უთვალავჯერ აპობდა ჰაერის ჯიუტ ტალღებს, იჭრებოდა ცაში თვალდახუჭული. თავს დასტრიალებდნენ ღრუბლები ნაფლეთებად, გზას

ტკბილი ნოემბერი

ვერ ვიტან აპრილს... სველ დღეებს... არა წვიმიანს არამედ სევდანარევს... აი ნოემბერერი კი მიყვარს, მიყვარს გრძნობით სავსეე დღეები მიყვარს მოსეირნე ხალხიი ფოთოლთა სილამაზე, ფერთა გამა დიდ აღაცებას იწვევს ჩემში.. სწორედ ამ თვეში ვნახე... თავად იყო

სული

როგორ მინდა ოდესმე შევხვდეთ წლების შემდეგ და ვილაპარაკოთ გულახდილად, მე შენ გეტყვი ყველაფერს, რასაც ახლა ვფიქრობ, შენც მეტყვი, მაგრამ მერე? ალბათ არაფერი, თავიდან ვერ დაიწყება ყველაფერი, ჩვენ ხომ წლების შემდეგაც ისევ ისეთები ვიქნებით, იგივე ხასიათი,