სევდისფერი განცდები

ბუხართან ვზივარ... შევყურებ ცეცხლის წითელ სისხლისფერ ნაპერწკლებს თუ როგორ ბობოქრობენ და მესმის შეშა როგორ ტკაცუნობს , ამ ხმამ მთელი სახლი მოიცვა, რომელიც უფრო მამშვიდებს და ჩემს პლედს უფრო ძლიერად ვეხუტები თითქოს ადამიანი იყოს და ისიც შემომხვევდეს

„მალული ტრფობა“ თავი მესამე

ალბათ ამ ჩანახატმა თქვენში სხვასასხვა გრძნობა გამოიწვია. მოწონება, არ მოწონება,კრიტიკა, ბევრმაც კი საკუთარი თავი იცნო, დაგაფიქრათ, მიგახვედრათ. მე, ამ ისტორიიდან მხოლოდ ის მივხდი, რომ კარგახანია ასეთი სიყვარული აღარ მინახავს. სად გაქრა არვიცი,

ბებიაჩემი

Ბებიაჩემი,ჩემი ცოხვრების უმნიშვნელოვანესი ქალი.წავიდა და დამიტოვა ბევრი მოგონება Ჩემი სეხნია,ჩემი მეგობარი,ჩემი ბე,ჩემი ლიკო

როგორ ტირის მზე

ბავშვების ოცნებები ნაზი, ფაქიზია, მათი თითოეული სიტყვა, აზრი ფანტაზიის უსაზღვრო ძალას შეიცავს, მათი თბილი სული, კეთილი და სათნოა... მაგრამ ადამიანები ? ისინი მხოლოდ რეალობასთან გვაკავშირებენ.

ოცნებად დარჩენილი

არავის გამო არ თქვათ უარი საკუთარ ბედნიერებაზე! თუნდაც ამან სხვა დააზარალოს!

ნურავის გააღმერთებ!

იცი დეივ, გუშინ შენზე ვფიქრობდი და მიკვირდა საერთოდ როგორ გვიყვარდა ერთმანეთი?! ჩვენ ხომ ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებულები ვიყავით.

შენ!

შენ ისეთი ენერგიით მოაბიჯებ, რომ ზოგჯერ მიკვირს ნუთუ ეს მართლა შენ ხარ?

საკმარისია!..

ზოგჯერ გეჩვენება, რომ დაიკარგე თანაც ისე რომ ამის შემჩნევას გვიან იწყებ ზედმეტად გვიან იმისთვის, რომ უკან დასაბრუნებელი გზა იპოვო.

„მალული ტრფობა“

„წერილი ბარიშს აიშესგან, მადლობა იმ სიყვარულისთვის ფარულად რომ გამომატარე.“ ყველაფერი ზუსტად მაშინ დაიწყო როცა ცხოვრება ჩვეულებრივი დინებით მიედინებოდა. მალული ტრფობა რომელზეც არც კი იცი, ერთმშვენიერ დღეს, რომ, ამ ამბავს რომელიმე წიგნში წააწყდე

მალე ღრმად დამეძინება

დამეძინება? ყოველ ღამ ერთი და იგივე კითხვა მაქვს საკუთარ თავთან პასუხიც ერთია რომ მალე ტკბილად და ღრმად ჩამეძინება თითქოს მომავლის გეგმებთან ერთად ჩამეძინება და ფანტაზიად დარჩება თავში თავში რომელიც ძალიან მტკივა და ზედ თმაც აღარ შერჩენია თავი