წითური ლედი (თავი 2)
საოცარი დილა გათენდა ვორონცოვების ოჯახში. კატოს ბალის მოლოდინში დილაადრიან გაეღვიძა და საწოლში ნებივრობდა , თან წარმოიდგენდა , თუ როგორ წარიმართებოდა ყველაფრი. ახალგაზრდა ქალბატონის გული გამალებით ცემდა და მის ნატიფ და გამხდარსხეულს არ აძლევდაიყო მარტო, თან ყველა ჰყავდა ერთდროულად
თითქოს ყველა უნდოდა, თან თითქოს არავინ... იყო მარტო, თან ყველა ჰყავდა ერთდროულად. ვერავინ იგებდა რა სჭირდა და ყველა აიგნორებდა, მაგრამ თან არავინ...მგონი ასე სჯობს, არა?!
ნამდვილი "მე" მხიარული, ლაღი და პრანჭია გოგოა... ეს არსება კი მაიძულებს, ვიყო ჩუმი, ბნელი და საკუთარ თავში ჩაკეტილი გოგო... გოგო, რომელსაც ჰგონია, რომ14 წლის ასაკში არ შეიძლება ვინმე მოსწონდეს და უყვარდეს... საკუთარ მეგობრებს სულ ვეკამათები: "რა"განადგურება"
‘‘განადგურება“ ამ სიტყვას სრული მნიშვნელობით ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, თუმცა დღეს ის დროა როცა მე განადგურებული ვარ, ჰო, აი ახლა, ამ წამს, მე გავნადგურდი, რადგან გრძნობა სახელად სიყვარული იმაზე მტკივნეული ყოფილა ვიდრე აქამდე მეგონა, მიყვარდა,ეს ზამთარიც მალევე გავა ..
" ამ წყეულ ზამთარს დღეს პირველად მოთოვა თურმე. და მეც ღიმილით გეკითხები, - ჩაი თუ ყავა ? რაღა გაალღობს ჩვენს გარშემო გაყინულ სულებს გპირდები ტკბილო,ემიგრანტი-დედა(უბრალოდ ყველამ წაიკითხეთ)
დღეისთვის ყველაზე დიდ პრობლემას წარმოადგენს ემიგრაცია და ემიგრანტების ცხოვრება..ბევრ ადამიანს მოუწია დაეტოვებინა სამშობლო და წასულიყო სხვა ქვეყანაში,რადგან მას სხვა გზა არ ჰქონდა რათა თავი ან ოჯახი ერჩინა.. ხშირ შემთხვევაში და ძალიან ბევრი შემთხვევავიცი სიგიჟეა, მაგრამ... მიყვარხარ...
ღამით შეშინებულს გამომეღვიძა... უკვე რამდენი ხანია რაც ეს უცნაური ჩვევა დამჩემდა... წამით ჩაძინებულს უეცრად გამომეღვიძება და ვგრძნობ როგორ ვიხრჩობი... ტკივილისგან გაფერმკრთალებული შენს ძებნას ვიწყებ... უაზროდ დავეხეტები ოთახიდან ოთახში... შემდეგდროში გაყინული ბელინსკი
წელშიმოხრილი,მშვიდად მივაბიჯებთოვლით მოფენილ ბელინსკიზე. დეკემბრის ბოლოა და თითოეული ადამიანის გულში დღესასწაულის მოახლოების ბედნიერება ისადგურებს. ვაკვირდები ხალხს და ვცდილობ,ამოვიცნო მათი პიროვნებები. ეს ჩვევა უკვე წელიწადზე მეტია რაც მახასიათებს.დაგაგვიანდა
ცხელი ყავის ფინჯანს ხელები მჭიდროდ მოხვია და სევდიანმა გახედა ქუჩას ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარმა,ვინ მოსთვლის მერამდენე ღამეს ატარებდა ასე. გარეთ თოვდა, უსაშველოდ ბარდნიდა და საოცრად ლამაზს ხდიდა თბილისის ქუჩებს.აქა იქ ბედნიერი ბავშვების და ქუჩაში"შენი ვალენტინისაგან"
ზამთრის ბოლო დღეს, თოთხმეტ თებერვალს, ვალენტინი წაიყვანეს და აღარასოდეს დაბრუნებულა უკან. საყვარელს კი დაუტოვა ქვა, ზედ ამოკაწრული სიტყვებით - "შენი ვალენტინისაგან", სიმბოლოდ მარადიული სიყვარულისა.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.