არ შემიძულო!

არ შემიზიზღო, ნუ შეავსებ შენს ჩემდამი სიყვარულს ნაცრისფერით. ჩვენ ხომ არ გვიყვარდა უფერულება. „ჩვენ“, ეს სიტყვა ყუთია, რომელშიც მე და შენ ვართ მოთავსებული. მაგრამ ამჯერად, მე დავიკარგე.[

წიგნების სევდა

ჩემს ქუჩაზე ერთ ძველ სახლში, პირველ სართულზე ბიბლიოთეკაა, ქუჩაში გამოდის მისი დარაბები, მუდამ დალუქულო, გაუწმენდავი მინებით და რაფაზე შემომდგარი ნახევრად გამხმარი ყვავილების ქოთნით. ამ ადგილზე ჩავლისას ყოველთვის უცნაური, იდუმალი ხმები მესმოდა,

ჩემი დღიურებიდან

მოკლედ რატომღაც მომინდა ჩემი დღიურების გამოქვეყნება.... ჰოდა ბევრი რაღაც მიწერი თვითმკვლელობაზე, მაგრამ არ გამიბრაზდეთ და არ იფიქროთ რომ თავს ვიკლავ, უბრალოდ იმ მომენტში რასაც ვგრძნობდი იმას ვწერდი! მიყვარხართ ყველა! <3

გულუბრყვილო

ცხოვრება იმაზე ფიქრში გამყავს თუ რა არის ბედნიერება... საბოლოოდ იმაზე ვთანხმდები, რომ ბედნიერებაა იპოვო ადამიანი, რომელიც შენი ყველა ნაკლით შეგიყვარებს და შენში არსებულ სიცარიელეს შეავსებს. თუმცა საქმესაქმეზე რომ მიდგება ვგრძნობ როგორ მეშინია

ლო ანუ მფრინავი ბიჭუნა

ქუჩაში მიდიოდა ლო..სახეზე გაოცებული ღიმილი აჰკვროდა..მის დანახვაზე გამვლელებსაც ეცინებოდათ,თუმცა მხოლოდ რამდენი წამით,მერე ახსენდებოდათ რომ სხვები უყურებდნენ და ესჰინოდათ არ იფიქრონ რა აცინებსო.მისი ღიმილი კი ისეთი საოცარი იყო,ალბათ არასოდეს არვის

თქვენთვის არაფერი.. ჩემთვის ყველაფერი

ცხრა საათი შესრულდება ნახევარ საათში და მე ტანსაცმელებიანად დავწექი ჩემს საწოლში სადაც ხანდახან ვწევები რადგან ის ჩემი საწოლი არ არის მაგრამ თან არის, ხანდახან სახლის დალაგება ისე მსიამოვნესბს და მინდა თითოეული მტვერის ნაწილაკი გავაქრო... დგეს ასე

სიზმარი.

ჩემი სიზმრები არასდროს არის შავ-თეთრი იცი? ჩემ სიზმრებში შეიძლება შენი წითელი მაისურის გარჩევა, შენი თვალების და იმ შენ აიფონ 6ზე მოსული notification-ებისაც რომელიც სულ შემთხვევით დავინახე იცი? იმ ფოტოს ფერების გარჩევაც რომელშიც შენი ლამაზი

გრძნობების სახლი

ყველაფერი დროებითიაო რა სისულელეა გრძნობები არასდროსაა დროებითი თუ შენ ადამიანი მთელი არსებით გიყვარს შანსი არაა დრო ამ გრძნობას ვერ შეცვლის არ არსებობს დაგავიწყდეს მასთან გატარებული დრო მისი შეხება მისი ხმა არა ის არ წაიშლება შენი გულიდან

ნეტავ შენ თუ გიფიქრია ამაზე

არმინდა ერთ მშვენიერ დღეს შემთხვევით შევხვდეთ და მითხრა რომ მოგენატრე, რომ ნეტა ყველაფერი ახლიდან დაიწყოს და რომ ერთი შანსი კიდევ არსებობდეს. არმინდა თვალებში მიყურო და გულიდან ამომგლიჯო კუთხეში შეფუთული გრძნობა რომელიც არასდროს დამვიწყებია თუმცა

თვით სიცივეც ვერ მიგებს

ხალხი ფოტოებს იღებს, იღიმის, გოგოები ბიჭებს ახტებიან ყურგზე, ზოგიც შეუმჩნევლად უჟუჟუნებენ ერთმანეთს თვალებს, მე კი არც ერთ ჯგუფს არ მივეკუთვნები, უბრალო დამვირვებელი ვარ, რომლის გულშიც დიდი ხანია სიცივეს დაუსადგურებია.