ახალი წლის არომატი

ჩემი მგრძნობელობა განსხვავებულია, ის არ ეკუთვნის არცერთ ზემოთ ჩამოთვლილ კატეგორიას, რადგან მე არ მიზიდავს ხელოვნური არომატები, არც ოცნებებზე აწყობილი ლაღი ფერები... მე რეალისტი ვარ, ჩემი ახალი წელი სავსეა ნაცნობი არომატებით ადამიანებისა, რომლებიც

უფერული

თუმცა მე სულ მენატრება . ურალოდ ჩემი სიამაყე არ მაძლევს აღიარების უფლებას . მართალიც არის ,იცის,რომ გული მეტკინება . მიცავს . მის ჩახუტებას ველოდები მთელი დღე .ისიც გამოჩნდა დიდი ლოდინის შემდეგ . ძველებურად თავდაჯერებული იყო . ღმერთო ჩემო არ

უსახელო

ვუყურებ მანქანების ფერები სისწრაფეში როგორ იდღაბნება, ვუყურებ ხალხს რომლებიც შუშის თვალებით იყურებიან. მათ სახეზე აკრულ ბედნიერ, კეთილ ნიღბებს ვაკვირდები და ვბრაზდები. ისინი სინამდვილეს არ აფასებენ. ისინი რეალობას გაურბიან.

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი III) 22:58

ის, რაც ქვევით იქნება მოთხრობილი, ჩემი ცხოვრების ნაწილია, რომელსაც ადრე ეგრეთ წოდებულ 'ნოუთში' უკვე კარგახანია ვწერ, არ ვიცი რამდენად საინტერესო იქნეა თქვენთვის, მაგრამ, მნიშვნელობა არ აქვს. უბრალოდ მსურს ეს აზრები, რომლებიც უკვე ყოველ წუთს მიღრღნის

რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მესამე)

მიკი დიდხანს ფიქრობდა რა გაეკეთებინა. მისულიყო თუ არა ემასთან. ერთი დღე გავიდა ამ ამბის შემდეგ, მონატრება სულ შიგნიდან წვავდა. ბოლოს და ბოლოს გადაწყვიტა ენახა. საღამო ხანს იმ თეატრში წავიდა სადაც ემა დადიოდა, მაგრამ იქ ვერ იპოვა და ახლოს მდგომ

სიამაყე,როგორც ასეთი

სიამაყე ,როგორც ასეთი ყურადღება! დაიკარგა სიამაყე.. მპოვნელი დასაჩუქრდება უთბესი ღიმილით! იცი? დიდხანს ვეძებდი ,მაგრამ ვეღარ ვიპოვე. თითქოს უკვალოდ გაქრა. ჩემს ხასიათს ერთი პატარა,მაგრამ უმნიშვნელოვანესი ნაწილაკი დააკლდა.

წერილი საკუთარ მეს

დააფასე შენი თავი იმით კი არა, რა გაქვს სამყაროსგან და ადამიანებისგან, არამედ იმით, რა აქვს სამყაროს და ადამიანებს შენგან გადაუხადე მადლობა უფალს რომ კარგად ხარ და თუ ცუდად ხარ გჯეროდეს რომ ყველაფერი კარგად იქნება

ოპტმისტი პესიმისტი.

არაყი დავისხი და გადავკარი. გარეთ თოვს,წვიმს,ქარია,ყველაფერი ერთადაა. ბუნებაც გაგიჟდა,ჩემი არ იყოს. ასეთ დროს გარეთ სიარული ცოტა სისულელეა,ამიტომ მაგიდასთან ვზივარ და ამ არეულ მიქსს ვუყურებ. ხშირად ცხოვრების საუკეთესო წუთები მაშინ გადის,როცა...

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი II) 19:47

ის, რაც ქვევით იქნება მოთხრობილი, ჩემი ცხოვრების ნაწილია, რომელსაც ადრე ეგრეთ წოდებულ 'ნოუთში' უკვე კარგახანია ვწერ, არ ვიცი რამდენად საინტერესო იქნეა თქვენთვის, მაგრამ, მნიშვნელობა არ აქვს. უბრალოდ მსურს ეს აზრები, რომლებიც უკვე ყოველ წუთს

უსახელო

დღეს უკანასკნელი დღეა. მე დღეს მიდივარ და უკან ვიტოვებ სამყაროს რომელმაც ნაწილებად დამშალა. ვუყურებ მესიჯებს და თვალები ცრემლით მევსება. მახსენდება თითოეული წამი და გერ ვხვდები, ვერ ვაცნობიერებ რა მოხდა. ერთ წამს ყველაფერი კარგად იყო, შემდეგ კი