ღია წერილი ღმერთს

გამარჯობა, ღმერთო. წერილს პირველად გწერ. ხშირად გვისაუბრია შიზოფრენიის დახმარებით, მაგრამ წერილობით, არასოდეს. ხოდა საუბარს წერა იმიტომ ვამბჯობინე, რომ შენ აღარ არსებობ, მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად მინდა გითხრა, რომ დედამიწელებს კიდევ გვაქვს

სიკვდილის მორცხვი ფერები

ისევ ველოდები. ამ წყვდიადში ნიავი ქრის და ფარდას არხევს. მესმის წყლის ხმაური, მომაკვდავ გულის ხმაურს, რომ შეერთებია. ღმერთო... ნუთუ ამ მინავლებულ ფეთქვას კიდევ ხმაურს ვუწოდებ? მცხელა...ეს ალბათ მომაკვდავის სიცხეა...

ყვავილები და მეცნიერება.

წვიმის წვეთები ერთმანეთის მონაცვლეობით მეცემოდნენ სახეზე. როგორი სასიამოვნოა,თქვენ არც კი იცით! როდესაც ნამტირალევს, განაცრისფერებულს, გაზამთრებულს, ზაფხულის ჟუჟუნა წვიმა გაგაგრილებს..

რა ყოფილა გამწარების სიგიჟე…

გამოჩნდა…ნაცნობი იყო მისი ეს თვალშისაცემად გამაღიზიანებელი წონასწორობა,მაგრამ ვგრძნობდი,არაფერი განსაკუთრებული არ ხდებოდა,უბრალოდ ჩვეულების გამო გამოჩნდა.მესმოდა მისი ღრმა სუნთქვა,

დაუვიწყარი შეგრძნებები

დგება მომენტი, ყველაფრის გადაფასების. მომენტი, " რევოლუციის". მომენტი, ახლიდან დაბადების. მომენტი რომელიც " მასთან" ანუ შენთან ბრძოლას გაიძულებს და ჭკუიდან გადაგიყვანს. შენ არ ხარ ვიღაც, შენ არ ხარ ყველა , შენი მსგავსი მე ნანახიც არ მყავს. მინდა

და შენ, შენ მაინც იღიმი!

ჩვევაში გადასულ დამყოლ ხასიათს გიქებენ ნაცნობის დაბადების დღეში შეკრებილი მეგობრები: გიკვირს, გული გიტოკდება, წამით ფიქრდები, თავს უქნევ მადლობის ნიშნად და ისევ იღიმი. ურეკავ გარეთ გავიდეთო და გთანხმდებიან. გესიკვდილებოდა სახლში დარჩენა და

მოგონებების სტუმრობა

დიდხანს ვფიქრობდი ღირდა თუ არა ყველაფრის გახსენება და ამაზე ფიქრი, თუმცა ვერ დავუშვებდი, რომ ყოველთვის წარსულის გახსენების შიში მქონოდა. დღეს, სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე ყველაფერი კიდევ ერთხელ წარმომედგინა ჩემს თვალწინ და მოგონებებს დავბრუნებოდი.

Memories Stay,People Don`t.

თუმცა, ყველაფერს, რასაც აქვს დასაწყისი, აქვს დასასრულიც. თვით მოგონებებსაც, რომლებიც ოდესმე, სადმე უჯრაში ჩაიკეტებიან და ვეღარასოდეს შევძლებთ მის გაღებას..

გახსოვდეს სიცოცხლე!...

მე, ცხრამეტი წლის ბერიკაცს, ამ დილას, რატომღაც დაუდგრომელი სურვილი მიჩნდება დავბერდე ისე, როგორც ყველა. მინდა გავიდეს წლები, მომშორდეს ეს არარსებული გულის დაავადება, საძაგელი ალტერ ეგო და ნაკლებად სახარბიელო ფსიქიკური მდგომარეობა. ნეტავი ჩემგან

***

გოგოების დიდი ყურადღების მიუხედავად სერიოზულად არასდროს არავინ მომწონებია, ალბათ ზუსტად იმიტომ რომ დიდ ყურადღებას მაქცევდნენ.მ დიდ ყურადღებას მაქცევდნენ. შეიძლება დამპალი ვიყავი , მაგრამ არც ისე, პატარებთან და უკვე გულნატკენებთან ურთიერთობას არ