08.08.08

დღევანდელი საღამოს ცა ზუსტად ისევეა ვარსკვლავებით სავსე,როგორც უწინ,რვა წლის წინათ იყო,თუმცაღა სად ჩანდა მაშინ ცაზე ვარსკვლავები... ცა მთლიანად გადათეთრებულიყო... საღამოს ცაზე აღარც ვარსკვლავები და აღარც მთვარე მოჩანდა... მხოლოდ

ბანალური სათაური.

არსებობს ამხელა გალაქტიკა,ამხელა პლანეტები. ჩვენ ვცხოვრობთ უსასრულობაში, რომელსაც ვერაფერში ვიყენებთ, მაგრამ სამაგიეროდ, ჭიანჭველის ზომის ადამიანებს გვაქვს ხოლმე პერიოდები, როცა ყველაფერი საინტერესო და ამოუცნობი ფეხებზე გვკიდია. თითქოს სამყარო ჩვენს

თავბრუ

მართლაც, რომ ზედმეტად სასაცილოა თუ როგორ უნდა განიჭებდეს ეს შეგრძნება სიამოვნებას. თუმცა მე ვიცი, რომ ეს ჩემთვის ყველა შეგრძნებაზე უკეთესია. მოდი გავაგრძელოთ, თავბრუს ხვევის შემდეგ რათქმაუნდა ყველაფერი იწყება.

ხელოვნური სუნთქვა

ეს ჩვენი სახლია, ჩემი და შოთასი. დღეიდან გათხოვილი ქალი მქვია, კედლებს ამ ოთხახის მალე ჩემი კვალი დაეტყობა, თანდათან ყველაფერი შეიცველბა და ჩემი გახდება. ამ ტახტზე ერთად დავსხდებით და გვიან ღამემდე ვუყურებთ სულელურ ფილმებს, ფანჯრიდან გავხედავ ეზოში

ყველაფერი, რასაც ხედავ შენი წარმოსახვაა, ყველაფერი, რასაც ხედავ

გათენდა,ყველაფერი ნაცრისფერია,უყურებ ადამიანებს,რომლებიც დაპროგრამებულნი არიან თითქოს და ვიღაცის ბრძანებას ასრულებენ,გაყინული სახეებით დააბიჯებენ ნაცრისფერ ქალაქში და უფრო ამძიმებენ ამ ფერდაკარგულ ქვეყანას.მიდიან

მხოლოდ ეს მინდა..

ვდგები და უაზროდ ვაშტერებ თვალებს,უაზროდ,რადგან არაფრის დანახვა არ შემიძლია...დიდი ხნის წინ დავკარგე მხედველობა და მას მერე ვარ ასეთი უბედური..არა,უბედური არა,ეს უფრო მეტია..ეს უარესი რამაა...ეს შეგრძნება არის ყველაფერი შემზარავი,რაც კი ამ სამყაროში

ძალიან მალე...

ერთხელ ზურგი მაქციეს და ამის მერე იმედი დავკარგე..ხალისი ჩავიკალი,არც არავისკენ მიმიწევს გული..ვგრძნობ,რომ ამ სამყაროსთვის არ ვარ შექმნილი და ეს ადგილი,რომელსაც დედამიწა ჰქვია,ჩემი დროებითი ნავსაყუდელია,საიდანაც მალე უნდა წავიდე,ძალიან მალე...

ძველი სუიციდი

მე ხომ ავტორი ვარ ძველი სუიციდის თავს რომ ვიკლავ ვიღას ვეხსომები ერთსაც გადავტენი როგორც იარაღს და ყელსაც გავიხვრიტავ ჩუმი განაბივით, ახლა თორმეტია ღამე მთვარიანი სიკვდილს ვემონები უნდა გაგიფრინდეთ სულით მომეფერე თითქოს ვერ მხედავ და გვერდით

Live without love

სექსუალურობა ჩემთვის ყოველთვის რაღაც უხეშთან ასოცირდებოდა. შენ, უხეში თუ არა გამომწვევი იყავი. ჩემთან მხოლოდ ორ შემთხვევაში მოიდიოდი. როცა მშობლებს ეჩხუბებოდი, ან როცა სექსი გინდოდა.

მარტოდ დარჩენილებს...

როცა მარტო რჩები საკუთარ თავთან ბევრად მეტს ფიქრობ, გრძნობ და აღიქვამ.. იყვარებ ცხოვრებას, ერთ დროს შეუმჩნეველ უმნიშვნელო მოვლენას ან ნივთს მნიშვნელობას თავად ანიჭებ და ხვდები რამხელა ძალა აქვს ადამიანის სახელს ამოფარებულ ინდივიდს.. ნიავს უფლებას