Love you

მთავარი ემოციაა,ემოცია რომელიც ჩემშია გამოკეტილი, ბავშობისდროინდელი მოგონებებიდან, თეთრი საღებავამძვრალი ურდულიანი გარჟის კარის მსგავსად სუნთქვის უფლებას მიკარგავს მახსენდება ფრაგმენტებად მეზობელი, ალბად მოვა დრო

მწვანე თვალები დაგღუპავს!

მიყვარს როცა ყველაფერი დალაგებულია.ურთიერთობა რომ გარკვეულია.სხვანაირად რომ ვთქვათ იარლიყების მიმაგრება მიყვარს.ასე მირჩევნია.გაუგებრობა ჭკუიდან მშლის,მთლიანად მირევს გონებას...როგორც მისი მწვანე თვალები.შევეგუე უკვე მის გახსენებაზე სულ ვითიშები და

ჩვენი დეკემბერი

და აი კვლავ იგივე შეგრძნება მუცლის არეში,მგონი გრძნობს,რომ შენ გწერ მასაც ენატრები რობერტ მე ვიცი,რომ დაბრუნდები დრო დეკემბრის ბოლომდე გაქვს ჩვენი თვის ბოლომდე მიყვარხარ ოლივია.

მანახე შენი სახე!

მე რომ რეჟისორი ვიყო, სპეც ეფექტების გარეშე გადავიღებდი ჩვენ მომავალს, სადაც მზე იქნებოდა მისტიური და მომაკვდინებლად ამაღელვებელი. კადრებს, სრულყოფილ სიჩუმეს დავადებდი, და მაინც, როგორ მშვენივრად გაიღღერებდა ანგელოზთა გალობა, ვით ემბიენტი ჩვენს

დრო

უცნაური რამ არის დრო, მართლაც საოცარი ... იმას მოგანატრებს, რაც წლების წინ უმნიშვნელოდ მიგაჩნდა, იმას მიგახვედრებს, რასაც აქამდე ვერ ხვდებოდი, იმას დაგაფასებინებს, რაც თავის დროზე არაფრად ჩააგდე, სურნელსაც კი, წარსულის სურნელს ისე სათუთად ინახავს,

მომაქციე ყურადღება იდიოტო ვკვდები!

-ადამიანი ყოველ წუთას რომ გენატრება მაგას რა ქვია? -სიყვარული ალბათ.

მკითხველო

სარკეში ჩაგიხედავთ და ლაპარაკი დაგიწყიათ საკუთარ თავთან? ნუ შეგეშინდებათ მეც ასეთი ვარ და სრულებითაც არ მჭირდება ექიმი უბრალოდ გჭირდებათ ვინმე ვინც კი არ დაგელაპარაკებათ მოგისმენთ? მაშინ უბრალოდ ადექით და მიდით სარკესთან და

სათამაშო

ზედმეტად საშინელი გრძნობაა გახსოვდეს როგორ გიყვარდა ვიღაც და გრძნობდე სიძულვილს საკუთარი თაავისადმის ამის გამო ბავშობიდან ვერ ვიტანდი მექალთანე ნაძირლეებს, მატყუარა აფირისტებს და სულით ბოზ ადამიანებსს... სასაცილოა მაგრამ სწოორედ ესეთი ადამიანი

უ“ადამიანობა

მარტო ყოფნა მინდა სიცარიელე მინდა უადამიანობა მინდა მიტოვებულის როლის თამაში მინდა სადღაც დიდ სცენაზე სადაც ჩემს გარდა არავინ იქნება ვერავინ დამინახავს

აი, აქ დასრულდა..!

იცით? დააკლდა... მართლა დააკლდა... უნდოდა ისევ მისი ხმის გაგონება, მაგრამ არ ჩანდა... წავიდა...და მაინც... მაინც იღიმი.. მხოლოდ ერთი ფრაზით: „ღიმილი გადაარჩნს სამყაროს.“ **