და მაინც ივნისის ცამეტია...

მე და შენ ისევ ზღვის პირას ვსხედვართ, ისევ გავყურებთ კამკამა წყალზე არეკლილ ღამეს. შენ ისევ ჩემი გქვია და მე ისევ შენი, როგორც სამარადისოდ დაწერილი კანონი, რომ...

ფერადი სამყარო

მრავალი ფერი არსებობს მწვანე ბუნების ფერია ცისფერი ზეცის ხოლო შავ ფერს ყველა სხვა და სხვა ნაირად აღიქვამს ზოგისთვის შავი სიკვდილთან ანუ აღსასრულთან ასოცირდება ჩემთვის კი შავი ღამესთანაა დაკავშირებული ხშირად მიწევს ხოლმე ღამით ქუჩაში მარტო სეირნობა

ესეც გაივლის...

ესეც გაივლის... გაცვდა, გაქრა, თან ისე, როგორც არასდროს არვის ჰქონია შანსი გაუჩინარების. კარებს მიღმა იმალება ის რეალობა, რომლმაც ესე მიმჯღაბნა და არც ეგ იკმარა და ის ფურცელიც გადააგდო, სადაც ჩემს დახლართულ გზას მივუყვებოდი... უცბად დაბნელდა...

26/03/2016

26/03/2016 -ხომ შეიძლებოდა ყველაფერი სხვაგვარად მომხდარიყო? -მაშინ მე და შენ არ იქნებოდა, არც ცალ-ცალკე და არც ერთად -იქნებ მასე უფრო იოლი ყოფილიყო? -ნუთუ ნანობ?

კიკაურებში ნაპოვნი სიმსუბუქე

ვგრძნობდი, რომ ძლიერად მიყვარდა ეს მიწა და მისი დაუვიწყარი სურნელი, დრო, რომელიც ჩემს გულს ისარივით ერჭობოდა და აქ დარჩენას ლამობდა

წერილი დედას !

დე... ახლაც იმ აზრამდე მივყავარ ამ ცხოვრების გზას საითკენაც ყოველთვის მიმაქროლებდა. აღარ ვარ ბავშვი თუმცა არც ყოველი ნაბიჯი, ფიქრი თუ უბრალოდ განზრახვა არ მაქვს ჩამოყალიბებული ადამიანის.ვიცი მაინც გაიგებ ჩემს ყოველ ცრემლს, შეცდომას. შენ ხომ ის

ფერები

თითქოს ვერ ხედავ ჩემს სისასტიკეში გადასულ სილუეტს და უფრო მეტად იზრდება წითელი ფერი ჩემს სიმწვანეში... თუმცა არც კი ვიცი რას გავაკეთებდი ჩემი რომ გესმოდეს და მაფასებდე, ალბათ მოვკვდებოდი, დავიღრჩვებოდი ამ სიმწვანეში და არ

****

ორი საათია.ახლა ჩანთის მაგარი ნაწილი ზედმეტად რბილი და კომფორტული მეჩვენება.მარჯვნივ ისტორიის მასწავლებელი ზის და გულისშემაწუხებელი ხმით უხსნის რაღაცას დაფასთან გასულს.ტელეფონზე შეერთებული ყურსასმენებიდან 'ედ შირანის' ჯადოსნური ხმა ისმის.

ვიცი, ოდესღაც გამოიდარებს

ჩემი სულიერი სამყაროს მსხვრევას და გახლეჩვას, როგორც წესი კაპიუშონში გახვეული ვხვდები. ასე და ამგვარად ვცდილობ გარდავიქმნა უსასრულო სიმკვრივედ; ჩავიპრესო სრულ არარაობაში, ვინაიდან ვიგრძნო წმინდათაწმინდა მოსვენება, რომელსაც უხსოვარი დროიდან გამალებით

...

უსასრულობა...ამ ყველაფერს დასასრული არ უჩანს...მტკივა,თითოეული შენი სიტყვა სულის შეძვრამდე მტკივა და მე ამას ვგრძნობ,ისე თითქოს ეს ქვეყნის დასარული იყოს.შენი სიტყვები სულს მიკაწრავენ და გულში ერთ დიდ და ღრმა ნაიარევს ტოვებენ...არ ვარ