ვინ ვარ მე?!
რელიგიური თვალსაზრისით, ღვთის ხატად და სახედ ვარ შექმნილი, სამყაროს გვიგვინად მოვევლინე. საკუთარი ბედისა და ცხოვრების გამგებელს წუთისოფელი დროებით ნავსაყუდლად უნდა მექცეს და ამქვეყნიური ყოფით იმ ქვეყნად უნდა დავიმკვიდრო სასუფეველი. თუმცაარაფრის მომცემი ჩანახატი, სადაც მე ვკვდები
სხვა არაფერი შემიძლია, მხოლოდ თვალების დახუჭვა და რაღაც ძალით, ზღაპრულ ქვეყანაში გადასვლა, სადაც, არაფერია, ენით უთქმელი სიბნელისა, და ჩრდილოეთის ციალის გარდა. ჩრდილოეთის ციალი, მშვენიერია, მაგრამ უფრო მშვენიერი იქნებოდა, ამას, თვალგახელილი რომყოველდღიურობა
რა ლამაზია ყველაფერი შორიდან, რა უბრალო და ჩუმი ჩანს, არადა მე ხომ ვიცი რომ ესე არ არის. ქალაქში ქაოსია და თითქმის არავინ არ იცის დალაგებულად სად მიდის, ან რა მიზანი აქ იმ რაღაცის გაკეთებას, უბრალოდ რობოტებივით დაპროგრამებული ხალხის მასა ასრულებსხსნა არ არსებობს, სანამ შორს ხარ!
მთელი სამყარო ხარ ჩემთვის და უშენოდ ყველაფერი უმნიშვნელოა! როცა გიყურებ, ვივსები, ვხალისდები, სისხლი იწყებს ჩქეფას დაცლილ ძარღვებში და ვგრძნობ სიცოცხლის სუნთქვას ჩემს სხეულში...ფსიქოლოგის ჩანახატი იმ საზოგადოებაზე, რომლისთვისაც ყველაფერი
ამ ფაქიზმა გოგონამ ჩემი ოფისის ზღურბლზე გადმოაბიჯა უცებ გაიხადა ქურთუკი და დაჯდა საწინააღმდეგო მხარეს.საოცრად ღრმა თვალები და მარმარილოსავით კანი შევამჩნიე…ვხედავ როგორ ნერვიულობს, უკანკალებს ხმა, ხშირად ისწორებს თმებს და აწვალებს ღილს პერანგზე.მსოფლიოში ყველაზე დიდი მოცულობის ნაშრომი, სათაურად:რატომ არის
იმიტომ, რომ ჩვენ ვართ პატარები. ანუ, ვპასუხობ კითხვას: „რატომ არის სამყარო ასეთი დიდი?“ დალახვროს ეშმაკმა, მე კი მეგონა, რომ სამყარო მხოლოდ ის იყო, სადაც ვცხოვრობ, რასაც ვხედავ... ნაწილობრივ მართალიც ვიყავი, მაგრამ, ნაწილობრივ, ეს არისმიმიფურთხებია
ახლა უკვე დიდი ვარ, ანუ უბედური. ხოდა რაღაცნაირად, ამ კვირა დღეს, მომინდა, რომ ჩემს ბავშვობაზე დამეწერა, ბავშვობაზე, რომელიც არ მქონია. ჩემი იმ დროინდელი მოგონებების გახსენება, ყოველთვის მთრგუნავს. ვინ იცის, იქნებ ახლა ბედნიერი ვყოფილიყავი ჩემიმახინჯი ვარ
ვდგავარ ჩატეხილი სარკის წინ, რომელიც ორი წუთით ადრე ჩემგან ნასროლმა ჭიქამ ჩაამსხვრია. თუმცა სარკის ნაწილებში მაინც იკვეთება სიმახინჯე. სახეს ამჩვნევია წყლულები, რომლებიც დაგროვილ სისხლსა და ჩირქს კიდევ უფრო გაუმსხვილებია და რბილი კანი მიუჩქმალავს.არეული წამები
ვიღებ კალამს და ვფიქრონ როგორ დავწერო, როგორ დავიწყო? როგორ გამოვხატო ან გადმოვიტანო ჩემი გრძნობები და ემოციები ფურცელზე? თითქოს აზრი მიწყდება, თითქოს ფიქრები გარბიან, ისე როგორც ახლად ფეხადგმული ბავშვი მიილტვის თავისუფლებისკენ, ასე მივსდევ ფიქრებსDisappeared
მე არ შემიძლია შენს გამო გადმოვცურო ზღვა მე არ შემიძლია ყველაფერი დავივიწყო და ვფიქრობდე შენზე მე არ შემიძლია გიყურებდე და არ მძულდე მე არ შემიძლია სადღაც გულის სიღრმეში ოდნავ მაინც არ ვგრძნობდე ტკივილსტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.