მსოფლიოში ყველაზე დიდი მოცულობის ნაშრომი, სათაურად:რატომ არის სამყარო
იმიტომ, რომ ჩვენ ვართ პატარები. ანუ, ვპასუხობ კითხვას: „რატომ არის სამყარო ასეთი დიდი?“ დალახვროს ეშმაკმა, მე კი მეგონა, რომ სამყარო მხოლოდ ის იყო, სადაც ვცხოვრობ, რასაც ვხედავ... ნაწილობრივ მართალიც ვიყავი, მაგრამ, ნაწილობრივ, ეს არისმიმიფურთხებია
ახლა უკვე დიდი ვარ, ანუ უბედური. ხოდა რაღაცნაირად, ამ კვირა დღეს, მომინდა, რომ ჩემს ბავშვობაზე დამეწერა, ბავშვობაზე, რომელიც არ მქონია. ჩემი იმ დროინდელი მოგონებების გახსენება, ყოველთვის მთრგუნავს. ვინ იცის, იქნებ ახლა ბედნიერი ვყოფილიყავი ჩემიმახინჯი ვარ
ვდგავარ ჩატეხილი სარკის წინ, რომელიც ორი წუთით ადრე ჩემგან ნასროლმა ჭიქამ ჩაამსხვრია. თუმცა სარკის ნაწილებში მაინც იკვეთება სიმახინჯე. სახეს ამჩვნევია წყლულები, რომლებიც დაგროვილ სისხლსა და ჩირქს კიდევ უფრო გაუმსხვილებია და რბილი კანი მიუჩქმალავს.არეული წამები
ვიღებ კალამს და ვფიქრონ როგორ დავწერო, როგორ დავიწყო? როგორ გამოვხატო ან გადმოვიტანო ჩემი გრძნობები და ემოციები ფურცელზე? თითქოს აზრი მიწყდება, თითქოს ფიქრები გარბიან, ისე როგორც ახლად ფეხადგმული ბავშვი მიილტვის თავისუფლებისკენ, ასე მივსდევ ფიქრებსDisappeared
მე არ შემიძლია შენს გამო გადმოვცურო ზღვა მე არ შემიძლია ყველაფერი დავივიწყო და ვფიქრობდე შენზე მე არ შემიძლია გიყურებდე და არ მძულდე მე არ შემიძლია სადღაც გულის სიღრმეში ოდნავ მაინც არ ვგრძნობდე ტკივილსუშაქრო
შენ უშაქრო ჩაი ხარ. მე - უფრო ტკბილი, ოღონდ ლიმონით. ვერ გხედავ, მაგრამ ვგრძნობ, როგორ იღვრები ჩემში და ტუჩებზე ძალიან მაგარი, შავი, უშაქრო ჩაის მძაფრ გემოს მიტოვებ, რომელიც თუ არ დაამუღამე, ცუდად გაგხდის. შენ ჩემი მუღამი ხარ.ჟღერადი წამი უკუნ ღამეში
ღამეა - უკუნეთი ღამე... ქუჩები ჩაუბნელებიათ, აქა-იქ მხოლოდ რამდენიმე ყვითელი წერტილი ცდილობს გაბატონებული წყვდიადის გაფანტვას... ტკივილნარევი ბედნიერება... ცრემლნარევი სიხარული... ოდესმე გიგრძვნიათ ასეთი რამე?ბიჭი ავტობუსიდან...
ალბათ ყველას ცხოვრებაშია მომენტი. როცა რაღაც ისეთი ამახსოვრდება რაც არ უნდა ამახსოვრდებოდეს.. აი ის მომენტი მქონდა დაღლილ დაქანცული პირველივე ავტობუსსში რომ სულდალეული ავარდები. ბავშვური გამოხტომით შემაღლებულ სკამზე შევჯექი და თავიც ასევე ბავშვურად3 თვის სიცოცხლე დაგრჩათ, ვწუხვარ!
მინდოდა, მარშრუტში ამავალს მაინც მეგრძნო შენი ხელები წელზე და გამეგო სიტყვები: "ჭკვიანად იყავი, რომ ჩახვალ, დამირეკე, გულში მიყვარხარ" . ყველა იმედისაგან დაცლილი ვზივარ ჩემს ოთახში და სიცარიელეს ვგრძნობ, რომელსაც სახელი რომ არ ჰქონდეს, ცარიელიცალმხრივი არომატი!
ისე უსაშველოდ იწელებოდა წამებიც კი,მაგრამ მაინც არ ვიძვროდი,ნეტავ რა მაკავებდა.ნუთუ ასე ძლიერად შეუძლია ადამიანს სიყვარული,ისე რომ დამპალიც კი ელოდებოდეს.იებს წვიმა შველოდა,რომ არ ჩამომჭკნარიყო.ჩემი საშველი კი არადა-არ იყო.უკვე მაკანკალებდატესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.