მაიმასკო

დედაჩემი ავადაა . ექიმებმა დიაგნოზი დაუსვეს. სამედიცინო ტერმინებს ვერ ვიმახსოვრებ და რა ჰქვია ზუსტად ვერ გეტყვი, ცოტა უცნაური და გრძელი სახელი აქვს, შენი სახელისგან განსხვავებით, ჰარი. სიცხეს შუბლზე ტუჩებით ვუზომავ . როცა ვხვდები რომ მხოლოდ ასეთ

ნამდვილი სიყვარული

"თუ შემიყვარდა,მორჩა... შემიყვარდება სამუდამოდ. ესაა ჩემი პრობლემა." ამიტომაც მინდა რომ სიყვარული იყოს ნამდვილი გაგრძელდეს უსასრულოდ.ისეთი სიყვარული მინდა არასდროს რომ დამთავდეს.წრფელი,მასთან ის ვიქნები ვინ ვარ რეალურად.მიიღებს ჩემ ''მე''ს .

სიყვარული მინდა, რომელიც არასოდეს კვდება!

სიყვარული მინდა... ზღაპრული, ღვთაებრივი სიყვარული! როცა ხვდები, რომ უკვე აღარც გახსოვს, ბოლოს როდის იყავი მის გარეშე და მაინც თითქოს პირველად ხედავ, თითქოს პირველი წლებია, გინდა მოეხვიო და ყურში თბილად ჩასჩურჩულო, როგორ უზომოდ გიყვარს, როგორ გათბობს

სიყვარულის ნაყოფი ის..

სიყვარულის ნაყოფი იყო იესოც, აქედან დავიწყოთ ყველაფერი. სულ რომ არაფერი ღმერთს ყვარებია. საერთოდ, ღმერთი რომ მოგანიჭებს ამ გრძნობას, აღარც უნდა გაიხედო წინ ან უკან, რადგან მადლიერი უნდა იყო ასეთი გრძნობა შენ რომ მოგენიჭა და უფალს გაუტოლდი. რა

ეცადე სიკვდილამდე შეინარჩუნო იმედი

1 კვირის წინ ჩემს ცხოვრებაში ალბათ ყველაზე აუტანელი სიტყვების მოსმენა მომიწია. 18 წლის ასაკში ექიმმა გაყინული და უემოციო ხმით მითხრა ,რომ თავის ტვინის კიბოთი ვიყავი დაავადებული და თუ სასწრაფოდ არ დავიწყებდი მკურნალობას მოვკვდებოდი.

გთხოვ მოდი ჩემთან და დაივიწყე თუკი მიყვარდი.

გაბნეული ვარ როგორც გამწყდარი ყელსაბმის ქვები. ჩემი აკინძვა ვერ მოხდება ახლა, ქარის დროს. გთხოვ მოდი ჩემთან და დაივიწყე თუკი მიყვარდი.

ნუთუ გამომიყენე?

ახლა ზუსტად 21:39-ია. მე კი როგორც ყოველთვის შენზე ვფიქრობ. სასაცილოა არა? ამდენი ტკივილის, დამცირების შემდეგ მაინც მიყვარხარ. დღეს ყვრლაზე მეტად მომენატრე, არვიცი რატომ, მაგრამ დღეს ვიგრძენი, რომ ჩემს გვერდით აღარ ხარ, ჰოო ზუსტად 3 თვე და 23 დღე

მე ვტიროდი...

მე ვფიქრობდი მასზე როდესაც მის თავში ერთხელაც არ გაელვებულა ჩემზე აზრები მე ვუხსნიდი ყველაფერს როდესაც მას არ უნდოდა ჩემი მოსმენა მე ვტიროდი როდესაც ვიცოდი რომ არ იყო ამის ღირსი არ მინდოდა არასდროს მისი დაკარგვა როდესაც ის ჩემს დაკარგვაზე არც კი

მეოცნებე (საქვეყნო დღიური)

ხედავ თეთრ კაბაში გამოწყობილ გოგოს? წარმოიდგინე ჩვენი ქორწილი! ჩვენი ქორწილი სასაცილოა არაა? ჩვენ ჩვენს სიამაყეს ვერ ვაჯობეთ და რომელ ქორწილზეა ლაპარაკი? მეც მიყვარხარ, შენც გიყვარვარ, მაგრამ..... ეს მაგრამ არის ყველაფერი. ყოველ ღამე ძილის წინ

მე, როგორც

მეტროები ბავშვობიდან მომწონს, განსაკუთრებით კი ეს ადგილი, ეს მტვრიანი კიბეები, სარაჯიშვილის მიწისქვეშეთი, სადაც ჩემთვის, რაღაც იდუმალი, შეუცნობელი და შემაძრწუნებელი ხდება. აქაურობას ტაძრად ვთვლი, რადგან მხოლოდ აქ შევიგრძნობ უმაღლეს სიმშვიდეს და