ცოდვილი

"მხოლოდ ერთი ოცნება ჰქონდა–დაწერილიყო მასზე წიგნი,რათა ფურცლებს შორის ეცხოვრა. რათა თითოეული ასოთი,სიტყვით და წინადადებით შეეგრძნოთ იგი და შეყვარებოდათ ისე,როგორც წიგნის პერსონაჟი. მშვენიერ ქმნილებას კი ასე არ უყვარდა.ღამ-ღამობით,თეთრ და გრილ

სანამ სიკვდილი არ დაგვაშორებს

მე დარწმუნებით გეტყოდი ,რომ ახლა სრულიად მარტო ვართ სამყაროს ორ სხვადასხვა კიდეზე და სულ რაღაც ერთი პატარა გადაბიჯება მის კიდეზე ,ერთი პატარა ხელის კვრა ან წაბორძიკება და მე შენთან ვიქნებოდი,თუმცა არაფერი ამის მსგავსი,სულ პატარა ნიავიც კი არ იყო იმ

ერთფეროვანი გრძელი დღეები

თეთრად გათენებული ღამეები...ერთფეროვანი გრძელი დღეები...ერთი და იგივე კითხვები და პასუხები -რატომ? -იმიტომ რომ მატკინეს,იმიტომ რომ დამცინეს,დმამცირეს,ზედ გადამიარეს,შუა გზაზე დამაგდეს მიმატოვეს უსუგულოდ.

მარტოობის სევდა

დრო გადის კადრები კი რჩება.. ყველაფერი წვიმიან საღამოს დაიწყო.. გარეთ საშინლად ციოდა.. გაყინულ თითებს ცხელი ჩაიც აღარ შველოდა.. ვიდექი ფანჯარასთან და ვუყურებდი გრძელ შარფში და თბილ პიჯაკში გახვეული ხალხი როგორ მიაბიჯებდა წვიმიან

ადამიანი სახელად ''არავინ''

სუნთქვა მიჭირს,ფილტვები კვამლით მევსება, ვცდილობ ჩავისუნთქო ჰაერი, წარმოვიდგენ როგორ იჭრება სუფთა ჰაერი ჩემს ფილტვებში მაგრამ მაინც ვიხრჩობი ვერ ვსუნთქავ არ გეგონთ რომ ასთმა მაქვს უბრალოდ ამ სამყაროში სუნთქვა მიჭირს, მიჭირს ეს ბინძური ჰაერი სუფთა

იცხოვრე თითოეული წამით..

ყველაფერი ძლიერი ავარიით დაიწყო.. ქუჩაში მოსიარულე გოგონას სწრაფად მომავალი ავტომობილი შეეჯახა.. მძღოლმა მომხდარი სასწრაფოდ გაიაზრა და გოგონა საავადმყოფოში გადაიყვანა.. უამრავი რთული ოპერაციის შემდეგ ის გადარჩა თუმცა აღმოჩნდა რომ სიარულს ვეღარ

გზა ბედნიერებისკენ

ბნელდება, მაგრამ შენ მაინც აგრძელებ გზას... თვალებს აქეთ-იქით აცეცებ, თითქოს რაღაცას ეძებ... დაიქუხა, ადამიანებმა ფეხს აუჩქარეს, ნამდვილად არ სურთ წვიმაში მოყოლა. შენ კი ისედაც სველი ხარ, ცრემლებით გალუმპული, ცოდვებით დასვრილი ქურთუკი გაცვია და

ნაღვლიანი ბედნიერება

ფეხებქვეშ გამხმარი ფოთლები ხრაშუნობენ. მე, ძლივს შემორჩენილი ნაღვლიანი ბედნიერებით დავცქერი მათ და არც კი ვცდილობ გვერდი ავუარო. უბრალოდ ვფიქრობ, რომ ეს ცხოვრების კანონია: ძლიერი ჩაგრავს სუსტს, სუსტი მასზე სუსტს და ა.შ.

საბედისწერო გასროლა...

ამბობენ როდესაც ,ვიღაცას კლავ, შენი მზერა იცვლება ,თვალში თითქოს უშიშრობის ნაპერწკალი გენთება,რადგან გგონია უარესი უკვე მოხდა ..მაგრამ ცდება ის ვინც ამას აღიარებს, ადამიანი ვერასდროს შეეგუება იმას ,თუ როგორ ხელყო სხვისი სიცოცხლე,თვით მკველელბსაც კი

შემოდგომისფერი

შემოდგომა დაუკითხავად შემოიპარა ჩემს სხეულში და სულის გათბობა გულიდან დაიწყო.. წვიმების სეზონი იწყება .. გარეთ სირბილთან და მასზე ფოქრთან ერთად.. ბუნება ადამიანს ჰგავს, რომელსაც ცხოვრების თავიდან დაწყება უნდა .. მანამდე კი ძველი ფურცლები უნდა