დარიჩინი {2}

"-კარგი რა, ნუ მაწვალებ!-ვუთხარი და ავხტი გასაღებს რომ მივწვდომოდი, თუმცა უშედეგოდ. სტიუარტი ყოველ ჩემს მცდელობაზე, სიცილით იგუდებოდა. -კარგი, კარგი.-მითხრა ბოლოს,-მხოლოდ იმ შემთხვევაში მოგცემ გასაღებს, თუ...-აი აქ შეჩერდა. -თუ, რა?! -თუ მაკოცებ."

ლი...(ნაწილი 2) დასასრული

ლის სეზონი დაიწყო,სექტემბერმა ნელ-ნელა შეგვამზადა ცივი თვეებისთვის.შავ-თეთრ ქალაქს ლის წითელი მანტო აფერადებდა.შემოდგომა იყო,მაგრამ ჩემი გული ნაირფერ ყვავილებად ყვაოდა.ლის თვალები ათას კაცში გამომარჩევდა და მალულად მიღიმოდა.ის იყო ჩემი ლი,მრავალი

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-15

-ბექამ იმიტომ გამიტაცა, რომ ეგონა შენი საცოლე ან შეყვარებული ვიყავი. მერე ეგ რომ მითხრა ჯერ კარგად გავიცინე, მერე კი ვუთხარი რომ შენ სხვა საცოლე გყავდა, მერე რომ მკითხა თუ ვინ იყო შენი საცოლე ვერაფერი მოვიფიქრე და მაგ თამარაზე ვუთხარი. მერე როლებში

ჩემი გვირილა (3)

რაა? ჩემი დახმარება?-უეცრად ფერიდავკარგე გულმა კი ვერ იპოვა ადგილი-რა ჭირს? -მას ხელი ტკივა და საბუთებზე ხელს ვერ მოაწერს ეხლა კი პირველს აკლია ხუთი წუთი და თუ გინდათ რომ გავწერო ხელი უნდა მოაწეროზთ საბუთებზე რადგან ხუთ წუთში სამუშაოს საათები

უიმედო სიყვარული (თავი მეორე)

შემოდგომა ჩვეულ რეჟიმში გადიოდა. ანასტასიას და ანდრეას შორის ისევ არაფერი ხდებოდა. შეიძლება ითქვას, რომ ანდრეას აღარც კი ახსოვდა ანასტასია. თუმცა ანუკის შემთხვევაში ყველაფერი პირიქით იყო. ყველაფრის ხალისი დაკარგა. არავინ და არაფერი ადარდებდა.

ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ (8)

უფრო მენატრებოდა,მისი სითბო ჩახუტება,მის თმებში თამაშიც კი.მოწყენილობისგან ვკვდებოდი,კიდე კაი მაშომ მითხრა შევიკრიბოთო თორე მე კიდევ ერთხელ რომ შევხვედროდი დაჩის ალბათ... არ ვიცი რას გავაკეთებდი.8 საათიც მოვიდა,გამოვეწყვე ჩემს შავ უბრალო მთლიან

განგსტერების სამოთხე (17)

მგონი ამ თემაზე ვილაპარაკეთ..დაამთავრე სკანდალები უთხრა ერეკლემ. –ასეთი სერიოზული არ უნდა იყო! ეს ბო** ცდილობ,რომ დამამციროს. უთხრა სალომემ. –შეგიძლია შეწყვიტო? უბრალოდ არ დამენახო! მაღიზიანებ ვუთხარი სალომეს. –ოთახში დაბრუნდი სალომე უტხრა ერეკლემ

"არსებობა არ ნიშნავს ცხოვრებას.."

თუ გულს გაუწოდებ და გაგიმართლებს,კარგ შემთხვევაში ცარიელს გიბრუნებემ,ცუდ შემთხვევაში კი შენი გულიანად ქრებიან..ადამიანები ყოველ წამს გღალატობენ..ფიქრით,საქციელით თუ გონებით,ამას მნიშვნელობა სრულიად არ აქვს.ერთი წამი არ არის ტყუილის გარეშე რამდენადაც

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 7)

ყველაფერი საშინლად მტკიოდა, ყველაზე მეტად ხელები, იმიტომ რომ ძალიან დასერილი მქონდა. დემეტრეს თვალებში ვუყურებდი ისეთი სახე ქონდა აკოს მოკვლა უნდოდა, კიდევ მირტყამდა აკო ხან სახეში, ხან ისევ მუცელში მაგრამ არა ისე ძლიერად როცა დემეტრეს გავხედავდი

სოხუმსკი (11 თავი)

იმ წამს დედამიწამ ტრიალი შეწყვიტა, გაჩერდა და წუთებიც გაყინა. ჩვეულებრივი შავთეთრი სამყარო ფერად ცისარტყელას დაემსგავსა და ისე განათდა, როგორც პატარა მარგალიტი უკიდეგანი ზღვაში. გულის ფეთქვა, აჩქარებული პულსი და სუნთქვა შეთანხმებულად მოქმედებდნენ.