დემონისთვალება (სატესტო თავი)

ადამიანებს უყვართ ამის თქმა: "არ მსურს, რომ ძაღლურად მოვკვდე". ჩემს თავს უფლებას ვაძლევ, რომ ასეთ დროს ვიკითხო: ადამიანს, რომელიც ღორულად ცხოვრობდა, რატომ არ სურს ძაღლური სიკვდილი? გამარჯობა, მე ნიცა აბრამიშვილი ვარ 16 წლის ვცოვრობ თბილისში მარტო

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (18 თავი)

ესეც მეთვრამეტე თავი. დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგი თავს ხვალ დავდებ.მ

მასში დაკარგული თავი პირველი

გამარჯობა მე ვარ მარიამი 16 წლის. მაქვს წელამდე ყავისფერი თმა, ასევე ყავისფერი თვალები. მყავს ორი გიჟი გიჟთა გიჟი, გადარეული მეგობარი ანი ჩოგოვაძე და ემილია გვანცელაძე. მოკლედ ჩვენ ერთ სკოლაში ვსწავლობთ ერთმანეთის ყველაფერი ვიცით აბსოლიტურად

ანუკი(19)

უნივერსიტეტში რო ვიყავით, საერთო მეგობრები გვყავდა და ხშირად ვხვდებოდით ერთმანეთს... სანდრომ... მაშინ მითხრა რო არ უყვარდი ისე როგორც შეყვარებული, უბრალოდ შეეცოდე მაშინ და ... -შევეცოდე?!

სულ მარტო (ნაწილი 2)

როდესაც ადამიანს იდენტობის დისოციაციური აშლილობა გჭირს და თან ამ ყველაფერს ხვდები და აანალიზებ, რომ შენი ცნობიერების ფრაგმენტულობა ოთხივე მიმართულებით ვითარდება და ემსგავსები ქარში გადაშლილ ფოტოალბომს ან სულაც დაფორმატების პროცესში მყოფ მეხსიერების

ყველას წინააღმდეგ (თავი 16) დასასრული

რამდენიმე საათში უკვე მე ვკიოდი და ვტიროდი ტკივილებიდან და ვცდილობდი პაწაწუნა არსებას ცხოვრების დაწყებაში დავხმარებოდი.რამდენიმე საათში უკვე მე ვკიოდი და ვტიროდი ტკივილებიდან და ვცდილობდი პაწაწუნა არსებას ცხოვრების დაწყებაში დავხმარებოდი. -რა ლამაზი

მარიონეტი (მეათე თავი)

მიუხედავად მეუღლის მუქარისა, ღამის გასათევად სხვაგან წასვლა აზრადაც არ მოსვლია. ალბათ, უცნაურად მოგეჩვენებათ, მაგრამ გათხოვების დღიდან მოყოლებული, არ ახსოვს ერთი ღამე მაინც გაეტარებინოს მისგან შორს. - სულ აიღე ხელი მშობლებზე! - იმდენად ცხადად

პირველი და უკანასკმნელი (7თავი)

ესეც 7 თავი. ალბათ მოგეწონებათ და დაგაინტერესებთ ,ძალიან მიხარია ,რომ მოგეწონათ .ყველანაირად შევეცდები,რომ არცერთი დღე ჩვაგდო და ყელა დღე შემოგთავაზოთ ახალ-ახალი თავები.წამოხტნენ,უნდოდათ ,რომ მისთვისაც გადაეცათ საჩუქრეი,თუმცა როდესაც ის და

ოლეანდრა (5)

ბნელ დარბაზში დაბალ ხმაზე შრიალებდნენ ფარდები. ვიღაც ფრთხილად მოძრაობდა, მაღალ ავეჯს ეფარებოდა და ყოველ წამს კარისკენ აპარებდა მზერას. მაღალი ფანჯრებიდან მთვარის რძისფერი შუქი იღვრებოდა და მარმარილოს იატაკს სიკვდილისფრად ზემოდან აწვებოდა. ჩუმი ღამე

მშობლიური კერა

ყველაფერი კი მაშინ დაიწყო ,როცა საერთო საცხოვრებლის პატარა მოძველებული ნოუთბუქით ორთვიანი წვალების შემდეგ რექტორის კოპიუტერში შეაღწია და საინტერესო ფაილებს წააწყდა . ფაილებს,რომელმაც წარმოდგენა მის ყოველდრიურობაზე შეცვალა.სხვებისთვის რომ გეკითხათ