წყალი ყვავილებისთვის (სრულად)

- დარჩებოდით აქ სამუდამოდ? - თქვენც თუ დარჩებოდით... - დამხატავთ? - გაიხდით? - თუ არ შემეხებით... - მხოლოდ დაგხატავთ. - რით დამხატავთ. - სისხლით. - ასე ნუ ხუმრობთ. - კარგით, ვხუმრობ. თქვენ რას შემომთავაზებთ? - ცარცს. აი, იმ ჩამონგრეული კედლიდან

გადამარჩინე (სრულად)

არ ვიცი დღემდე ვერ აღვწერ რა იყო ეს ტკივილი?!არა რაღაც მეტი...რაღაც ისეთი დღემდე რომ ვერ მოვიშორე ჩემი ორგანიზმიდან,გონებიდან,გულიდან,სულიდან, ჩემი მეხსიერებიდან ვერ ვიშორებ გესმით?!არ გესმით..-გადამარჩინე მახსოვს ეს სიტყვები.

სიყვარულის გზა თავი2

ჩვენი კარავი რომელიც დავითმა დაგვითმო უყვითელია,არც ისე პატარა , მე და თინაკო თავისუფლად მოვთავსდით საათზე მეტია გაუნზრევლად ვწევარ, ვდილობ რეალობა გავიაზრო ნუთუ მე ეს გავაკეთე?-მარიამ! მარიაამ!ვიცი არ გაცმდება, თანაც

ველურებსაც შეუძლიათ სიყვარული (5 თავი)

–მიდი თქვი თორე არ ვიცი რამე მძიმეს გამოგიქანებ– და ამ სიტყვებზე შუაში მდგარი ტაფისკენ გავიწვდინე ხელი. კასპმაც მოასწრო და ჩაეჭიდა თან სიცილს ძლივს იკავებდა.–მოკლედ საქმე ცოტა რთულადაა– ბოლოს ტრენტმა იკისრა ამბის მოყოლა.– საძინებელი

მძიმე გზა(მეორე ნაწილი) მეოთხე თავი (11)

სოფია სანდროსთან და დათოსთან ერთად მაგდას საფლავთან იდნენ.ბავშვმა თავისი ხელით დააწყო საფლავზე წითელი ვარდები.სოფია დათოს მიეხუტა.თვალებზე ცრემლები ჰქონდა.დათომ ცრემლები მოწმინდა და აკოცა.

მეგობარი თუ სიყვარული (თავი 3)

გზაში ყურსასმენები ამოვიღე და გავიკეთე.მაგრამ უცბად ვიგრძენი თუ როგორ ჩამომვარდა ყურსასმენი ყურიდან და ამდროს ჯეიკმა მითხრა. -შენ რა აპირებ მთელი გზა ხმა არ ამოიღო?ერაფერი ვერ გავიგე მითხრამან ხან ცუდ სიტყვებს მეუბნები ხან მთხოვ სახლამდე მიგაცილო.

გიჟი და მასზე გიჟი

აეროპორტში ბიაბიჯებდა და მოუთმენლად ელოდებოდა იმ ორის გამოჩენას ესე რო ენატრებოდა, 3 წლი არუნახავს არავინ და ეხლა დადგა ის დღეც, შენობას თვალი მოავლო და დაინახა როგორ გარბოდა მისკენ ნინი და როგორ მიყვებოდა უკან კახა,

Серйозний -5

არც ერთი არ არღვევდა ოთახში გამეფებულ დუმილს. არც უნდოდათ იმ სიმშვიდისა და სიმყუდროვის დარღვევა. ისმენდნენ მისაღებიდან შემოსულ ჩურჩულს და უემოციოდ გაჰყურებდნენ ფანჯრიდან გამოჩენილ სივრცეს.

ანგელოზო V თავი

საავადმყოფოში გამომეღვიძა. თავს სუსტად ვგრძნობდი. წამოვიწიე მაგრამ დედა მოვიდა და ისევ დამაწვინა. -როგორ ხარ ანი?-მკითხა შეშინებული ხმით. -რა მოხდა?

დანაშაული და სასჯელი

დადგა დღეც როდესაც მია მშობლიურ მხარეს უბრუნდებოდა. რაც უფრო შორდებოდა თბილისს და სახლს უახლოვდებოდა გული უფრო უმძიმდებოდა. სუნთქვა გაუხშირდა, ხელები სულ მთლად გაუოფლიანდა და ნერვიულობა უკვე აშკარად ეტყობოდა.