დაგვიანებული შეხვედრა (ნაწილი 1 სრულად)

დილით ჩვეულდროზე ადრე გაეღძვიძა.თავს საწოლში ნებივრობის უფლება ვერ მისცა და ზანტად წამოდგა ფეხზე.ამრეზიით გადახედა მისაღები ოთახის ტახტზე გაწოლილ ქმარს და უსიტყვოდ დატოვა ოთახი.რაღა უნდა ეთქვა ისეთი,რაც უკვე არ ჰქონდა ქმრის ყურებს გაგონილი?დილის

მეტი ვიდრე სიყვარული 23

ღმერთო როგორ მიცემს გული.მისი ყოველი შეხება,კოცნა და მოფერება...არ ვიცი რა მემართება რაღაც არამქვეყნიურ სიამოვნებას ვგრძნობ...ვგრძნობ როგორ სათუთათ ლმობიერად და მომთმენად მექცევა...ზუსტად ახლა ვგრძნობ სიყვარულს სიყვარულს რომელიც ჯერ არ

ღამის სამიზნე [5]

მთელი ერთი კვირა, ერთმანეთით ვერ გაძღნენ. სულ ერთად იყვნენ და ერთმანეთს ეალერსებოდნენ. გავაშელს უკვე არც სამსახური აინტერესებდა და არც იქ მომუშავე ხალხი. კაბინეტში შეყუჟული მარტო თავისი ქალის სითბოს და სურნელს გრძნობდა. ნატა საქმეს უკვე გავაშელის

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 13] დასასრული

3 დღე დატოვეს საავადმყოფოში, ისიც მხოლოდ იმიტომ რომ ნინიას ჰქონდა მშობიარობის შემდეგ პატარა დისკომოფრტი და ექიმმა გადაწყვიტა რომ დორებით დაკვირვებოდა. რაც მთავარია ბავშვი თავს შესანიშნავად გრძნობს. ახლა ყველაზე მეტად რაც აინტერესებს უტას რეაქცია

უჩვეულო ტყუპები (სრულად)

მსგავსება?! მხოლოდ და მხოლოდ გარეგნობა! ორივე ქერები, თაფლისფერთვალებები და გამხდრები... აი განსხვავება კი იმდენია ჩვენს შორის, რომ დავყვე ერთი კვირა ვერ მოვრჩები ჩამოთვლას, მაგრამ რამდენიმეს გეტყვით.

ყველაფერს დაკარგვის შემდეგ ეძლევა ფასი(1)

იანვრის სუსხიანი საღამოა, ულამაზესი მთვარეა და ცა ვარსკვლავებით მოჭედილა, ტანში ჟრუანტელი მივლის, ეს სუსხი წარსულს მახსენებს და რეალობას უკეთ აღქმაში მეხმარება, რაც ძალიან მტკენს. ეს სუსხი ძველ იარებს მიღვიძებს, იარებს რომელიც ცხრა თვის წინ

ჰანა (თავი 5)

დილით სკოლაში წასვლა არ მინდოდა ამიტომ დედას ვუთხარი რომ ცუდად ვიყავი მთელი დღე ჩენს ოთახში გავატარე რამდენჯერმე გავიხედე სემისკენ მაგრამ ოთახში არიყო არც მოტოციკლეტი ეყენა გარეთ.

ღამის სამიზნე [4]

ბიჭებთან ერთად მთელი დღე გაიხანგრძლივა. საერთოდ ვერ ამჩნევდა უტას, უცვლელ დაბღვერილ მზერას და მის სიცივეს. ერთადერთი რაზეც ხალისობდა, ბიჭები რომ აშაყირებდნენ მიმიკების გამო ის იყო. მერე ისიც თვალების ბრიალით გამოხედავდა და სიცილისგან გაწითლებულს

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 12]

აჩქარებული ნაბიჯებით შევიდა საავადმყოფოს მიმღებში, ნინიას გერლიანის მხარზე თავდადებულს თვალები დახუჭული ჰქონდა და შეძლებისდაგვარად ღრმად სუნთქავდა. რამდენჯერმე იგრძნო რომ ტკივილი გაუყუჩდა, მაგრამ ზუსტად ერთ წუთში იგივე მეორდებოდა. შიშისთვის დროც კი

უსარგებლო ბლა ბლა ბლა

ერთი ჩვეულებრივი გოგონას ჩვეულებრივი სიტყვები ჩვეულებრივი სიტყვები ჩვეულებრივ სიტუაციაში ჩვეულებრივი გრძნობები ჩვეულებრივ რეალობაში