ღამის სტუმარი [3]

როგორ უხდება ღიმილი მეუნარგიას. სულ სხვანაირი ხდება ამ დროს. მაშოსაც გაეღიმა, გულიანად! ბოლოს ასე ზუსტად ორი თვის წინ გაეღიმა, მთელი გულით, მაშინ როცა ჯერ კიდევ სჯეროდა საკუთარი საქმროსი. პატარას ხმამ გამოაფხიზლა ორივე, რომელსაც საქანელა გაუჩერდა

ბავშვობის მტერი?!(სრულად)

დაახლოებით დილის შვიდის საათი იქნებოდა მიას ტელეფონი რეკვით რომ სკდებოდა.გოგობამ თბილი საწოლიდან ხელი გადმოყო და ტელეფონის ეკრანს თითი გადაუსვა,ყურთან მიიტანა და ყურმილის იქით ხმას დაელოდა -მია გღვიძავს? გაისმა გიორგის ხმა და მია გაახსენდა რომ უნდა

მიგდებული "პატარძალი" (11)

ეხლა ეს კაბაა?-დაბღვერილი წუწუნებს ნინა. -აუ შემომაკვდება რა შენი და! ნახე რას დამიმსგავსა საქორწინო კაბა! ქორწილში კი არა ამას ყანაში თუ ჩავიცმევ მარტო!-შუბლშეკრული ვუყურებ ჩემს საქორწინო კაბას რომელზეც ფლომასტერით "ლამაზი" გულია დახატული. ჰო,

გიჟების სამყაროში(თავი 5)

ულამაზესი იყო,თვალს ვერ მოწყვეტდით. შავი სწორი კაბა ეცვა მუხლს ოდნავ გადაცილებული,მაღალ ქუსლიანი შავი ფეხსაცმელი.თავისი გრძელი თმები ჩამოისწორა და სადა მაკიაჟით შემოიფარგლა. ალექსანდრემ გამოუარა და თათიას დანახვაზე ადგილზე გაშეშდა.ლამის ყბა

შუაღამის მზე (სრულად)

-არაუშავს. შეგიძლია წახვიდე. - ცოტა ხანს მიყურებს, შემდეგ კი თითქოსდა ვალმოხდილი, აღელვებული დგება და მიდის. წასვლამდე მსუბუქ კოცნას მიტოვებს. -- დედას რამდენიმე დღეში პატიმრობა მიუსაჯეს. ასე თავისუფლად თავი ჯერ არასდროს მიგვძვნია. თითქოს

მზის სხივი ელვის აჩენს ბუნებას (თავი 2)

-გაიღვიძე სალი, გაიღვიძე - მესმოდა ვიღაცის დაჟინებული თხოვნა და ვგრძნობდი სისველეს, შეხება შუბლზე, თბილი შეხება რომელმაც ძალით ამავსო, მაგრამ ეს ძალა იყო საკმარისი იმისთვის რომ გამომეღვიძა? - სალი გთხოვ, შენს გარდა არავინ მყავს, ვიცი ახლა ჩემი

ზღვასთან ახლოს (V თავი) დასასრული

ლილიანამ ჭიქაში წყალი ჩამოასხა და ფანჯარას მიუახლოვდა. შორს ზღვა ბობოქრობდა. ტალღები მღელვარედ ადი-ჩადიოდნენ. ალბათ ღამით იწვიმებდა კიდეც. აგვისტოს მიწურულისთვის უჩვეულო ამინდი იდგა. შორს ზღვიდან მომავალი სილუეტი დალანდა. ცოტნე იყო. გოგონას

ჩემი ბიჭი ! (სრულიად)

ჰო? მართალია ჩვენი ბიჭი სიმპატიურია ნამდვილად და მამაკაცურიცც , გავიცინეთ მე და ლალიკომ და თუ სიმართლე გინდათ პირველად სწორედ ახლა აღვიქვი რომ ჩემს წინ ნამდვილი აპოლონი იჯდა გიტარით ხელში სიყვარულს უმღეროდა და არ ვიცი რატომ მაგრამ თან მე მიყურებდა,

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" ( თავი 4)

არაბული მიყვებოდა აგრძელებდა, თხრობას გაუჩერებლად და თავისი ანგელოზის შესახებ ყველაფერს დეტალებში მიყვებოდა, თვალცრემლიანი არაბული იხსენებდა ყოველ წამს რომელიც აკავშირებდა ლილესთან მეკი მას

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეორე თავი

–ეს წყეული მაღვიძარა_ბუზღუნით წამოდგა სოფია საწოლიდან.ზანტად ადგა და ფანჯარა შეაღო. ყოველთვის ცუდ ხასიათზე იღვიძებდა სკოლის პერიოდში,მაგრამ ახლა გაახსენდა.რომ სკოლაში არ იყო წასასვლელი.გაეღიმა და სააბაზანოსკენ წავიდა. როდესაც მოწესრიგდა,დერეფანში