შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (ოცდამეორე და ოცდამესამე თავი)

-მე რა გადავრიე?სულ ასეთი იყო ეს -ასე როდის იქცეოდა?უეჭვლი შენმა თანხმობამ გაახარა ასე ძალიან-სიცილს არ წყვეტდა მარიამი -გახარებას განახებ თუ გხიე მაგ ლამაზ სიფათში

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 2)

-ჯანდაბა სალი რას მიყურებ მინერალური მომიტანე თავი მისკდეებააა..ამოვიბურტყუნე და თავი უფრო ჩავფლე ბალიშში -არამგონია ამ შემთხვევაში უკეთესი ხედი მქონდეს, ხოლო მინერალურს რაც შეეხება კარადაზე დევს..გავიგე ბოხი ამავდროულად მდიდარი ბარიტონი რომელსაც

დუ-დიკო (თავი 5)

დიკო იმაზე კარგი იყო ვიდრე სხვა ნებისმიერი ადამიანი ამ სამყაროში. თავისებური ნაკლითა და დადებითი დატვირთვით. გულუბრყვილო ჩვეულებრივზე ჩვეულებრივი ადამიანი, რომელსაც სწამდა დედამიწაზე გაჩენილი სიკეთისა და სასწაულის.

მაბედნიერებ! (24 თავი)დასასრული

-არა ამას ვერ ვიზავ. სახლში ვბრუნდები. ალექსანდრესთან ვბრუნდები. -გამოვვარდი აეროპორტიდან ჩავხტი ტაქსში და სახლისკენ დავიძარით. არა მაინც როგორ დავუშვი ის ფაქტი რო ალექსანდრეს შეეძლო ეღალატა. ან რას გამოვიქეცი ეგრევე.ჩემი ბრალია რაა. დებილი ვარ

სულამდე (ნაწილი მეორე)

ამ დღის მერე მე და ფრედის ურთიერთობა რადიკალურად შეიცვალა..რათქმაუნდა უკეთესობისკენ..უფრო დავახლოვდით.. ამის შემდეგ აღარ მიწევდა სამსახურამდე ოცი მეტრით შორს ჩამოსვლა,რადგან მე და ფრედი აღარ ვმალავდით იმას რაც იყო..კი არააფერი იყო ურთიერთ მოწონების

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 7)

--არა სრულებით.. მაგრამ ამ სიტუაციაში პასუხისმგებლობა ორივეს გვქონდა,,,მე საკუთარ თავთან მას კი თავის ოჯახთან,...... როგორც ზრდასრულ ქალს უნდა გამეთვალისწინებინა ბევრი რამ და როგორც ზრდასრულ მამაკაცს გაეთვალისწინებინა... იტყვით ის კაცია და არ

ამოუცნობი ზარი (15)

ირგვლივ ყველაფერი კვამლში გაეხვა, შენობა ნელნელა ინგრეოდა, იქაურობა ქაოსმა მოიცვა.. ყველა თავქუდმოგლეჯილი გარბოდა გასასვლელისკენ, ზოგი დემეტრეს ეძებდა, ზოგი იარაღს, არღვლიანი გაგიჟებული დაეძებდა ნიტას რომელიც უკვალოდ გამქრალიყო... ***

ჯაშუში

-რას ნიშნავს ვერ გადაარჩინეთ?-მთელს ხმაზე ყვიროდა -მაპატიეთ, ბევრი სისხლი დაკარგა სამწუხაროდ ოპერაციის მსვლელობის დროს გარდაიცვალა-თავი ჩახარა ექიმა და მშვიდათ დატოვა იქაურობა ის კი გაშტერებული ხელი მიებრჯინა კედელზე და ტიროდა -არა, არ მოკვდებოდა,

სულამდე

გამარჯობათ,დიახ თქვენ კიდევ ერთი ადამიანი ბრძანდებით ვინც ჩემ ნაწარმოებს შემთხვევით დააჭირეთ ხელი,იმედია განაგრძობთ ამ ნაწარმოების კითხვას და შუა გზაში არ შეწყვეტთ იმის გამო რომ არ ვარ ისეთი მწერალი რომელიც გასაოცარ სიტყვებს იშველიებს რაიმე

ნატალია(1)

გინახავთ სიყვარულისგან გაგიჟებული ადამიანი? როგორ არა ვისაც უყვარს ყველა გიჟია, ყველა დაფრინავს, ვარდისფერი სათვალეებით და მთელი ამბებით, მეც გაგიჟებული ვიყავი , მაგრამ იმიტომ არა რომ ყურებამდე ვიყავი შეყვარებული, ასეც იყო თუმცა ეს არ მაგიჟებდა .