აქ სიტყვები ზედმეტია (მეშვიდე თავი)

როგორც ყოველთვის, ახლაც ფეხი ფეხზე გადაედო. წელში გამართული, არისტოკრატივით იჯდა, დინჯად აზავებდა ყავაში შაქარს და სარკასტული სახით შემომცქეროდა. რა თქმა უნდა, ეს მათე იყო. - იცი ერთხელ შენი დამსახურებით მაზიანი მოვიგე. - მერე ? წარბაწევით

გამოიდარებს,გამოიდარებს თორემ ძვირფასო ნამეტანია

-ეს გოგო?გაგიჟდი ასეთ ახალგაზრდას როგორ ვამუშავებ,ამნაირ სამსახურზე? -იცით მე თანახმა ვარ,ყველანაირ სამუშაოს გაუძლებ.ვუთხარი მორიდებით -უხერხულ მდგომარეობაში მაგდებ,ამისთვის ჯერ პატარა ხარ და ძალიან ცოდვა. -ძალიან მჭირდება სამსახური ამიტომ თანახმა

სექსუალური პატარძალი -თავიIV-

ირაკლი 5 წლის იყო როდესაც მამამისი ნინას დედაზე, ელენეზე დაქორწილდა. გია (ირაკლისა და ნინას მამა) ყოველთვის კარგად მექცეოდა, არასოდეს მიგრძვნია მისგან ის რომ ზედმეტი ვიყავი, მიუხედავად იმისა რომ დღეები დავრჩენილვარ ნინასთან. რაც შეეხება ელენეს, იგი

მიგდებული "პატარძალი" (1) (+18)

-გაგიჟება შეიძლება! სად არის ფატა?!-დედაჩემის ამხელა წივილი უკვე ყურებს მტკენს, გასაკვირია , მაგრამ ის ჩემზე მეტად ღელავს მოსალოდნელი ფატის დაკარგვის გამო. -დედა! დაწყნარდი და ნუ ყვირი გიჟივით! იპოვნიან.-ბოლოს მახსენდება სადაც შეიძლება იყოს და ჩემს

ბაბლუანის სათამაშო (თავი 5)

-იმედია ტექსტი კარგად დაიზეპირე-მრავალმნიშვნელოვნად გაუღიმა ჯაყელმა ქმარს და ხელკავი გამოსდო-ვიმედოვნებ აბაშიძე წინასწარ არ გაგიფრთხილებია,თორემ მწარედ განანებ-უდარდელად აიჩეჩა მხრები და ცალი ხელით ჩააფრინდა გრძელი შავი კაბის ბოლოს,მიწაზე რომ ეფინა

უცნობი ცოლი (5)

ლაგვილავების სახლში ,სანდრას ვეღარ ახსენებდი, რათქმაუნდა დედა და გიორგი ჩვეულებრივად ხვდებოდა ამ ამბავს, რადგან იცოდნენ, ზაზა რა ამბავსაც დააწევდა ყველას. ზაზა ყოველ წამს რაღაც საშინელს წამოძახებდა ,ლელა ნერვილად ატრიალებდა თვალს და ოთახიდან

შრამიანი წარსული 2 ნაწილი 6 თავი

უკნიდან სეონ გონ სოკი მომგყვებოდა, მესამე პრინცმა კი სიჩქარეს უფრო უმატა, ყველაფერი ისე ჩქარა ხდებოდა, თავში კი ყველაფერმა მოიყარა. ერთდოულად ყველა ემოცია დააცხრა ჩემს გულს და გონებას. შეტევაზე გადავსულიყავი თუ თავდაცვაზე არ ვიცოდი. ყოველ

პროკურორი მაღალ ქუსლებზე (2 თავი)

-არ გაეღვიძება წადი-თავი დამიკრა და ტანის რხევით გავიდა. ტანსაცმელებს დავავლე ხელი და საყვარელი ნათლულის ოთახში შევედი. ტკბილად ეძინა ჩემს ბიჭს. ბიჩიმ ერთი შემომიღრინა და მასაც მივეფერე. მთელი იმ დროის განვმალობაში როდესაც ვბანაობდი არ ამომდიოდა

საცდელი თავი

-ამდენი ხანი სად იყავით,ახლა გაგახსენდით და გგონიათ,რომ ყველაფერი ძველებურად იქნება?! -შვილო,ანა მოგვისმინე ჩვენ არ ვიყავით მზად იმისთვის,რომ ბავშვი გაგვეზარდა -მაშინ საერთოდ არ გაგეჩინეთ -ასე ნუ ამბობ,ახალი ცხოვრება გექნება,ახალ სახლში იცხოვრებ ,

ბედისწერა IV თავი

ნახევარ საათზე მეტია გზაში ვართ. ჩემს თავზე მეშლება ნერვები. ისეთი უსუსური ვარ ვერაფერს ვეკითხები. მისი მეშინია, თუ ამ გრძნობას შეიძლება შიში ვუწოდოთ. როდის გავხდი ასეთი ჩემთვის უცნობია. ამ წამს გადავწყვიტე, უნდა დავაბრუნო ძველი მე. ბოლო ხმაზე, რაც